Morgunn - 01.06.1970, Qupperneq 83

MORGUNN
77
horð, þá er það í þeim verðmætum, sem hvorki eru tekin
ghd i búðum eða bankanum. Og of oft verður það hlutskipti
konunnar að þola, hiða og þjást vegna annarra. En hennar
er einnig að vaka yfir ungum gróðri, hlúa að hinu veika,
hugga og græða. Allt þetta á sinn sterka þátt í því að móta
konuna og gera þroska hennar öðruvísi en karlmannsins, enda
sjálft eðli konunnar ekki að öllu hið sama. Og þess vegna
Hnnst mér ég græða oft býsna mikið á því að tala við gamlar
konur og kynnast reynslu þeirra.
Svo var og um samtal mitt við þessa gömlu konu. Hún hafði
S1tt af hverju reynt um dagana. Og kvöldroðinn sló mildum
kjarma á minningar hennar, sælar og sárar, frá liðnum tim-
Uíri langrar ævi. Tal okkar barst fljótlega að dulrænni reynslu,
enda hygg ég að hún hafi komið fyrst og fremst til þess að
rasða ])au mál við mig. Mér virtist löng reynsla hafa kennt
kenni, að ásýnd lifsins og ylra borð ]iess geta aldrei fullnægt
°kkar innstu þrá, hvorki hinar glæsilegustu hliðar þess né
keldur hinar. Verðmæti hlutanna lægju hvorki í umhúðum
þeirra né heldur utan á þeim sjálfum, heldur yrði að skyggn-
nst dýpra og lengra til þess að finna hið sanna verðmæti
þeirra og varanlegt gúdi. Og ég held, að við höfum bæði ver-
‘ð sammála um það, að án trúarinnar á hin innri verðmæti,
Sem hið ytra borð lifsins væri í raun og veru aðeins hin brot-
kætta umgjörð um, að án fullvissunnar um framhaldslíf
s'darinnar eftir likamsdauðann, væri þessi sýnilega umgjörð
harla lítils virði og í raun og veru þýðingarlaus án slikrar
vissu, þvi þá væri jarðarlifið bara sýnileg umgjörð um ekki
oeitt.
hai hér er engan veginn ætlun min að fara lengra út í þá
salma, heldur að segja ykkur litla sögu um stóra afmælisgjöf,
sem þessari konu þótti alveg sérstaklega vænt um, vegna þess
að hún taldi hana vera gefna sér úr ósýnilegri hönd þess, sem
hun unni handan við það tjald, sem heimana skilur. Fer hér
(^trr frásögn gömlu konunnar.
„Fyrir allmörgum árum misstum við hjónin son okkar upp-
kominn. Fám dögum áður en hann lézt, hafði hann verið að