Blanda - 01.01.1932, Page 390
3§4
Miklagaröi, hvorttveggja án vilja og vitundar
biskups. Bendir þetta ef til vill til, aö þetta hafi
gerzt eftir heimkomu biskups, ]jví aö annars væri
varla þannig til oröa tekiö. Bréf um þetta er frá
io. apríl 1500 (ísl. fbrs. VIII 438—439). Segir
þar, að 21. sept. árinu áður hafi Ólafur, sonur
þeirra hjóna beðið biskup náðar og lausnar fyrir
sig vegna jiess brots síns, svo og náðar og lausn-
ar fyrir kirkjuna í Hvassafelli og hreinsunar á
kirkjunni í Miklagarði, og loks náðar og lausnar
foreldrum sinum og kirkjulegs fyrir þá. Lét biskup
þetta allt í té, en gjalda varð Ólafur hálfa jörðina
Hvassafell fyrir Hólakirkju til eignar. Þótti mönn-
um í þá daga mikið á liggja að fá lausn og kirkju-
leg handa venzlamönnum sínum, er látizt höfðu
i ósátt við kirkjuna, því að þetta var sáluhjálpar-
atriði, og varð kirkjuvaldinu þetta mikil féþúfa,
])ví að flest mátti kaupa við fé af „heilagri kirkju"
á þeim tímum. Sonur, eða börn þeirra hjóna, Bjarna
og Margrétar Ólafsdóttur, ef fleiri voru en hann,
hafa þá aðeins átt eftir af jörðum foreldra sinna
fjórðung úr Hvassafelli, 0g ef til vill áðurnefndar
3 jarðir í Eyjafirði og Öxará í Ljósavatnsskarði.
En vera má, að jarðir þessar hafi verið seldar, þeg-
ar Bjarni féll í legorðsmálið. En lausafé þeirra
hafa börn þeirra fengið. Hvassafell allt virðist vera
eign Hólakirkju á dögum Gottskálks biskups. Hef-
ur hann keypt helminginn að því, er virðist (sbr.
testamentisbréf hans 6. júní 1520. ísl. fbrs. VIII-
728).
Um Randíði Bjarnadóttur er fátt að segja eftir
að hún vann tylftareyðinn. Ólafur biskup virðist
aldrei hafa náð henni á vald sitt. Það er eigi vit-
að, hvar hún hafðist við eftir lát Hrafns lögmanns
Brandssonar. En líklega hefur henni varla verið