Tímarit lögfræðinga - 01.10.1984, Blaðsíða 9

EINAR VIÐAR
Einar Viðar hrl. lést 5. apríl 1984. Ég vil nú
enn með nokkrum orðum minnast þessa forn-
vinar míns frá æskuárum, en við vorum vinir
og skólafélagar allt frá fyrsta bekk í MR.
Einar Viðar var fæddur 6. júlí 1927 og stóðu
að honum víðkunnar og merkar ættir. Faðir
hans var Gunnar Viðar bankastjóri, sonur
Indriða Einarssonar leikritaskálds, en hann var
dóttursonur Gísla Konráðssonar fræðimanns,
föður Konráðs Gíslasonar, er var einn Fjölnis-
manna og einn ágætasti málfræðinngur sem
þjóðin hefur alið. Þetta er Skagfirðingakyn.
Kona Indriða var Marta Marla, dóttir Péturs
organleikara Gudjohnsens. Móðir Einars, sem
enn er á lífi hálfníræð, er Guðrún Helgadóttir
bankastjóra á ísafirði Sveinssonar, en Kristjana,
móðir hennar, var dóttir Jóns alþingismanns Sigurðssonar á Gautlöndum, en
kona Jóns var Solveig Jónsdóttir prests í Reykjahlíð Þorsteinssonar, ættföður
Reykjahlíðarættarinnar.
Einar varð stúdent frá Menntaskólanum í Reykjavtk vorið 1947, cand.
juris frá Háskóla íslands árið 1954, héraðsdómslögmaður 1959 og hæsta-
réttarlögmaður 1964. Að loknu lögfræðinámi vann Einar í fyrstu í rúmt ár
sem fulltrúi hjá bæjarfógetanum í Hafnarfirði og sýslumanni Gullbringu- og
Kjósarsýslu, en rak síðan lögfræðiskrifstofu í Reykjavík óslitið til dauðadags,
í fyrstu í félagi við Sveinbjörn Dagfinnsson, nú ráðuneytisstjóra, en lengst
af einn.
Einar var tvíkvæntur. Fyrri kona hans var Elsa Einarsdóttir og eignuðust
þau einn son, Indriða að nafni. Þau skildu. Síðari kona hans er Ingileif, dóttir
Ólafs Þ. Kristjánssonar fyrrum skólastjóra í Hafnarfirði, sem nú er látinn, og
konu hans Ragnhildar Gísladóttur. Þau eignuðust þrjú börn, Birnu, Gunnar
og Margréti. Fyrir hjónaband átti Einar barn með Ástu Lárusdóttur, dóttur
að nafni Jónína Lára og er hún gift síra Guðmundi Erni Kjartanssyni.
Einar var dulur í lund, fámáll og stundum einfari og var það ef til vill ástæð-
an fyrir vináttu okkar að við vorum líkir. En höfðingi var Einar með afbrigð-
um, veitull og vinur vina sinna. Að koma á heimili hans og Ingu, konu hans,
var ávallt sem að mæta til veislu.
Einar var snjall bridgespilari og hann spilaði reglubundið við sömu spila-
félagana allt frá menntaskólaárum. önnur hugðarefni hans voru tengd útilífi.
Hann ferðaðist mikið og var slyngur veiðimaður á fugl og fisk.
Þegar ég nú kveð minn gamla vin, Einar Viðar, verður mér fyrst og fremst
hugsað til okkar mörgu ánægjustunda utan starfsins og streitunnar, á ferð-
um um landið, á bökkum laxveiðiánna og við spil á síðkvöldum.
Blessuð sé minning hans.
Sveinn H. Valdimarsson
63