RM: Ritlist og myndlist - 01.06.1947, Síða 12

RM
Konungur mælti: „Þetta skip vil
ég þér gefa og launa bjarndýrið.“
Hann þakkaði gjöfina eftir sinni
kunnustu; og er leið stund, og skip-
ið var albúið, þá mælti Sveinn kon-
ungur við Auðun:
„Þó viltu nú á braut, þá mun eg
nú ekki Ietja þig, en það hef eg spurt,
að illt er til liafna fyrir landi yðru,
og eru víða öræfi og hætt skipum; nú
brýtur þú og týnir skipinu og fénu;
lítt sér það þá á, að þú hefir fundið
Svein konung og gefið honum ger-
semi.“
Síðan seldi konungur honum leð-
urhosu fulla af silfri, „og ertu þá enn
eigi félaus með öllu, þólt þú brjótir
skipið, ef þú færð haldið þessu.“
„Verða má svo enn,“ segir kon-
ungur, „að þú týnir þessu fé; lítt nýt-
ur þú þá þess, er þú fannst Svein
konung og gafst honum gersemi.“
Síðan dró konungur hring af hendi
sér og gaf Auðuni og mælti: „Þó að
svo illa verði, að þú brjótir skipið og
týnir fénu, eigi ertu félaus, ef þú
kemst að landi, því að margir menn
AUÐUNAR ÞÁTTUR VESTFIRZKA
hafa gull á sér í skipsbrotum, og sér
þá, að þú hefur fundið Svein konung,
ef þú heldur hringnum; en það vil
ég ráða þér,“ segir hann, „að þú gef-
ir eigi hringinn, nema þú þykist eiga
svo mikið gott að Iauna nokkurum
göfgum manni, þá gef þeim hringinn,
því að tignum mönnum sómir að
þiggja, og far nú heill.“
SÍÐAN lætur hann í haf og kemur í
Noreg og lætur flytja upp varnað
sinn, og þurfti nú meira við það en
fyrr, er liann var í Noregi. Hann fer
nú síðan á fund Haralds konungs og
vill efna það, er hann hét honum, áð-
ur hann fór til Danmerkur og kveður
konung vel.
Haraldur konungur tók vel kveðju
hans, og „sezt niður,“ segir hann „og
drekk hér með oss;“ og svo gerir
hann.
Þá spurði Haraldur konungur:
„Hverju launaði Sveinn konungur
þér dýrið?“
Auðun svarar:
„Því, herra, að hann þá að mér.“
Konungur sagði:
„Launað myndi ég þér því hafa;
hverju launaði hann enn?“
Auðun svarar:
„Gaf hann mér silfur til suður-
göngu.“
Þá segir Haraldur konungur:
„Mörgum mönnum gefur Sveinn
konungur silfur til suðurgöngu eða
annarra hluta, þótt ekki færi honum
gersemar; hvað er enn fleira?“
10