Blanda - 01.01.1932, Side 253
247
stafni skipsins. Fórum viS nú aS hypja okkur upp
á þiljur. Drengir tveir, synir Bjarna, urSu eptir
niðri, því skipstjóri var þeim góöur og gaf þeim
brauÖ. En er minnst varöi kornu þeir á fleygiferS
°g óttaslegnir aS sjá, en karlinn á eptir þeim hlæj-
andi. SögSu þeir svo frá seinna, aS þeir hefSu litiS
' rifu á skilrúmi í lestinni og séS þarhinumeginnafar
stóra skepnu, bundna viS stólpa, hefSi hún veriS
likust manni, kafloSin í framan, en augu stór sem
í kú og veriS aS gaula. — Einn af mönnum okkar
lypti hlemm af tunnu af forvitni; sá hann þar í
bjötstykki mörg og mannsfót. upp aS hné. En er
skipverjar sáu þetta, fóru þeir aS tala og verSa
mjög illúSlegir og vildu víkja okkur burtu. Fór
okkur nú ekki aS lítast á aS vera þar lengur, stigum
' bátana og rerum í land. En þeir drógu upp segl
°g sigldu til hafs. Ólafur hélt þaS blámann, er þeir
sáu drengirnir. -— Var nú tíSindalaust til loka. Fóru
þá allir NorSlendingar heim til sín, nema eg og
Þorsteinn Hjálmsson, hann reri í Narfakoti. —
begar Oddur kvaddi mig lá mér viS aS gráta af
heinrþrá, en eg mátti til aS vera kyr, því eg var
raSinn sjómaSur um voriS til Jónsmessu. — Byrj-
aSi nú nýtt líf. Vorum viS 5 á skipi, Bjarni, Kári,
Gísli og eg, en formaðurinn var Jósep fyrmefndur
°g tókst honum þaS vel, þó ungur væri. Var afla-
iaust fyrst og kom þá i mig óyndi, er eg var í landi,
€n hvarf, er eg var kominn á sjó; svona átti sjórinn
vel viS mig. Eitt sinn fórum viS 3 á bjdtu, Jósep,
eg og Þorleifur. elzti son Bjarna; rerum viS undir
Vogastapa og öfluSum lítiS. Sigldum viS heimleiS-
's í þéttings golu meS landi fram. Jósep stýrSi, eg
sat á framþóptunni og var aS masa, en Leifi var
fram á hnýflinum. Þegar viS beygSum fyrir Há-
kotstanga sló í baksegliS, skall mastriS og segliS
L