Blanda - 01.01.1932, Page 350
344
líklega verið yfirgangsmaSur nokkur og ribbaldi.
Hann kemur fyrsta sinni viS bréf áriS 1445 (Isl.
fbrs. V. 131—132). HafSi hann ófyrirsynju vegiS
mann, Hallstein nokkurn Þorbjarnarson. Segir í
bréfi þessu, aS Snorri, bróSir Óla, hafi komiS fyrir
Brand lögmann Jónsson á alþingi og krafiS laga-
úrskurSar um þaS, hvort Óli, bróSir hans, væri
ferjandi til Noregs vegna vígsins, svo aS hann
mætti kaupa sér landsvistarleyfi lögum samkvæmt.
Var sannaS fyrir lögmanni, aS vegandinn hefSi
löglega lýst víginu og að manngjöld væru aS nokkru
greidd, en trygging sett fyrir greiSslu þess, sem
ógoldiS væri. ÚrskurSaSi lögmaSur Óla ferjandi til
Noregs. Hefur hann síSan fariS utan og fengiS
landsvistarbréf aS þeirra tíma hætti.
Þau Óli Bjarnason og Þóra munu hafa búiS á
Þverá ytri í EyjafirSi. Þau hafa bæSi veriS á lífi
1461, er Bjarni, sonur þeirra, kvongast, en virSast
bæSi vera önduS áriS 1471 (sbr. ísl. fbrs. V. 610—
611).
Um uppvöxt Bjarna Ólasonar er ókunnugt. ÁriS
1461 gengur hann aS eiga konu sína, Margrétu Ó-
lafsdóttur. Var hún dóttir Ólafs Loftssonar ríka og
GuSrúnar Hrafnsdóttur GuSmundssonar, lögmanns
i SkriSu í Reykjadal, er í málunum átti viS Jón
biskup Vilhjálmsson. Hún mun vera fædd 1439,
því aS 24. nóv. 1459 kvittar hún Jón Ólafsson bróS-
ur sinn, föSur Torfa í Klofa, um fjárhald hans
fyrir hana (ísl. fbrs. V. 200—201). Má af gjaforSi
Bjarna ráSa, aS foreldrar hans hafi bæSi veriS
ættstór og auSug, því aS annars kostar hefSi sonur
þeirra ekki fengiS svo suSgrar og ættstórrar konu,
sem Margrét var, og komizt meS þessum hætti í
mægSir viS margt stórmenni, sem þá var hér á
landi af ætt Lofts ríka. Til kvonfangs kjöri Bjarni