Blanda - 01.01.1932, Page 288
282
á bæjarburstunum í Efra-Haganesi í Fljótum. Þau
munu nú vera komin á ÞjóSminjasafnið. Þau voru
smíöuð fyrir Svein bónda Sveinsson yngra, sem þar
bjó lengi og sem lagði mikla rækt við æðarvarpið
þar. Voru þau svo haglega skorin og máluð, að
svo var til að sjá, sem þau væru lifandi, enda
hafði Guðmundur verið lengi að smíða þau. Dáð-
ust allir að þeim, sem sáu þau. Lax skar Guðmud-
ur út fyrir Sigurjón á Laxamýri, og æðarhjón minn-
ir mig að væru eptir hann í Höfnum á Skaga; veð-
urvitar (vindhanar) voru til allvíða eptir hann,
gegnumskornir og málaðir í mörgum litum, svo og
nafnfjalir á velflestum hákarlaskipunum gömlu hér
nyrðra, og ýmsir smáhlutir, sem hann gaf vinum
sínum, allt af hagleik gert.
Guðmundur keypti á stranduppboði lítinn skips-
bát, ágætis far og dyttaði að honum; þiljaði lítið
skýli i hann að framan, sem hann gat sofið í, mál-
aði hann utan og innan og bjó hann út með góðum
seglum og legufærum. Á bátkrili þessu ferðaðist
hann með ströndum fram á sumrin. Mun hann hafa
haft yndi af sjóferðum og sagt var, að hann kynni
vel allt er að seglhögun og stjórn laut á sjó. Mig
minnir að eg heyrði það, að Guðm. hefði farið á bát-
kríli þessu alla leið frá Eyjafirði og til ísafjarðar,
og víst var það, að hann fór á bátnum vestur á
Húnaflóa. Sætti hann þá góðviðri er hann var á
þessum ferðum, og sigldi er þess var kostur, en þeg-
ar logn var, annaðhvort setti hann á land, eða lagð-
ist við akkeri og svaf í „jullunni“, þegar hann var
orðinn þreyttur. Byssu hafði hann með sér, og
skaut fugla sér til matar, því hann var lagin skytta.
Einnig fiskaði hann eitthvað, þegar svo hagaði,bæði
sér til matar og einnig til að selja. Eitt sinn hittu há-
karlamenn „julluna" á reki, og sáu þar engan mann..