Blanda - 01.01.1932, Page 394
388
stefndi þegar aS þeim. Sveinninn hræddist mjög
og baö Sigurö aptur snúa og foröa sér. Siguröur
steig af hesti sinum og baö sveininn biöa sín, en
gekk slyppur á móti bola. Var nokkuö blautlent
þar sem þeir mættust. Tók Sigurður horn nautsins.
Uröu viö þaö stympingar miklar, er boli vildi færa
hann á lopt, svo nálega vóð hann jörð aö kviði.
En svo var Sigurður ramur aö afh, að hann vatt
bola úr hálsliöunum, og stóð hann í jöröu eptir
dauður með höfuðið út á hliðina sem lifandi væri.
Gekk Sigurður síöan til hesta sinna, reið til Mela
og fann Jón bónda, og réð honurn að gæta nauts
síns, mætti vera, að það væri að nokkru hept. Jón
fór síðan við marga menn, og hugði að taka bola
sinn, og furðaði alla á, að sjá viðskilnað eins manns
á honum, enda þóttu þá fáir jafnokar Sigurðar að
afli.
Runólfur hét maður, er bjó á Laugalandi á Þela-
mörk í Vaðlaþingi1). Hann var al'i-spaklyndur, en
kallað var, að ógerla vissu menn afl hans. Naut
eitt mannýgt gekk um sumar á Öxnadalsheiði, svo
menn þorðu ei um heiðina. Er og mælt, þaö yrði
tveggja manna bani. Runólfur átti erindi til Skaga-
fjarðar og reiö fram til Öxnadals. Var honum þá
sagt frá graðunginum og ráðið að hætta sér eigi
á heiðina. Eigi skeytti Runólfur um þaö. Og er
hann kom nálægt Lurkasteini, fyllti hann reiðsokka
sína með grjóti, en bola mætti hann við Grjótá.
Attust þeir þar við lengi. Barði hann á bola með
sokkunum, og gekk aö lyktum af honum dauðum;
i) Hann var Hallsson. Er búandi á Laugalandi 1762,
talinn 65 ára, og því fæddur um 1697. í ættartölum er þess
getið, aS hann hafi „unnið mannskætt naut á fjöllum". —
(H. Þ.).