Blanda - 01.01.1932, Page 311
3»5
um 17. febr. 1858. Evalía var mjög nafnkend á
sinni tíS, gáfuS og skáldmælt, kölluð nokkuö laus
í rásinni, og ekki margrætt um einlyndi hennar.
HöfS var eptir henni þessi baga, a’S hún hefði
fengiS ferSakostnaS sinn borgaSan, er hún sótti eitt
sinn á fund skipbrotsmanna þar í MeSallandi, sjálf-
sagt til þess aS hlynna eitthvaS aö þeim, aö ætlun
manna:
Af því bar eg enga sút,
er mér bættur skaðinn:
silfurskeið og silkiklút
sit eg meS í staSinn.
Börn áttu þau nokkur, flest vel gefin á einhvern
hátt, en sum misjafnlega hamingjumikil. Vigfús var
einn barna þeirra, optast á lausum kili, stundum
kallaSur Sanda-Fúsi eSa Fúsi Líuson, gáfaSur og
fór meS kveSskap. Hann hefir ort (1868) rímur
uf Sörla sterka fyrir Karitasi föSursystur sína í
Botnum, 0g eru þær prentaSar á Eyrarbakka 1911.
Eptir lát Evalíu brá Jón búi og réSst upp í Skaptár-
tungu. Hann dó hjá Einari í Hrífunesi 17. janú-
ar 1863, °fí hafSi þá tvo um sextugt. Jón var hiS
mesta spakmenni og ljúfmenni og barngóSur meS
afbrigSum. Man eg glögt eptir honum, og hlýtur
sú endurminning aS vera frá 18621).
Frá 1863 hlýtur þaS aS vera, sem eg man eptir
tveim bændum þar í Tungunni, því aS þeir önduS-
ust .báSir þaS ár. Var annar þeirra Vigfús hrepp-
stjóri Bótólfsson á Flögu, merkilegur maSur, ekki
hár vexti, en í gildara lagi, drengilegur maSur,
J) Hins vegar rekur mig ekkert minni til annars eins
athuröar og aS kona ein, sem var náteingd fóstra mínum,
fyrirfór sér þar svo sem á næsta bæ sumarið 1862. En eg
heyrði um það talað síðar.
20