Morgunn - 01.06.1970, Qupperneq 85

MORGUNN
79
hefði komið að tómn húsi. Þess vegna fór ég út úr kjallaran-
u*, upp tröppurnar og rakleitt inn í stofu. Þar var enginn né
heldur sáust nein merki þess, að nokkur hefði komið. Ég fór
því aftur niður í kjallarann og læsti húsinu. Eigi að siður
hófst greinilegur umgangur á hæðinni að nýju, og gat ég
ekki betur heyrt en komumaður væri á stigvélum.
Naumast var þessu hætt, þegar ég sá út um gluggann, að
tuaðurinn minn var að koma heim með allstóran kassa undir
hendinni. Ég fór út og heilsaði honum.
«Ég er hérna með afmælisgjöfina frá honum syni okkar til
lhn,“ sagði hann og benti á kassann. í honum var nýtt út-
varpstæki.
„Mér var sagt frá þvi áðan,“ sagði hann, „að sonur okkar
hefði átt dálitla innstæðu á bók, er ég skyldi taka við. Og um
leið var eins og hvíslað að mér þessum orðum: „Þú átt að
haupa fyrir það útvarpstæki handa mönunu." Og hérna er nú
iaakið komið. Gjörðu svo vel.“
Þarna var komin gjöfin, sem hann hafði lofað mér, komin
é afmælinu minu.“
S. V.
Félagsstarfið
Sumir hafa látið i ljós þá skoðun sína í min eyru, að þeim
fyki starf Sálarrannsóknafélagsins vera að ýmsu leyti minna
(>n æskilegt væri. Mér þykir vænt um að heyra þær raddir. Ég
v°na, að þær séu miklu fleiri en þær, sem ég heyri. Ég vona
einmg, að þeim fari sifellt fjölgandi. Þær sýna vaxandi áhuga
aianna á því málefni, sem félagið hefur jafnan reynt að vinna
að. Þaar eru og stjórn þess aukin hvatnirig til starfa.