Breiðfirðingur - 01.04.1990, Blaðsíða 192

190
BREIÐFIRÐINGUR
ólst upp í og var hluti af allt til dauðadags. Hann var vel
lesinn, hafði mikinn og lifandi áhuga á bókum og ríka til-
finningu fyrir íslensku máli. íslendingasögurnar voru honum
vel kunnar svo og saga þjóðarinnar fram á þennan dag.
Steini kunni og margt af munnlegum fróðleik og kveðskap
sem hann hafði frá sér eldri mönnum, einkum frá fóstra
sínum. Af athygli sinni og eftirtekt vissi hann margt, t.d. um
gamlar mannvistarleifar og margs konar náttúruleg fyrir-
bæri.
í raun var Steini vel menntaður í bestu merkingu þess
orðs, leitandi og afar laus við kreddur, bábiljur og fordóma.
Hann hafði og dómgreind í ríkum mæli og leitaðist ávallt við
að taka sjálfstæða afstöðu til manna, málefna og hvers kyns
viðburða. betta einkenni hans kom oft vel í ljós, t.d. þegar
hann ræddi um bækur. Ég veit að hann átti það til að hafa
samband við höfund bókar sem hann hafði lesið, einkum ef
hann vissi meira eða betur um viðfangsefnið en fram kom í
textanum. Oft báru athugasemdir hans vott um mikið og sér-
stætt innsæi. Hann hefði sannarlega orðið góður fræðimaður
ef slíkt hlutskipti hefði átt fyrir honum að liggja.
Við Steini munum ekki oftar ræða saman um áhugamálin.
Það er vissulega eftirsjá í svo góðum vini sem hann var. Það
finnum við öll sem þekktum hann. Sveitungarnir sjá á bak
traustum forystumanni og góðum félaga. Eftirlifandi faðir
hans og systkin hafa misst son og góðan bróður. En mest
hefur Inga föðursystir hans og fóstra misst við lát hans. Enda
þótt missir hennar sé mikill, hefur hún ekki misst móðinn og
býr nú ein á Ytrafelli.
Þorsteinn á Ytrafelli lifir í minningum okkar og í raun að
einhverju leyti í okkur sjálfum sem urðum honum samferða
og í því samfélagi sem hann var svo virkur þátttakandi.
Minningarnar eru hlýjar og við erum þakklát fyrir að eiga
þær.