Morgunn - 01.06.1970, Qupperneq 41

MORGUNN
35
hefur verið auga á þau. Sannleikurinn var sá, að hér var alls
ekki að ræða um neina galla á teningunum sjálfum. Við
rejmdumst ekki nægilega hugkvæm til að finna i hverju þetta
misræmi lá. Rétta lausnin kom ekki i Ijós fyrr en eftir átta
ár. Og það var annar vísindamaður, dr. Humphrey, sem að
lokum kom auga á hana. Að minnsta kosti var það honum að
þakka að verulegu leyti. Og víst var það skemmtilegt í aðra
í'öndina, að sá maður, sem ekki hafði fengizt sjálfur við þessar
tilraunir, skyldi verða til ]>ess að leysa vandann.
Við veittum því mjög fljótlega athygli, að fyrstu tilraunirnar
tókust jafnan bezt, hver sem í hlut átti. Það var jafnan eins
og dra'gi af mönnum í hvert skipti, sem þeir endurtóku til-
raunina. Við urðum þvi sífelll að breyta eitthvað lil um fyrir-
komulag tilraunanna, ef okkur átti að takast að fá jafngóðan
árangur i fleiri en einni tilraun, þar sem sami maður átti i
hlut. Við tókum því upp þá föstu reglu, að breyta jafnan eitt-
Válvarpað Handvarpað Meðaltal
Svörtu siilurnnr á myndinni sýna árangur í ]irem tilraunnlotum umfram
l>að, sem hending ein hefði átt að sýna.
hvað til um framkvæmdina, eftir að þrjár lotur voru búnar,
°g náðum með því móti betri árangri. Að öðru leyti hugsuðum
Vlð ekkert sérstaklega um það, hvernig á því stæði, að árangur-
Jnn fór hrakandi hjá hverjum þeim, sem prófaður var, þvi
oftar sem hann endurtók sömu tilraunina. Okkur þótti leiðin-
htgt, að svona skyldi jafnan fara. En við ])að varð að sitja.