Tímarit lögfræðinga - 01.10.1991, Side 35

mótsögn að reyna að lækka tekjur annarra á sama tíma og þeir telja sig of illa
launaða.“
Þrátt fyrir þessar aðgerðir daufheyrðust dóms- og fjármálayfirvöld við kröfum
dómarafulltrúanna og leiddu þær raunar til þess að árið 1971 voru settar
sérstakar reglur um málflytjendastörf manna í opinberu starfi, en samkvæmt
þeim var dómarafulltrúum óheimilt að stunda málflytjendastörf.52 Það mun
síðan hafa verið á sérstökum fundi 24. október 1970 sem Félag dómarafulltrúa
hélt, að dómarafulltrúar samþykktu að leggja einhliða niður starfsheitið „dóm-
arafulltrúi“. í samræmi við þetta endurskírðu þeir félag sitt og kölluðu það nú
„Félag héraðsdómara". Var hugmyndin síðan að sækja um aðild að Dómarafé-
lagi íslands.53 Einn helsti talsmaður fulltrúa í þessum aðgerðum var Björn Þ.
Guðmundsson, þáverandi fulltrúi yfirborgardómara og núverandi prófessor við
lagadeild Fláskóla Islands. í fréttatilkynningu sem félagið sendi Tímanum kom
fram að dómarafulltrúar gætu ekki sætt sig við að þeim væri mismunað í launum.
Töldu þeir auðsýnt að þeir sem færu með mál og dæmdu sjálfstætt ættu að bera
fullt dómaranafn og hafa réttindi og skyldur samkvæmt því.54 Þessi barátta
skilaði sér inn á fund í Dómarafélagi íslands þegar dómarafulltrúar sóttu um
inngöngu í félagið sem sérstök deild, er héti Félag héraðsdómara.
5.4.3 Fagleg málefni
Mest áberandi þátturinn í starfsemi félagsins á þessu tímabili er það sem kalla
mætti fagleg málefni, til aðgreiningar frá beinni hagsmuna- og kjarabaráttu.
Stærsti hluti almennra umræðna á aðalfundum félagsins fór í að ræða ýmis fagleg
málefni. Ýmist var um að ræða lagafrumvörp sem Alþingi sendi félaginu til
umsagnar eða mál sem félagið tók sjálft upp á sína arma. Hið síðara voru einkum
mál sem snertu réttarfar í landinu og skipan dómsmála.
Það kom aðallega í hlut stjórnar félagsins hverju sinni að veita viðtöku
beiðnum um umsagnir um einstök lagafrumvörp. Bar stjórnin jafnan hitann og
þungann af því sjálf að láta þessar umsagnir í té eða finna menn til að sinna þeim.
Erindi þessi voru af ýmsum toga og snertu starf héraðsdómara misjafnlega
mikið. Óhætt er þó að fullyrða að ekkert lagafrumvarp sem snerti starf þeirra í
verulegum atriðum fór framhjá félaginu. Of langt mál yrði að telja öll þessi mál
upp hér, en örfá dæmi verða látin nægja. Frá 1967 hafði starfað sérstök nefnd
52 Sbr. reglur um málflytjendastörf manna í opinberu starfi nr. 32/1971.
53 Ef marka má gerðabækur félagsins kom slík umsókn þó ekki fram fyrr en á aðalfundi 1975. Er að
sjá sem menn hafi ekki alveg vitað hvort þeir ættu að kalla félagið „Félag dómarafulltrúa“ eða „Félag
héraðsdómara“. Sjá gerðabók 1975, s. 70. Ekki höfðu dómarafulltrúar þó erindi sem erfiði og var
beiðni þeirra synjað. Pó var komið til móts við þá með því að samþykkja aðild þeirrasem höfðu verið
dómarafulltrúar í 3 ár og voru embættisgengir og höfðu dómarastörf að aðalstarfi.
54 Tíminn 28. október 1970, s. 3.
193