Morgunblaðið - 06.11.1973, Blaðsíða 28

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 6. NOVEMBER 1973
28
■ Ed McBain:
SAGAI\ 1 ó heljQfþföm
30
Murchinson sat bak við hátt borð-
ið í afgreiðalunni og á borðinu var
lítið skilti með tilmælum til gest-
komandi um að koma þar við og
upplýsa um erindi sitt á stöðina.
Frá háa borðinu horfði
Murchison nú hugsi gegnum opn-
ar útidyr stöðvarbyggingarinnar
út á götuna.
Þetta var fallegt kvöld, og hann
var að velta því fyrir sér, hvað
hinir almennu borgarar væru að
aðhafast á kvöldi eins og þessu.
Gengu þeir um skemmtigarðinn
með ástvinum sínum? Eða dýrk-
uðu þeir frjósemisgyðjuna bak
við opna glugga? Eðavoru þeir að
spila bingó, tefla skák eða taka
bridgeslag?
Þeir sátu áreiðanlega ekki bak
við borð og svöruðu I sima á
kvöldi eins og þessu.
Hvern djöfulinn átti varðstjór-
inn við?
Murchinson revndi að rifia i
huganum upp samtalið, eins og
það hafði farið fram. Hann fór
upp til að vita, hvernig stæði á
þessum bölvaða hávaða, og kall-
inn hafði sagt, að þetta hefði
verið slysni og þá hafði hann sagt
sem svo, að það væri allt í lagi, og
kallinn svaraði, já, það væri allt í
þessu fína eða eitthvað svoleiðis
og þá. . . . þarna kom að þessum
þýðingarmikla punkti að það var
bezt að fá hann á hrint.
Hann hafði sagt við kallinn,
„Jæja, úr því að allt er í lagi, þá sé
égþig seinna, Pete.“
Og Byrnes hafði svarað,
„Dældu.“
Þetta var furðulegt svar hjá
kallinum, því að á löggumáli
þýddi dældu, að maður ætti að
tilkynna eitthvað þegar I stað.
Eða þá gefa skýrslu þegar I
stað.
Nú, en hvað átti hann að til-
kynna þegar í stað, þegar hann
stóð einmitt og talaði við sjálfan
aðalvarðstjórann?
Náttúrulega hafði hann bara
sagt „Ha?“
Og kallinn hafði engu svarað,
bara staðið þarna með þetta fífla
lega bros á smettinu.
Dældu
Tilkynntu strax.
Ætli kallinn hafi meint eitthvað
með þessu? Eða var hann bara að
gantast.
Ef hann meinti eitthvað með
þessu, hvað meinti hann þá? Til-
kynna strax. Tilkynna hverjum
strax? Eða tilkynna eitthvað
strax. Tilkynna hvað?
Að skot hefði hlaupið úr byssu?
Kallinn hafði sjálfur sagt, að
það hefði verið slysni og hann gat
ekki betur séð en allt væri í stak-
asta lagi þarna uppi. Vildi kall-
inn, að hann tilkynnti um óhapp-
ið? Atti hann við það?
Nei, það stóðst ekki. Að skotið
skyldi hlaupa úr byssunni var
karlinum varla til sóma og hann
myndi örugglega ekki vilja, að
það fréttist.
Ah, hvað er maður að gera sér
grillur út af þessu, hugsaði
Murchison. Kallinn hef ur verið að
grínast og hérna sit ég og reyni að
finna eitthvað út úr bröndurun-
um hans. Ég ætti að vera kominn
upp til hinna bolanna það hæfði
mér. Ég ætti að vera rannsóknar-
lögga og vera bara í þvf að grufla í
bjánalegum smáhlutum, sem kall-
inn segir mér. Það hlýtur að vera
sumarið, sem fer svina í mig. Ég
ætti að vera kominn heim til Ir-
lands og kyssa írskar lössur.
Tilkynna þegar í stað.
Grænt Ijós kviknaði í skipti-
borðinu. Einn úr götuvaktinni að
hringja og tilkynna sig. Murchi-
son stakk tenglinum í og svaraði,
„Attugasta og sjöunda deild,
Murchison hér. Nei, sæll Skalli.
Japp. Aha. Það er nefnilega það.
Gott að heyra f þér. Allt í lagi.“
Tíðindalaust af vesturvígstöðv-
unum, hugsaði Murchinson og
tók borðinu.
Virgina Dodge reis skyndilega á
fætur.
„Allir hingað yfir,“ sagði hún.
„Fljótir nú. Varðstjóri, færðu þig
þarna frá fatahenginu."
Angelica hrökk upp, reis á
fætur og lagfærði mittisstrenginn
á pilsinu og gekk yfir að gluggun-
um. Hawes yfirgaf varðstöðu sína
við hitastillinn og slóst i hópinn
með hinum mönnunum, sem
færðu sig nú að gluggunum.
Byrnes flutti sig frá fatahenginu.
„Eg miða byssunni á nitróið,„“
sagði Virginia. „Engin heimsku-
pör.“
Gott! hugsaði Hawes og var upp
með sér. Hún var ekki aðeins að
hugsa um hitann, hún hefur líka
áhyggjur af nítróinu. Þetta ætl-
ar að heppnast, Jesús minn, fyrsti
áfangi samkvæmt áætlun.
Vona ég.
Virginía hörfaði aftur á bak að
fatahenginu. Með snöggri
hreyfingu losaði hún kápuna af
vinstri öxl, byssan í hægri hendi
beinist stöðugt að nítróflösk-
unni. Nú skipti hún um hönd
setti byssuna i þá vinstri og
renndi kápunni fram af hægri
öxlinna, og án þess að snúa sér
hengdi hún kápuna á einn krók-
inn I henginu.
„Það er orðið djöflinum heit-
ara hér inni,“ sagði hún svo. „Vill
ekki einhver lækka hitann?“
„Eg skal,“ sagði Hawes og gekk
léttstígur að hitastillinum. Það
lék bros um andlit hans. Hann
horfði yfir salinn, þangað sem
svarta kápan hennar Virginíu
Dodge og hatturinn og frakkinn
hans Willis hengu hlið við hlið i
henginu.
I vinstra vasa svörtu yfir-
hafnarinnar hennar Virginíu var
skammbvssan. sem hún hafði tek-
ið af Byrnes inni á skrifstofunni
hans.
í þýóingu
Björns Vignis.
VERKSMIDJU
ÚTSALA!
Opin þriðjudaga kl.2-7e.h. og
föstudaga kl.2-9e.h.
Á ÚrrSÖLJJNNI:
Flækjulopi Vefnaðarbútar
Hespulopi Bílateppabútar
Flækjuband Teppabútar
Endaband Teppamottur
Prjónaband
Reykvikingar reyníð nýju hraðbrautina
upp i Mosfellssveit og verzlið á útsölunni.
ÁLAFOSS HF
MOSFELLSSVEIT
Hvassaleiti
Til sölu við HVASSALEITI góð 3ja — 4ra herb. íbúð á 3
hæð. ENDAÍBÚÐ. BÍLSKÚR.
ÍBÚÐIN ER LAUS.
Fasteignamiðstöðin, Hafnarstræti 11.
símar 20424—14120, heima 85798.
velvakandi
Velvakandi svarar I stma 10-
100 kl. 10.30—11.30. frá
mánudegi til föstudags.
% Fimm þúsund króna
seðlar ekki gildur
gjaldmiðill
Kona hringdi, og kvartaði
undan því, að oft gengi erfiðlega
að fá skipt peningum í verzlun-
um. Hún sagðist fyrir stuttu hafa
komið inn í verzlun í miðbænum
snemma dags í miðri viku og
ætlað að fá vörur, sem kostuðu
samtals um tólf hundruð krónur.
Þegar hún hefði svo dregið upp
fimm þúsund króna seðil og ætlað
að greiða með honum, hefði af-
greiðslustúlkan sagt með
undrunar- og hneykslunarsvip, að
ekki væri hægt að skipta svona
stórum seðli. Konan sagði, að nú
hefði mátt búast við, að stúlkan-
hefði búizt til «ð reyna að skipta
seðlinum annars staðar, en ekki
hefði hún sýnt á sér neitt farar-
snið, heldur farið að taka um-
búðirnar utan af varningnum.
Konan sagðist þá hafa verið fljót
að koma sér út úr búðinni og
sagðist ekki hafa hugsað sér að
eiga viðskipti við þetta fyrirtæki í
framtíðinni. Hún sagði enn-
fremur, að sér væru kunnugt um,
hver kaupmaðurinn væri, og vissi
hún, að stúlkan, sem þama var
við afgreiðslu, ætti ekki hlut í
verzluninni.
Hún sagðist ekki nenna að fara
að standa í neinu þrasi, eins og til
dæmis því að gera kaupmann-
inum viðvart um þessa þjónustu,
eða öllu heldur þjónustuleysi, en
sagðist reyndar oft hafa orðið
fyrir svipaðri afgreiðslu áður í
hinumýmsu verzlunum.
Velvakandi vill taka undir með
konunni. Það er raunar furðulegt
að þeir, sem hafa atvinnu sína af
þvf að reka verzlun, skuli ekki sjá
sér hag í þvf að hafa jafnan hand-
bært fé til að skipta, — jafnvei
þegar um svo gífurlegar fjár-
hæðir er að ræða sem fimm
þúsund krónur.
0 „Húsmóðir"
skrifar
„Jæja, þá fékk þjóðin loksins
sænskar fréttir af ástandinu í
Chile, og þá eru það vonandi þær
sönnu fréttir, sem meiri hluti
útvarpsráðs getur sætt sig við. í
fréttaspegli þann 30. þ.m. var
þannig sagt frá, að manni er vork-
unn, þótt sá fróðleikur verði ekki
gleyptur hrár.
Sænskur fréttaritari kom frá
Chile og segir farir sinar og ann-
arra ekki sléttar. Þegar almenn-
ingur í Chile vissi, að Allende lét
verkamenn fá kjöt að borða
tvisvar í viku, þá mátti ekki láta
við svo búið standa.
Herforingjarnir tóku sig til og
fangelsuðu og drápu mannskap-
inn í stórum stíl, og brenndu
marxisk fræði, svo Chile var
næstum lýsandi viti, því nóg var
af þrennsluefninu. Bókabrennur
eru gamall siður í veröldinni, sem
hefur alltaf þann galla, að eitt-
hvað verður eftir.
Rússar eru búnir að sjá þetta og
setja nú undir lekann, t.d. með
því að banna útgáfur á verkum,
sem stjórnvöldum þar í landi
líkar ekki.
Til að geta verið alveg áhyggju-
lausir þá setja þeir bara rithöf-
undana á geðveikrahæli eða
fangelsi. Þegar ég heyrði sænska
fróðleikinn, mundi ég eftir er-
indi, sem merk íslenzk kona flutti
f útvarpið á sínum tíma. Rússar
hafa það þannig, að almenningur
þar í landi hefur ekkert ferða-
frelsi. Stjórnvöldin taka hins
vegar upphæðir af þvf fé, sem
almenningur myndi eyða, og
bjóða á hans kostnað fólki, sem
þeim Ifkar við, í dýr ferðalög um
landið. Síðan er til þess ætlazt, að
gestirnir borgi fyrir sig með sög-
um um dýrðina, sem þeir sáu þar.
Þessi merka kona kom til Rúss-
lands rétt eftir sjötugsafmæli
Stalfns og var boðið að skoða
afmælisgjafirnar, sem þessi
algóði félagi hafði fengið. Hún sá
nú bara það, sem var í 52
herbergjum enn alls voru troðfull
72 herbergi. Á þessu sást, hvað
foringinn var elskaður, sjálfsagð
að verðleikum. Síðan hitti hún
hjón, sem höfðu miklar áhyggjur
af því, að tengdamóðir konunnar,
sem verið hafði á hressingarhæli
á Krím, mundi undireins og hún
kæmi heim, éta sig í hel, líklega
af því að það var algengasta
dánarorsökin í RUsslandi á dögum
Staifns.
Vitur maður sagði við mig fyrir
30 árum, að hann hefði viljað að
Rússar hefðu heldur sýnt í verki,
hversu kommúnisminn gæti gert
lífskjör fólksins góð, í stað þess að
eyða óteljandi milljónum í
áróðursrit út um alla jarðar
kringluna, en þetta gera þeir enn
í dag og finnst það borga sig.
Óskandi væri, að maður gæti
fengið að sjá á prenti fréttaspegil-
inn þann 30. nóv. s.l. og helzt að
meira væri flutt af slíku, því ég
vil heldur trúa mínum eigin
augum og svo er með fleiri.
HUSMÖÐIR."
Lokad 1 dag vegna jarðarfarar frá kl. 12 — 4. Víf, skóverzlun, Laugaveg 11. Kvenstúdentar Munið opna húsið að Hallveigarstöðum, miðvikudaginn 7. nóvember kl. 3 — 6 e.h. Kaffiveitingar. Fjölmennið og takið með ykkur gesti. Stjórnin.

IÐNAÐAR - VERZLUNARHÚSNÆÐI Frá Ítalíu
Vorum að fá til sölu á góðum stað í Reykjavlk, ca. 600 fm. götuhæð ásamt 75 fm. i kjallara. Lofthæð er 3 40 m og 4.80 m. — Húsnæðið getur verið hentugt fyrir alls konar iðnað og verzlun. Angorapeysur. mynstraffar og elnlltar.
FASTEIGNAÞJÓNUSTAN Austurstræti 1 7 Simi: 2-66-00. uiiarpeysur. Skyrtublússur. Glugginn Laugavegi 49.