Morgunblaðið - 07.02.1968, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 7. FEBRUAR 1968
handa, meðan þeir biðu eft-
ir signor Taviani, innanríkis-
ráðherra, sem kom með þyrlu
frá Róm til að ferðast um
jarðskjálftasvæðið.
Vikublaðið „L’Europeo"
hefur nú skýrt frá því að
fyrstu fimm dagana haifi þyrl
urnar frá Trapani flu.gvelli,
aðeins flutt 26 sjúklinga, en
hinsvegar 121 háttsettan em-
bættismann. Og blaðið spyr:
„Hefði stjórnmálamönnunum
legið svona miikið á að kom-
ast þangiað ef ek'ki hefði ver-
ið vegna þess að kosningar
voru í nánd?“
Lyfjapakkar bárust m.eð
stórum áletrunum um að þeir
væru gjöf til fólksins frá
þingmanninum A eða B, og
engin stjórn var á björguruar-
aðgerðunum. Vegatollsinn-
heimtumenn stöðvuðu lestar
af flutningatoílum til að at-
huga hvort þeir hefðu greitt
tollinn. Hermenn komu til
hjálpar, hlaðnir allskoniar
dóti sem engin þörf var fyrir
þar á meðal rifflum. Flufcn-
ingabílar, sem einkafyrirtæki
sendu til aðstoðar, ó-ku stjórn
laust fnam og aiftur og dreifðu
hjálpargögnum þar sem eng-
in þörf var fyrir þau. Og á
meðan þessu fór fra-m, jókst
stöðugt straumur flóttamianna
siem ekkert viss-u hvert þeir
áttu að fara, og enginn hafði
Sprengjuárás hefði varla getað leikið þorpið Gibellina ver. Daprir íbúar ganga um rústirnar og leita ástvina, og reyna að
bjarga einhverju af eignum sínum.
f RÚSTUM skóla sem eyði-
lagðist í jarðskjálftunum á
Sikiley, fundust stílabækur.
Ritgerð vikunnar hafði borið
heitið: „Hvað mér finnst um
þorpið mitt“.
Átta ára drengur skrifaði:
„f Montevago eru engar
skemmtanir, ekki einu sinni
kvikmyndahús, en það er
góður staður. Ég fæddist
héma. Ég vil ekki flytjast á
brott. Fólk sem fæðist hér,
vill fá að deyja hér, jafnvel
þótt það séu engar skemmt-
líu m.a. s-á sem gekk yfir
Messina 1908 og drap 128 þús-
und manns.
í>eir sem giagnrýna stjórn-
arvöldin á Siíkiley, viður-
ken-na þó að aðstaðan hafi ver
ið erifið. Jarðiskjá'lftarnir rið-u
yfir fátækasta hluta eyjar-
innar sem er erfiður yfirferð-
ar. Vegir eru ifáir og sl-æmir.
Veðrið -var afleitt. Landið
þarna er mjög if'jöllótt. Síend
urteknir kippir juku á skelf-
inguna og urð-u mörgum
björgunarmönnum -að toana.
AUir voru sammála um hug-
rekki og fórnfýsi slökkvi'liðs-
og ihermanna sem komu til
hjálpar, og u-m það hvers-u dá-
samlega vel hjá-lparbeiðnum
var tekið út um allan heim.
En fyrsfcu tvo dagana eftir
að fyrstu kippirnir lögðu
fimm þorp í rústir og ollu
mikl-um s'kem-mdum í sjö öðr-
um, á aðeins 45 ferkílómetra
svæði, barst lítil hjálp eða
en-gin.
þessum hörmungum lært.
Skelfdi-r vegna s'kipulagsleys-
isins og árangurslítilla björg-
unartilrauna eftir jarðskjálft-
ana sem ræn-du 100 þúsund
manns heimólum sínum, eru
ítalir farnir að tala um að
koma á fót nokkurs konar
björgunarmiðstöð sem tæki
vi-ð stjórninni þegar hörmung
ar dynja yfir. Björgunarmið-
stöðin ætti að vera ■ undir
stjórn siérfræðinga sem gætu
samræmt aðgerðir og aðstoð
allstaðar að úr heiminum, og
gefið ráð og haift á hendi
•stjóm á þeim svæðum sem
fyrir áföllum yrðu.
Og Ítalía yrði líklega það
land sem mest myndi hagnast
á slíkri björgunarmiðstöð.
Samkvæmt „statistiik" 'trygg-
ingafélaga hefur Ítalía orðið
fyrir rúmlega einum þriðja
af þei-m áföl'lum sem vakið
hafa heimsathygli sl. 300 ár.
Á síðustu öl-d hafa orðið _ 19
stórfelldir jarðskjálftar á íta-
Og stúlka á sama aldri:
„í þorpinu mínu lifum við
friðsælu og hamingjusömu
lífi. Loftið er gott, þú finnur
blómalykt. f Montevago get-
ur þú orðið 100 ára gamall,
eins og frú Giuseppina“.
í dag hugsa allir á Ítaiíu
um Montevago og nágranna-
þorpin, sem einnig -eru í rúst-
um, og fólk veltir því fyrir
sér hvort eitthvað verði af
,Hvers vegna? Hvers vegna?“
eftirlit með. Við síð-ustu taln-
ingu höfðu 50 þúsun-d manns
flúið þetta ihérað sem þegar
vax farið að verða illa vart
við skort á miannafla vegna
þess h-ve margir flytja-st á
braut..
>að lítur út fyrir að það
se.m vantar sé þjálfaður hóp-
ur s-érfræðinga, undir stjórn
eins manms, s-em hafi öll völd
þegar lýst er yfir neyð-ar-
ástandi.
„Hann má vera úr ríikis-
stjórninni, 'han-n m-á vera hers
höfðingi eða iðjuhöldiur,
kannske er það síðastnefnda
bezt“, sagði íta-lskur þing-
miaður við mig nú í vik-unni.
„En svon-a mistök m-ega
ekki endurtaka sig. Árið
1950 var talað um uppkast
Það var en.gin neyðiaráætl-
un til, og engin stjórn til að
skipuleggja björgunaraðgerð-
irnar. Engar birgðir a-f fötum,
matvælu-m eða sjúkragögn-um
sem notia -mætti í n-eyðartiilfeU
um. Og þegar birgðir sjúkra-
húsanna á svæðinu þrutu —
sem tók ekki langa-n tíma —
voru læknarnir án jafn ein-
faldra hjálparmeðiala og sótt-
hreinsunarvökva og s-ára-
bin-da.
Emibætt!smenn lögðu á
flótta og sinn-tu ekki um að
gegna stöð-um sínum. í Tram-
pani, næstu stóru borginni,
vtar aðeins héraðsstjórinn og
nokkrir hu-grak'kir m-enn með
honum eftir. En jiafnvel þeir
urðu að toíða í -margar kl-ukku
stundir eftir að gieta hafizt
Enn eru að finnast Iík í rústunum og ekkí hefur unnizt tími til að kLstuleggja þau öll. Þelm
er komið fyrir í röðum í kirkjugörðum og teppi breidd yfir.
i£em Öombenangrjff kano^
iirite Stadt blteartig ..í::
éiuaradieron wie dae ZucJcem
fder Erdrinde: In Qibelfína
blieb kein Haus
steben. Einwohnerzahl vor
dom £r dbébjpn: 650Ö.
Nach der K^a*ropfterm>il.
fn don Trdmmem
auchen Ubertebenáehach
den Reeten ihrer Habe