Blanda - 01.01.1932, Page 241
235
ánum, selir og síld í sjónum; söl og fjallagrös séu
þar nseg og ýmiskonar ber: moltuber, rauSber,
krækiber, einiber og bláber svo mikil, aö taka
niegi lúkuna fulla. „Eg þakkaöi guöi, sem lét mig
sjá öll þessi herlegheit"1) segir hann, og kveöst
vona, að einhver umskipti verði innan fárra ára,
og „að presturinn séra Jón Bjarnason |á Ballará]
niuni fluttur verða hingað i vor 1766“, og þá kveðst
nann vonast eptir Þorkeli syni séra Magnúsar og
se hann velkominn og skuli ekkert að honum verða,
ef hann (Egill) lifi, en verði ekki af útsiglingu séra
Jóns, segist hann ekki geta tekið á móti Þorkeli
næstu 2 ár. — í fyrstu átti séra Egill í andófi við
kristniboðara Herrnhúta í Grænlandi, en það ósam-
þykki jafnaðist þó nokkuð, er frá leið. 18. marz 1773
var séra Egill skipaður varaprófastur og „visi-
tator“ í Suður Grænlandi til að kynnast trúboðinu
þar í heild sinni og koma samræmi i það. Sendi
hann trúboðsráðinu (M'issionscollegiet) í Kaup-
niannahöfn stöðugt skýrslur um árangur starfs síns
°g ástandið í landinu, og var hann í miklum metum
hjá ráðinu fyrir dugnað og reglusemi. Varð honum
emnig svo vel ágengt í kristniboðinu, að þá er hann
fór frá Godthaab 1775 hafði söfnuður hans þre-
faldazt á þeim 10 árum, er hann var þar, og var
orðinn stærri en söfnuður Herrnhúta-).
Hinn 27. des. 1776 fékk séra Egill veitingu fyrir
Bogenseprestakalli á Fjóni og varð prófastur 1780,
0 Séra Jóni á Ballará niundi hafa þótt fengur að fá
svona glæsilega lýsingu af landkostum á Grænlandi. Ef til
vill hefur séra Egill ritað honum bréf frá Grænlandi 1765,
þótt það þekkist nú ekki.
2) Sbr. H. Ostermann: Den grönlandske Missions- og
Kirkes Historie, Khvn 1921, þar sem opt er vitnað i ýms
unimæli séra Egils um trúboðsstarfið.