Tímarit lögfræðinga - 01.10.1991, Qupperneq 36

innan félagsins sem fjallaði um réttarfar og skipan dómsvalds í landinu. Pá tók
fulltrúi félagsins þátt í starfi sérstakrar nefndar sem skipuð var af dómsmálaráð-
herra til að skoða þessi mál. Afrakstur af starfi nefndarinnar var meðal annars
setning laga um áskorunarmál á sínum tíma, sem urðu til að flýta mjög meðferð
einfaldra skuldamála. Pessi mál voru mest áberandi umræðuefnið á fundum
félagsins allt það tímabil sem hér um ræðir. Fullyrða má að áhrif félagsins á
þessum vettvangi hafi ávallt verið mikil. í sumum öðrum málum hafa umsagnir
félagsins reynst léttvægar eða þær staðist illa tímans tönn. Má hér nefna að á
aðalfundi 1969 voru til umræðu áform dómsmálaráðherra um að breyta stærð
löggilts skjalapappírs í stærðina A4. Skipuð var sérstök nefnd innan félagsins til
að fjalla um þetta mál. í þessa nefnd voru skipaðir Einar Ingimundarson, Ólafur
Pálsson og Friðjón Þórðarson. Nefndin klofnaði í málinu. Einar Ingimundarson
var sá eini sem taldi breytingarnar æskilegar. í áliti sínu nefndi hann það meðal
annars að A4 stærðin félli „að gerð venjulegra skrifborðsskúffa, ...“ Meirihluti
nefndarinnar var hins vegar á annarri skoðun, en álit hans skrifaði Ólafur
Pálsson og hafði hann mjög ákveðnar skoðanir á málinu. Taldi hann að minnkun
skjalapappírs hefði marga ókosti í för með sér, þar sem m.a. væri minna pláss á
skjölum af þeirri stærð til að koma þar öllu fyrir sem þar þyrfti að vera. Síðan
segir hann orðrétt: „Samkvæmt ofanrituðu er það álit mitt, að stærð hins
núverandi skjalapappírs sé heppileg, en að öll minnkun hans væri til óhagræðis
og að löggiltur skjalapappír af stærðinni A4 komi ekki til greina og er ég
algerlega mótfallinn að tekinn verði upp löggiltur skjalapappír af síðastgreindri
stærð, a.m.k. meðan skylt er að varðveita þinglýst skjöl í innbundnum
bókum.“55 Þetta álit varð jafnframt álit aðalfundar Dómarafélags íslands.
Dómsmálaráðherra lét þetta hins vegar ekki trufla áform sín um að minnka
skjalapappírinn. Annað mál þar sem umsögn hefur hlotið svipuð örlög, þótt
síðar hafi verið, varðar hugmyndir um lögleiðingu bílbeltanotkunar. Stjórnin
fjallaði sjálf um erindið á stjórnarfundi 1975. Svar hennar var á þá leið að hún
teldi enga þörf á „að gera notkun öryggisbelta að lagaskyldu.1456
Sem fyrr segir voru umsagnir og ályktanir um löggjafarmálefni orðinn
fyrirferðamesti málaflokkurinn á fundum félagsins. Leiddi þetta til þess að sett
var á laggirnar, að tillögu Steingríms Gauts Kristjánssonar, sérstök nefnd innan
félagsins sem skyldi sinna þessu verkefni. Árið 1977 var nefnd þessari skipt upp í
tvær sem höfðu hvor sitt verksvið. Annars vegar var um að ræða sérstaka nefnd
sem sinnti löggjafarmálefnum almennt og hins vegar nefnd sem fjallaði sérstak-
lega um réttarfar og dómstólaskipan. Sýnir þetta hversu stór hluti þetta var
orðið af starfsemi félagsins.
55 Útskrift aðalfundargerðar 1969, s. 5 - 6.
56 Gerðabók 1971 - 1983, s. 60.
194