Vera - 01.10.1991, Blaðsíða 19

SKAPANDI KONUR
HVAÐ ER AÐ VERA SKAPANDI?
Hvað er að vera skapandi?
Eru allir skapandi eða
aðeins fáir útvaldir?
Ert þú skapandi?
Hvað gerir þú?
Ertu skapandi í daglega
lífinu, í hugsun, verkum ,
draumum...?
Er sjálfstraustið í núlli
vegna þess að guð sló allt út
með sköpun heimsins á sex
dögum og allt virðist ósköp
lítils virði í samanburði við
þau ósköp ?
Kannski og kannski ekki.
Stundum og stundum ekki.
Það er svo unaðslegt að láta
hugann reika, allt virðist
mögulegt og fæst ómögulegt.
Frjó og skapandi hugsun er
undirstaða þess að við getum
gert okkur vonir um að koma
hugsun í talað orð, ritað orð,
myndir, tóna eða eitthvað
annað. Nú á endanum gæti
komið út úr því annaðhvort
metnaðarfullt eða misheppn-
að verk, jafnvel metnaðarfullt
en misheppnað verk. Ef svo er
þá er bara að halda áfram,
læra af reynslunni og bæta
nýrri við. Að minnsta kosti
hefur aginn til að framkvæma
hugmyndina verið til staðar,
en án hans vill koma fyrir að
ýmsar hugmyndir leysist upp í
vindinn.
Góða ferð!
H. G. H.
LESENDABREF
KONUR MEÐ KLÁMI!
Kæru Verukonur.
Mér fannst gaman að júní-hefti
VERU, því að þar er varpað
ljósi á hinar ýmsu hliðar
femínisma. Það er tímabært að
hugtakið femínisti öðlist
víðtækari merkingu og nái að
fela í sér hin ýmsu sjónarmið.
Margar konur hika við að kalla
sig femínista vegna þeirrar
merkingar sem þær halda að
orðið „eigi“ að fela í sér.
Greinarnar í blaðinu voru
ágætar, en hins vegar fannst
mér greinin „Erótík eða klám“
sýna of einhliða viðhorf. Þó ég
hafi nú þegar ritað grein í
VERU um vandann sem þvi
fylgir að banna klám vil ég nú
ganga skrefi lengra og lýsa þvi
yfir að ég er femínisti sem er
fylgjandi klámi. í áðurnefndri
grein er gefið í slíyn að til þess
að geta notið kláms verði
maður annað hvort að vera
haldinn sjálfshatri, eða líða
vegna ástleysis, en þetta er
fjarri sanni!
í upphafi er sagt að ógerlegt
sé að greina milli kláms og
erótíkur, þar er ég sammála,
en höfundur leggur engu að
síður út á þá hálu braut. Hún
tengir erótík ástinni en lítur á
klám sem athöfn eingöngu -
túlkun sem á rætur sínar að
rekja til Gloriu Steinem. Það er
hægur vandi að lýsa ástar-
sambandi í kvikmynd eða í
sögu, en þegar ljósmyndir eru
annars vegar vandast málið,
því þar er hægt að túlka á
ýmsa vegu. Er mögulegt að
ljósmynda ást? Hafa skal í
huga að fýrirsætu-pörin eru í
launaðri vinnu og hafa
að öllum líkindum
ekki hist fyrr en
við myndatök-
una. Þá lýsir
greinarhöf-
undur því
yfir að klám
sé laust við
innileik og
„spennu".
H e y r ð u
mig nú?!
F y r i r
s k ö m m u
las ég sögu
(eftir konu)
um unga konu
sem klæðist ' t '/
drengjafatnaði, er '/
„húkkuð" af homma,
og þegar hið rétta kyn
hennar er afhjúpað íklæðist
hún afar kvenlegum fatnaði.
Það var engin „ást“ í sögunni,
eingöngu fullt af hressilegu
kynlífi - „kiám“ samkvæmt
skilgreiningu greinarhöfundar.
Samt fannst mér sagan bæði
spennandi og æsandi. Mann-
inum mínum fannst það líka!
Mér fannst sagan einnig hafa
listrænt og félagslegt gildi, en
það er þó aukaatriði því megin
tilgangur sögunnar var að örva
kynlöngun. Enska orðabókin
mín skiigreinir klám sem það
er lýsir erótík eða kyneðli,
ætlað til að örva eða æsa kyn-
hvötina. Það er ekkert athuga-
vert við slíkt. Ýmislegt
sem ber titilinn
„erótískt" missir
marks hvað
þetta snertir.
í mínum
huga eru
klám og
erótík það
sama, tvö
orð yfir
s a m a
hlut, en
hugarflug
og raun-
veruleiki
eru það hins
vegar ekki. Ég
gef oft hugar-
fluginu lausan
cauminn og sé fyrir
mér atburði sem ég vildi
ekki að gerðust i raun og veru,
og enginn þarf að komast að
þvi - nema af því að ég hef hér
með iýst því yfir!
Annað vandamái sem ég
hef rekist á í sambandi við
gagnrýni á klám er að yfirleitt
eru sadó-masókismi (SM) og
ofbeldi lögð að jölnu. Nokkrar
bækur hafa verið skrifaðar um
SM, þeirra á rneðal fáeinar eftir
konur sem telja sig vera femín-
ista og einnig lesbíur eins og
Pat Califia. Þó hef ég hvorki
orðið vör við neina alvarlega
umfjöllun um SM í VERU, eftir
þá sem hafa lesið umræddar
bækur. né séð viðtöl við nokkra
sem upplifað hafa slíkt athæfi.
Það eru tvær hliðar á hverju
máli og ekki hægt að gera upp
hug sinn fyrr en báðar eru
komnar í ljós.
Tilgangurinn með þessu
bréfi er að koma þvi á framfæri
að andúð á klámi er ekki
endilega eina sjónarmið fem-
ínista. Ég tel klám vera sið-
ferðilegt mál sem hver og einn
verður að gera upp við sig. í
júní-hefti VERU er fjallað urn
ýmis konar femínista - t.d.
hefðbundna, „kvenlega“ og
kristna. En nú til dags eru til
fleiri afbrigði femínista - hórur,
fatafellur og fleiri. Ef kvenna-
hreyfingin á að vaxa og dafna
verðum við að umbera og vera
meðvitaðar um íjölbreytnina í
kringum okkur.
Kveðja,
Laura Valentino
p.s. Það er ánægjulegt að sjá
fleiri lesendabréf í VERU;
ágreiningur leiðir oft til góðs.
þýð. V.S.V.
19