Tímarit lögfræðinga - 01.10.1984, Qupperneq 3

TIMAKIT-m
i.ii(. ii(i:i»i\(.A
2. HEFTI 34. ÁRGANGUR OKTÓBER 1984
NÝTT LAGASAFN
Loksins er nýtt lagasafn komið út! Er það mikill léttir fyrir lögfræðinga, laga-
nema og fjölmarga aðra. Fyllsta ástæða er til að færa þeim þakkir sem lögðu
hönd á plóginn, ritstjórum, ritnefnd og öðru starfsfólki. Verkið var unnið við
erfiðar aðstæður og í tímaþröng.
Óþarft er að fara mörgum orðum um það ófremdarástand sem ríkt hefur
í útgáfumálum lagasafns undanfarin ár, enda oft rætt á opinberum vettvangi.
Lagasafnið frá 1973 var löngu úrelt orðið auk þess sem það var uppselt síð-
ustu árin. Við það bættist að nokkrir árgangar Stjórnartíðinda voru um tíma
illfáanlegir. Allir hljóta að vera samdóma um það að slíkt ástand sé óviðun-
andi með öllu og megi ekki endurtaka sig. Taka þarf upp nýja útgáfuhætti
varðandi bæði lagasafn og Stjórnartíðindi og nýta þá tækni sem nú stendur
til boða. Það er ekki vansalaust að lagasafn skuli koma út svo sjaldan sem
raun ber vitni (1931, 1945, 1954, 1965, 1973, 1983). i lögum um laganefnd nr.
48/1929, sem raunar hafa aldrei komið til framkvæmda, er gert ráð fyrir að
lagasafn komi út a.m.k. á 10 ára fresti. Löggjafarstarfið er margfalt meira nú
en fyrir rúmum 50 árum og þvl þörf fyrir mun tíðari útgáfur lagasafns. Tölvu-
tækni nútímans auðveldar slíkt verk að mun. Viðbæti eða lagaskrá þarf að
gefa út einu sinni á ári milli þess sem lagasafn kemur út.
Komið var í hreint óefni með útgáfumálin er þáverandi dómsmálaráðherra
síðla árs 1979 fól Lagastofnun Háskóla íslands að annast útgáfuna. Svo
óhönduglega tókst til með þessa ákvörðun og meðferð málsins í kjölfarið að
langan tlma tók að leysa erfiðleikana og koma málinu í viðunandi fram-
kvæmdahorf. Vinna við safnið hófst ekki fyrr en í ágúst 1981 og allmiklar tafir
urðu eftir það. Má vafalaust ýmsu um kenna. Þessi reynsla ætti þó að hafa
sýnt mönnum fram á að sá aðili sem verkefnið hefur með höndum, hvort sem
það er Lagastofnun eða einhver önnur stofnun, verður að hafa bæði heimild
og aðstöðu til að marka sjálfstæða útgáfustefnu og nauðsynleg fjárráð til að
framkvæma hana.
Þess var óskað af hálfu dómsmálaráðuneytisins að fylgt yrði sömu megin-
sjónarmiðum og í eldri lagasöfnum. Gafst þannig lítið svigrúm til þess að
huga að grundvallarbreytingum á vinnslu og frágangi lagasafns. Má kannski
57