Eimreiðin - 01.04.1937, Blaðsíða 69

EIMREIÐIN
ÝMISLEGT UM VERMENSKU Á 19. ÖLD
189
rúm, sem eigi gat borið 6 fjórðunga bagga upp Flókatungu,
þ- e. heiðarbrún Steingrímsfjarðar-heiðar að norðan, sem er
tnjög brött. Það, sem vermenn einkum fluttu með sér, voru
skinnklæði og íveruföt, svo og feitmeti (kæfa og mör) til
''ertíðarinnar, ásamt annari útgerð.
Um svipað leyti bjuggu Djúp-menn báta sína, þá er eigi
höfðu gengið á vetrarvertíð. Var þá stundum í harðindaárum
*si lagt út fyrir Borgarey eða Ögurshólma, og jafnvel enn
*engra. Voru skipin þá sett út eftir ísnum, og er það langur
V(ígur af instu bæjunum. Hvorld voru hafðir hestar né sleðar
Vlð þenna flutning, heldur beittu menn sjálfum sér fyrir.
Ef hafís var þá nálægt, gat hann gert liin mestu spjöll á
veiðarfærum, þó að á hinn bóginn væri oft góður aíli úl við
•sröndina. Frá árinu 1801 er það í sögnum liaft, »að af því
'arð mörgum manni bagi í Bolungarvík, að fylti alla fjörðu
isi, þar sem veiðarfærin höfðu verið lögð, og mistust þau
af 30 skipum, en lítið eitt varð upp slætt af seinna, en
nienn urðu að yfirgefa skipin og brjótast heim með allmiklu
'°si, og voru þó áður máttþrota mjög af hallæri því, er þar
varci.1)
Vorvertíðin var fjölmennasta vertíðin hér við Djúp og
'enjulega íiskisælust, náði hún frá páskum til laugardags í
12. viku sumars. Vetrarvertíð var talin frá nýjári til páska og
haustvertíð frá göngum til veturnátta eða jólaföstu, eftir því
sem fiskur lét til. Aðstreymi utanhéraðsmanna var mest á
^orin, en lítið eða ekkert þess utan. Skipin voru mest sex-
^uangar og stór fjögurra manna för, sem einnig voru sex-
'O'u, voru þau einkum notuð á vorin, en sexæringar á
austin og vetrum. Sexæringarnir voru stór skip, sem báru
tonn, en fjögurra manna förin voru alt að því helmingi
uiinni.
fikipunum var þá skift í þrjú rúm, svo sem enn er títt.
asta rúmið var nefnt austurrúm og austurrúms-þófta fyrir
raman það, síðan miðrúm og miðrúms-þófta eða miðskips-
P°lta þar fyrir framan, þá hálsrúm og háls-þófta fremst. Þar
^llr framan hét barki, en aftast skutur, og var svo nefnd
aftasta-þófta milli hans og austurrúmsins.
D Árb. Espólins XI. d., bls. 116.