Morgunn - 01.06.1970, Síða 43

MORGUNN
37
getum við enga aðra skýringu i'undið en þá, að um PK eða
sérstaka sálarorku sé að ræða. Ef við ættum að endurtaka
þessar tilraunir nú, mundum við að sjálfsögðu haga þeim
öðruvísi að einhverju leyti í ljósi þeirrar reynslu og þekkingar,
sem við nú höfum fengið. Svo mundi og vera um þessar rann-
sóknir. En sú heppilega raun varð á, að tilraunirnar reyndust
öruggari en við höfðum haldið. Og vegna þess, sem siðar kom
í ljós um það, að árangurinn reyndist ávallt fara minnkandi
við endurtekningu á hinni sömu tilraun með hvern einstakl-
ing, hafa þessar tilraunir uppfyllt öll skilyrði til þess að vera
órækur vitnisburður um það, að sálarorkan PK er fyrir hendi
og hefur áhrif á efniskennda hluti.
Tölurnar tala sinu sterka máli ekki siður í vásindunum en
annars staðar. Og þegar okkur var orðið ljóst, að tilraunir
okkar sýndu ótvíræðan árangur, þá virtist það skipta miklu
niáli, hvort aðrir kæmust einnig að sömu eða svipaðri niður-
stöðu. Sá fyrsti, sem hóf slíkar rannsóknir utan Duke háskól-
ans á PK fyrirbærum, var Margaret Pcgram, nú frú Reeves,
sem þá stundaði sálfræði við Guilford College. Hún stjórn-
aði fjölda tilrauna með teninga og náði nijög góðum árangri,
hvorl heldur hún valdi háar eða lágar tölur á teningunum til
að miða tilraunirnar við. Tilraunir hennar sýndu greinilega,
að ekki gat teningunum sjálfum verið um að kenna, liver
árangurinn varð.
Rannsóknir hennar sýndu svo að segja alveg sama minnk-
andi árangur við endurtekningu og fram hafði komið lijá okk-
ur. Þegar skýrslan um tilraunir hennar var endurskoðuð og
athuguð nokkrum árum seinna, kom i ljós, að fyrsta lota tókst
lang bezt, önnur miður og hin þriðja verst. En hún notaði
þriggja lotu kerfið alveg eins og við.
Nokkrir úr hópi stúdentanna við Duke háskólann fóru einnig
snemma að taka þátt í þessum rannsóknum. Starf þeirra varð
hl ]iess að víkka verulega grundvöll PK tilraunanna. Þeir
áltu sinn þátt í að sýna fram á liversu mikilva'gt er að endur-
faka svona tilraunir, einskorða þær ekki við eina tegund til-