Morgunblaðið - 07.02.1968, Blaðsíða 1

32 SSÐUR
Þessi mynd birtist í Lundúnablaðinu „The Sunday Times“ sl. sunnudag og með henni svohljóðandi texti:
Faðir þessa drengs var á St. Romanus, Hulltogaranum sem talið er að hafi farizt, en annars togara er saknað. Á
hverju flóði bíður drengurinn við fiskhöfnina með hundi num sínum til að gá hvort faðir hans sé kominn. Meðan
konur fiskimannanna hafa verið að sýna reiði sína fram mi fyrir sjónvarpsvélunum, gerir drengurinn ekki annað
en bíða. Hann hefur ekki viðurkennt fyrir sjálfum sér að faðir hans sé horfinn.
Wilson styður
Johnson
London 6. febr. AP.
WIL.SON, forssetisróðfherra
Breta, sagði í gær, að Bretar
styddi eftir sem áður tilraunir
Johnsons Bandaríkjaforseta ti'l
að koma á friði í Vietnam, þrátt
fyrir hina áköfu bardaga, sem
háðir ttiafa verið í Vietnam sdð-
ustu viku,
Wilson endurtók fyrri yfirlýs-
Framttiald á bls. 3
Ég vissi að ef ég settist mundi ég deyja
- segir Harry Eddam, er komst
í land á gúmbáti og hímdi
svo heila nótt undir húsvegg
EINN skipverja af togar-
anum Ross Cleveland
komst lifandi á land í
Seyðisfirði vestra í gúm-
báti með tveimur látn-
um félögum sínum. —
Hann er nú kominn heill
á húfi til ísafjarðar, eftir
giftusamlega björgun. —
Fréttamaður Mbl. á ísa-
firði, Högni Torfason, átti
við hann eftirfarandi sam-
tal:
— Ég veit ekki bvernig
þetta gerðist. Skipið valt á
hliðina og við gátum með
engu móti náð því upp aftur.
Einhvern veginn skaut mér
frá borði og út í gúmibjörgun-
arbát, en meira veit ég ekki.
Fná þessu segir eini maður-
inn, sem komst lífs af af
brezka togaranum Ross Cleve
land, 1. stýrimaður, 26 ára
piltur frá Grimsby, Harry
Eddam.
— Ég var uppi á stýrishúsi
að ber,ja klaka aif ratsjánni
kl. 23.30. Ég var ekki fyrr
kominn nið<ur í brúna en skip-
ið byrjaði að hallast og eins
og hendi væri veifað lagðist
skipið á hliðina og sökk. Mér
er hulin ráðgáta hvernig ég
komist frá skipinu. Ég hefi
grun um að gúmbjörgunarbát
ur hafi verið látinn frá borði
og hann hafi komizt frá skip-
inu. En ég hefi ekki hugmynd
um það hvernig ég kornist í
þennan bát. Þeir hinir hljóta
að hafa dregið mig upp. Þeg-
ar ég vissi af mér, gerði ég
mér grein fyrir því að við
vorum þrír í þessum báti.
Bátsmaðurinn Wally Hewi.tt
og vaktarféiagi minn, sem hét
Harry. Ég man ekki hvað
eftirnafn hans var. Við kom-
umst þarna í bátinn. Okkur
rak og rak. Aldan gekk yfir
okkur og við reyndum að
ausa. Ég vissi ekki hvert okk-
ur var að reka. Gerði mér þó
grein fyrir því, að okkur rak
að landi, en ekki út á haf.
Harry dó eftir nokkra tíma, en
ég veit ekki hvenær Wally
dó.
— Þú spyrð mig um klukk-
una. Ég hef ekki hugmynd
um tím>a í þessu sambandi.
Ég leit aldrei á kiukku. Ég
fann a-ð bátinn hafði rekið á
land. Ég vissi það mikið um
staðhætti hér á ísiandi, að ég
vissi að við vorum koimnir
inn í einlhvern eyðifjörð. Ég
dró flekann á iand, eins langt
og ég hafði getu til að koma
honum. Ég leit eftir félögum
mínurn, og sá að fyrir þá gat
ég ekkert gert.
Siðan fór ég áfram inn í
fjörðinn og sá þar hús. Ég
gekk að húsinu. Þetta reyndist
vera, eftir því sem mér er
sagt sumarbústaður (dr. Jóns
Gíslasonar). Ég reyndi að
Skipbrotsmaðurinn Harry Eddam á tsafirði. Ljósm. H.T.
sparka upp hurðinni á þessu
húsi, en gat það ekki, hafði
ekki krafta til þess. Þegar ég
gerði mér grein fyrir þessu,
þá fór ég á bak við húsið,
því þar var ég í skjóli og
þar stóð ég upp á endann
alla nóttina. Ég vissi að ef
ég settist niður, þá mundi ég
deyja. Hvernig? Jú, ég
hímdi fyrir utan og ég beið
og vissi ekki hvað ég átti
að gera. Þá sá ég hvar dreng
ur var að reka kindur til
fjalla. Hann sá mig ekki. Ég
kallaði. Hann heyrði til mín.
Hann kunni lítið í ensku. Ég
reyni samt sem áður að segja
honum hvernig þetta hafði
ailt borið að. Hann tekur mig
sér við hönd og hjálpar mér
í áttina að bænum. Þegar við
áttum stutt eftir þangað kem-
ur bóndinn á móti okkur og
þá vissi ég að mér hafði ver-
ið bjargað.
Fólikið á bænum tók yndis-
lega vel á móti mér, háttaði
mig í rúm og gaf mér heitt að
drekka, Og í morgun kom
bátur að sækja mig og mína
látnu félaga. Mín síðustu orð
verða þessi: — Ég er af
hjarta þakklátur öllu því
góða fóiiki sem hefur reynzt
mér betri en bræður.
Harry Eddam er kvæntur
og á 8 mánaða dóttur. Hann
hringdi strax til konu sinnar
frá ísafirði. Hún kemur til
íslands í dag og fer til ísa-
fjarðar, því maður hennar
verður að liggja í sjúkrahús-
inu um tíma,
Framhaid á bls. 3