Morgunblaðið - 14.01.1967, Síða 5

MO-RGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. JANÚAR 1967.
UR
ÖLLUM
ÁTTUM
„ÞAÐ var einu sinni frændi,
lem hét L. Frank Baum. Hann
Vildi skrifa reglulega skemmti-
lega og spennandi bók. Þaí
gerdi hann lika og kallaði hana
Caldrakarlinn í (>*. Og þessá
Álfkonan Góða nornin, Þóra
Friðriksdóttir — „Öll hlutverk
ske.nmtileg.“
búk varð svo vinsæl að það var
gerð kvikmynd eftir henni, og
aðalhlutverkið í kvikmyndinni
lék ung stúlka, sem heitir
Judy Garland. Þið kannist
kannski við hana? Eða hvað —?
Svo var það annar frændi,
John Harryson, sem hugsaði
sem svo: „Ég held ég fái lán-
aða tónlist Harolds Arlenes úr
kvikmyndinni og geri söng-
texta við hana“. Og þetta gerði
John Harryson. Og þá varð til
leikritið Galdrakarlinn í Oz,
•em mörg ykkar eiga eftir að
•já. Leikstjórinn, Klemenz
Jónsson, bað Carl Billich að
•emja nokkur fleiri lög, svo
það yrði nú ennþá meira sung-
Bundurinn Xótó — Snjólaug
Guðjohnsen — yngsti letkarinn
í leikritinu.
„ Silfurskór, vísið mér veg“
Skemmtilegur barna-söngleikur í Þjóðleikhúsinu
Bærinn þar sem Dórótea á heima. — Leikmyndina hefur
Birgir Engilberts gert.
ið á leiksýningunni. Var það
kannski ekki ágæt hugmynd?
En þar með er ekki sagan öll,
þvi það eru ekki bara þið, sem
fáið að sjá og heyra frásögn-
ina um Dóróteu og fund henn-
ar og Galdrakarlsins. Þetta
ieikrit hefur sem sé verið sýnt
í hinum Norðurlöndunum, svo
sem í höfuðborg Noregs —
Osló, Vasa í Finnlandi og í
Málmey og Gautaborg í Svi-
þjóð. Og einnig hefur Galdra-
karlinn sýnt sig í Færeyjum".
Þannig er sagt á skemmti-
legan hátt í Leikskirá Þjóðleik-
hússins frá barnaleikritinu
Galdrakarlinn í Oz, sem frum-
sýnt verður í Þjóðleikhúsinu
í dag. Leikurinn segir
frá lítilli stúlku, Dóróteu 13
ára, sem er á leið til Galdra-
karlsins í Oz. Á fótum sér ber
hún töfraskó úr silfri, sem
eiga að vísa henni leiðina til
galdramannsins, en síðan ætl-
ar sá að vísa Dóróteu litlu leið-
ina heim til sín.
„Silfurskór, vísið mér veg/
silfunskór vísið mér veg. /
Vísið mér, vísið mér / vísið mér
veg / til hins almáttka töfra-
manns, Oz“.
En í för með Dóróteu slást
þrír góðir vinir hennar, sem
líka þurfa á hjálp galdrakarls-
ins að halda. Það er fugla-
Vonda nornin, leikin af Bríet
Héðinsdóttir. — „Hlakka til að
leika fyrir börnin."
hræðan, sem hefur engan heila,
járnkarlinn, sem hefur ekk-
ert hjarta, ag ljónið, sem
skortir þor. Einnig er í fylgd
með þeim hundurinn Tótó, sem
Dórótea á.
„Við erum fjögur á ferð, /
sú för er af nauðsyn gerð / með
styrk af töfraskóm tveim. /
FUGLAHRÆÐAN: því mig
vantar heila / JÁRNKARL-
INN: og mig vantar hjarta /
LJÓNIÐ: og mig vantar þor. /
DÓRÓTEA: og mig vantar
hnattferju heim.
Ekki viljum við hér rekja
nánar sögu leiksins, heldur
láta ykkur börnunum sjálfum
eftir þá ánægju að kynnast
henni nánar. í staðinn ætlum
við að skreppa á bak við svið-
ið og rabba um stund við leik-
arana í hvílustund þeirra yfir
kaffi'bollunum. Við hittum fyrst
ljónið, sem leikið er af Sverri
Guðmyndssyni. Við spyrjum
Ljónið — Sverrir Guðmundsson
— „Halda þarf athygli bant-
anna sivakandi.“
Sverri, hvernig honum falli að
leika í barnaleikriti: „Það er
gaman", segir hann, „en erfitt,
erfiðara en í leikritum fyrir
fullorðna. Maður þarf að að-
gæta að athygli barnanna sé sí-
vakandi og því er það að sviðs-
hreyfingar verða að vera mun
tíðari og fjölbreytilegri.
Yngsti leikarinn í leikritinu
er Snjólaug Guðjohnsen, og
leikur hún hundinn Tótó. Snjó-
laug segist vera í ballettskóla
Þjóðleikhússins, og að þetta sé
í fyrsta sinn, sem hún kemur
fram á leiksviði.
Dóróteu litlu leikur Mar-
grét Guðmundsdóttir. Margrét
er vön að leika í barnaleikrit-
um, hún hefur m.a. leikið í
„Dýrin í Hálsaskógi og „Ferð-
inni til Limbó“.
Við tökum hana tali og
spyrjum fyrst, hver sé hennar
skoðun á leikritinu:
„Þetta er ævintýraleikrit,
eins og flest barnaleikrit, og
mjög sjarmerandi".
„Hvernig er að leika í barna-
leikritum?“
„Það er gaman, en mjög erf-
itt. Krakkarnir hafa svo hátt og
oft er erfitt að fá þau tiJ að
taka eftir“.
„Þú ert vön að leika í barna-
leikritum?"
„Ég hef leikið í nokkrum“.
„Og alltaf tekst þér jafn vel
upp að lifa þig inn í ímyndun-
arheim barnsins?“
Við þessari spurningu okkar
hristir Margrét höfuðið og
vill litið segja. En ótrúlegt
er engu að siður hve lifandi
hún gerir barnsmynd sína, það
er engu likara, en á sviðinu sé
13 ára .gömul stúlka.
Fuglahræðuna leikur einn af
okkar fáu grínleikurum, hinn
bráðfyndni Bessi Bjarnason.
„Hvað hefurðu leikið í mörg-
Fuglahræðan — Bessi Bjarna-
son — „Ég er kófsveittur allr.n
tímann.“
um barnaleikritum Bessi?"
„Öllum", segir hann.
„Og hvað var fyrsta leikrit-
ið?“
„Litli Kláus og stóri Kláus“.
„Hvernig er að leika fugla-
hræðuna?"
„Það er erfitt hlutverk, mað-
ur er kófsveittur allan tim-
ann, en það gefur mikla mögu-
leika. Og með árunum hefur
maður öðlazt meira vald og
betri þekkingu á krökkunum“.
I Við komum nú auga á konu
Járnkarlinn — Jón Júlíusson —
„Erfitt að ebra búninginn."
íklædda fögrum, bláum bún-
ingi. Það er Þóra Friðriksdótt-
ir, og við spyrjum hana hvert
sé hennar hlutverk í leikrit-
inu.
„Ég leik góðu nornina, norð-
annornina“
Margrét Gutfmundsdóttir leikor
aðalhlutverkitf í barnaleikrítÍM
— Dóróteu litlu.
„Hvernig fellur þér þa®
hlutverk?"
„Prýðilega, mér finnst ótt
hlutverk skemmtileg".
„Hefurðu leikið í barnahlu^
verki áður?“
„Ég lék smáhlutverk 1 Litlu
Kláus og stóra Kláus, en þá va»
ég enn í leikskólanum.
Úr því að við tókum góðu
nornina tali fannst okkur atf
við mættum til með að tala
einnig við þá vondu. Hún ec
leikin af Bríet Héðinsdóttur,
sem íklædd sínum svarta
búningi og öll óhrein upp fyrit
höfuð, segir okkur að sig
hlakki mjög mikið til að leika
fyrir börnin, því aldrei ha£i
hún leikið í barnaleikriti fyrr.
Hinrik frænda, góðan, banda
rískan, venjulegém bónda,
leikur Valdimar Lárusson.
Hann segist hafa leikið í flest-
um barnaleikritunum, og segir
hlutverk Hinriks vera fremur
létt, en skemmtilegt.
Þegar hér var komið sögtt
var kaffihléið úti og leikararn-
ir voru óðum að tinast úr stof-
unni og á sviðið. Ljósmyndar-
inn náði á seinustu stund að
smella einni mynd af Járn-
karlinum, sem leikinn er af
Jóni Júlíussyni og blaðamaður-
inn gat spurt hann einnar
spurningar, hvort ekki væri
erfitt að hreyfa sig í járnfötua-
um.
„Jú“ svaraði Jón og ekki var
laust við smá stunu í röddinni.
„Það er erfitt“.
Og með það svar frá jám-
karlinum vorum við skilin ein
eftir inni í kaffistofu og hurf-
um þvi fljótlega á brott. — s.óL
Hinrik bóndi — Valdimar Lár-
usson — „Hinrik er venjuiegur
bandarisknr bóndi."