Tímarit lögfræðinga - 01.10.1984, Side 41

um áfrýjun leiðir til sömu úrslita eða jafnvel þyngri dóms.1) Ekki
verður þó frádráttur útilokaður, nema gæzluvarðhaldið megi kenna
hegðun dómþola sjálfs í samræmi við ákvæði 76. gr. hgl. Þar á meðal
má telja bersýnilega tilefnislausa áfrýjunarkröfu dómþola.1)
Gæzluvarðhaldsvist, sem koma á refsingu til frádráttar skv. 76. gr.,
leggst við afplánaðan refsitíma, þegar beitt er reglum 1. og 2. mgi'.
40. gr. hgl. um reynslulausn, sjá nánar greinargerð.
RITASKRÁ
Betankande om avrakning av háktningstid
m.m. avgivet av nordiska straffrátts-
kommittén, NTfK 1971, bls. 315—335.
Hurwitz, Stephan. Den danske Kriminalret,
Alm. del. 4. útg. Khöfn 1971.
íslenzkar dómaskrár, III. bindi 1958—1961.
Jónatan Þórmundsson. Rangur framburð-
ur fyrir rétti. Úlfljótur 1978, bls. 85—103.
— Réttarstaða sakbornings. Fjölrit 1984.
Waaben, Knud. Straffe og andre retsfdlger.
Khöfn 1983.
DÓMASKRÁ
Hrd.: Bls.:
IX, 9 88
XII, 243 90
XVIII, 3, 189, 447 87, 91
XIX, 181 88, 94
XIX, 215 93
XX, 119 93
XX, 453 89
XXI, 466 88
XXII, 179 93
XXII, 248 88
XXII, 310 89
XXIV, 246 91
XXIV, 511 91
XXV, 149 93
XXV, 621 93
XXVI, 390 93
XXVII, 9 93
XXVII, 354 94
Hrd.: Bls.:
XXVII, 682 93
XXXII, 538 93
XXXII, 724 93
XXXVIII, 38 93
XLIV, 442 91, 94
XLIV, 690 93
XLV, 219 89
XLVIII, 436 88
L, 698 93
LI, 89 88, 92, 94
LI, 722 94
LI, 1344 93, 94
LI, 1892 88, 94
LII, 689 93
LIII, 816 89
LIII, 1373 94
LIV, 1958 92
1) Sjá Stephan Hurwitz, Kriminalret, Alm. del (1971), bls. 567.
95