RM: Ritlist og myndlist - 01.06.1947, Side 35

Flugur
Eftir Þóri Bergsson
Læknirinn, doktor med. Jökull
Pálsson horfði góðlátlega, en þó
dálítiS forvitnislega, á unga manninn,
sem sat úti viS gluggann. Hann var
aS hugsa um af hverju maSurinn
hefSi hringt og beSiS hann aS koma,
því nú virtist ekkert aS, — ekkert aS-
kallandi, aS minnsta kosti. — Fyrir
stuttri stundu hafSi þessi náungi
hringt til hans, hringt, og beSiS dokt-
°rinn aS gera svo vel aS koma til
sín, ef mögulegt væri, mjög fljótt.
Svo stóS þá á, aS læknirinn var aS
fara út úr móttökustofu sinni, eftir
rólegan dag, því þetta var um há-
sumar og fólk hafSi annaS aS gera
en vera veikt, þaS, sem ekki var al-
varlega veikt. En svo var háttaS mál-
Uin, aS fjöldi af sjúklingum doktors
Jökuls gátu frestaS alvarlegum veik-
indum ef veSur var skemmtilegt og
Pagurt aS lifa. — Er eitthvaS alvar-
legt aS, herra Bardal? spurSi lækn-
minn. Hann þurfti aS vitja um tvo
sjúklinga, úti í bæ, sem aS sönnu var
ekki mjög áríSandi aS gert væri þeg-
ai í staS. Ég veit ekki, svaraSi rödd-
in í símanum, en ég held aS þaS væri
gott, ef þér gætuS komiS sem fyrst.
Doktor Jökull átti ekki sérstaklega
stóran hóp viSskiptavina, — en hann
hafSi góSa viSskiptamenn: EfnaS
fólk — og þaS var óneitanlega þægi-
legra aS láta einn efnaSan mann
greiSa jafn mikiS og tíu fátæklinga
og geta þó veriS viss um aS hann
munaSi lítiS um þaS. — Þessi fer-
tugi, einhleypi doktor, heimsmaSur,
sem dvaliS hafSi meira en tug ára
erlendis, var fljótur aS ná trausti þess
fólks, sem fyrst og fremst þarfnast
skjótra, hollra ráSa, engra nærgöng-
ulla og óþægilegra spurninga né
hnýsni, — venjulega aSeins góSlát-
legra ráSa og notalegs viSmóts, án
sérlegrar vináttu frá manni, sem þaS
þekkir ekkert, en neySist til aS opin-
bera veikleika sinn og óþægindi. —
Ljúfmannlegur og liSugur í tali og
vel lærSur, sjálfsagt, varS þessi dokt-
or ráSgjafi mjög þægilegs hóps
manna, sem gat gripiS til hans, þeg-
ar þaS þurfti á kunnáttumanni aS
halda í raunum sínum, sem oft voru
33
3