Morgunblaðið - 24.11.1974, Side 45

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. NOVEMBER 1974
45
J
\
Evelyn
Anthony:
LAUNMORÐINGINN
Jóhanna
Kristjönsdöttir
þýddi
57
sig viskf og veitti honum enga
athygli.
— Hvað viltu að ég setji á dán-
arvottorðið?
— Sannleikann auðvitað. Hunt-
ley leit hissa á hann. — Ekkert
nema sannleikann. Ur hverju dó
veslings stúlkan?
— Hjartaslagi, sagði dr. Harper
lágróma. — Hún hafði verið á
„pillunni" samfleytt í nokkur ár.
Ég gaf henni pilluna. Hún hefur
fengið blóðtappahvortsemrekja
má það til neyzlu pillunnar eða
ekki. Ég skal gera grein fyrir því í
skýrslu minni. En ég geng ekki
ffá neinu fyrr en frekari rann-
sókn hefur farið fram.
— Hárrétt, sagði Huntley. — Og
nú væri sennilega ráð að kaila á
lögregluna. Þú talar við þá Harp-
er Segðu þeim, að ég sé í svo
miklu uppnámi að ég treysti mér
ekkí til að hitta neinn að sinni.
í>egar kom fram undir hádegi
mátti segja að Freemont væri f
umsátursástandi. Fréttamenn,
ljósmyndarar og forvitnir vegfar-
endur söfnuðust að vírnum um-
hverfis. Lögreglan var að störfum
og fylgzt var gaumgæfilega með
ferðum allra í grenndinni. Hunt-
ley fékkst til að ræða við yfir-
mann lögreglunnar, sem kom á
staðinn, en hann vildi ekki tala
við blaðamenn í fyrstu. Lögreglu-
maðurinn skýrði fréttamönnum
frá þvf að Huntley Cameron væri
niðurbrotinn maður og mætti
ekki ónáða hann að sinni. Þau
höfðu ætlað sér að giftast mjög
fljótlega -i- eftir að forsetakosn-
ingarnar væru um garð gengnar.
Huntley lék sitt hlutverk með
prýði. Hann notfærði sér ekki aid
sitt á neinn hátt nema gagnvart
Harper, þvf að hann vissi að hann
gat keypt þagmælsku læknisins.
Hann gaf lögreglumanninum
viskí og sagði honum failegar sög-
ur af hamingju þeirra Dallas.
Sjónvarpsmennirnir fengu síð-
an að koma inn og meðan hann
var að svara lágróma kurteisleg-
um spurningumþeirra varhugur
hans víðs fjarri. Hvers vegna
hafði einhver skorið á símalínuna
upp í herbergi Elizabethar?
Hvers vegna hafði Eddi King
horfið eins og jörðin hefði gleypt
hann? Hvers vegna hafði Dallas
verið myrt? Fjórðu spurningunni
varð ekki svarað nema svar feng-
ist við hinum þremur. Og hver
hafði verið morðinginn? Og þegar
hann kom að því, var eins og hann
vaknaði loks af dvala. Og hann sá
allt í einni sjónhending...
Enginn hafði haft áhuga á að
drepa Dallas. En einhver hafði
viljað fyrir alla muni koma í veg
fyrir að Elizabeth næði sambandi
við einhverja fyrir utan Free-
mont. Einhver hafði af ráðnum
hug tekið símann hennar úr sam-
bandi í því skyni. Og þeim hinum
sama aðila hafði orðið á sú skyssa,
sem bæði hann og þjónustustúlk-
an höfðu gert — að fara manna-
villt á þeim Dallas og Elizabethu
sennilega vegna sundhettunnar.
Hver svo sem hafði drepið Dall-
as hafði þótzt viss um það væri
Elizabeth frænka hans.
Og Eddi King hafði lagt á flótta
og staðið í þeirri trú að það væri
Eíizabeth sem lægi önduð á sund-
laugarbotninum.
Það var aðeins ein ástæða fyrir
því, hvers vegna King stóð svo
mikill beygur af Elizabethu að
hann taldi þörf á þvf að myrða
hana. Einhvern veginn hafði hann
komizt að því — kannski vegna
einhvers sem Dallas hafði sagt í
fylleríinu um nóttina — að hún
hefði komið á hans fund og hann
hafði getið sér til um að hún vissi
um hvað til stæði. Svo að hann
hafði ætlað sér að drepa hana til
að vernda sjálfan sig. Huntley
þurfti ekki að hugsa um sig vegna
þess að hann var samsekur. En
King hafði óttast Elizabethu.
Hann hafði óttast að hún myndi
bæði svíkja hann og frænda sinn.
Og því hafði hann skorið á síma-
línuna og læðzt niður að lauginni
um morguninn. Huntley velti fyr-
ir sér, hvernig honum myndi
verða við, þegar hann yrði þess
vfsari að hann hafði alls ekki
drepið réttan kvenmann. Það var
tvennt, sem hann varð að gera.
Hann varð að gera sér ljóst, af
hverju Eddi King hafði laumast
burtu án þess að láta neitt frá sér
heyra. Hann varð einnig að hafa
tafarlaust samband við Eliza-
bethu og segja henni að koma
undireins aftur til Freemont, svo
að hann gæti verndað hana fyrir
Eddi King. í öðru lagi varð hann
að komast að niðurstöðu um,
hvernig hann gæti bezt náð sér
niður á sínum „góða vini“ Eddi
King. Það mátti ekki minna vera
en hann hefndi Dallas. Hún átti
það sannarlega hjá honum.
New York á sunnudegi er eins
og dauður bær. Varla bíl að sjá á
götunum. Ekkert fólk á ferli.
VELVAKANDI
' N
Velvakandi svarar I sima 1 0-1 00
kl. 1 0.30 —; 11.30, frá mánudegi
til föstudags.
k__________________________________J
0 Ómerkt merki
Maður í Gnoðarvogi hringdi.
Höfðu þrjár litla telpur komið og
boðið merki Blindravinafélagsins
til sölu. Kváðu þær merkið kosta
50 krónur og vildi kona mannsins
gjarnan styrkja blinda, svo kaup-
in voru gerð. Þegar farið var að
athuga málið var merkið gamalt
og þvælt og við nánari eftir-
grennslan var Blindravinafélagið
alls ekki með neina merkjasölu. A
merkinu er áletrunin — Gleym
mér ei. Nú sagðist viðmælandi
okkar ekki vita frá hvaða félagi
merkið hefði verið upphaflega,
enda stæði ekkert. félagsheiti á
þvf, hvað þá dagsetning. Sagðist
hann ekki f sjálfu sér áfellast
krakkana, — þessi merkjasala
þeirra væri ekki annað en barna-
skapur og vitleysa, þvf að 7—8 ára
börn gerðu sér ekki grein fyrir
þvi i hverju merkjasala og önnur
góðgerðarstarfsemi væri fólgin,
sem kannski væri heldur ekki
von. Hins vegar vildi hann vekja
athygli á þvf, að merki, sem seld
eru f þessum tilgangi, þyrftu að
vera greinilega merkt heiti fé-
lagsins, sem væri að selja þau, svo
og dagsetningu, en merkjasala fer
fram samkvæmt sérstöku leyfi,
svo sem vitað er.
% Þörfin og
neyzlan
Þar sem nú líður að jólum og
viðbúnaður ýmissa aðila farinn að
gera vart við sig, finnst okkur
ekki úr vegi að birta hér smáhug-
vekju, — svona til hliðsjónar þeg-
ar mesta eyðslu- og froðstímabil
ársins gengur senn i garð. Hér
kemur úrdráttur úr greinarkorni
eftir sænskan rithöfund og skáld,
Erik Beckman:
„Kæri neytandi.
Þú kemst ekki yfir að slíta út
dótinu, sem þú hefur sankað að
þér, — billinn ryðgar meðan þú
horfir á sjónvarpið, sjónvarpstæk-
ið eldist og lækkar í verðgiidi
meðan þú ert í útilegunni, við-
leguútbúnaðurinn liggur ónotað-
ur meðan þú ert að gefa allar
flottu jólagjafirnar, og þessum
jólagjöfum hefurðu eiginlega alls
ekki ráð á. Þú sankar að þér hlut-
um, sem þú hefur ekki tfma til að
nota, í byrjun næstu aldar eða
fyrr hrekkur þú svo upp af, og ef
þú hefur séð skrá um eignir í
dánarbúi, þá veiztu, að það, sem
þú átt, er eiginlega ekki mikils
virði.
En þú sjálfur varst mikils virði,
þ.e.a.s. sem neytandi (góður sam-
borgari). Peningana til að borga
þetta allt saman með fékkstu fyr-
ir vinnu þfna. Þessir hlutir voru
sjálfum þér eiginlega lftils virði,
en þjóðhagsfræðingum og við-
skiptafrömuðum þótti gaman að
sjá þig f innkaupaferðunum.“
Síðan heldur Beckman áfram i
sama tón. Hann segist vita, að
einhverjum þyki hann taka of
djúpt í árinni, og að fólk megi láta
sitthvað eftir sér hér f lífsins tára-
dal, en hann endar með þvf að
skora á neytendur, sem eru þátt-
takendur í allri þessari ofnotkun,
að leggja sig eftir neytenda-
fræðslu og gera sér grein fyrir
því, hvað það raunverulega er,
sem hringrásarkapphlaupið felur
í sér.
Þetta á áreiðanlega ekki síður
erindi til okkar en þeirra sænsku,
og enda þótt ekki sé til siðs að tala
um jólin fyrr en f desember, þá er
óþreyja margra sú, að nú þegar er
galskapurinn byrjaður sums stað-
ar.
% Neytenda-
fræðsla
Þetta leiðir líka hugann að þvf,
að hér á landi hlýtur neytenda-
fræðsla að teljast f algeru lág-
marki. Það er fátftt að upplýsing-
ar fylgi varningi, — og séu þær
einhverjar, þá eru þær — þó með
nokkrum undantekningum — á
erlendum tungumálum. Mikið er
um, að verzlunarfólk viti lftið
annað um vöruna, sem það er að
selja, en hverrar tegundar hún er
og hvernig hún er á litinn. Lif-
andi dæmi um slika fáfræði höf-
um við frá kunningja konu okkar,
sem kom í skóbúð. Þar sá hún
dægilega skó, og spurði stúlkuna,
hvort þeir væru ekki áreiðanlega
úr leðri. Stúlkunni vafðist tunga
um tönn, en sagði loks að í þeim
væri blanda úr leðri og „galloni".
Jæja, sagði viðskiptavinurinn, og
á hvaða dýri vex svona blanda?
Það varð fátt um skýringar og
kveðjur, en kunningjakona okkar
sagðist hafa orðið vör við raf-
magnað andrúmsloft og ennþá
rafmagnaðra augnaráð er hún fór
út úr búðinni.
% Heimilda-
myndir og
svipmyndir
Stefán Guðni Ásbjörnsson i
Hafnarfirði sendir okkur þetta
bréf:
„Hver er munurinn á heimilda-
myndum og svipmyndum? Ég hef
persónulega aldrei á ævi minni
getað tekið mynd, sem ekki hefur
verið heimild af einhverju.
MORGUNBLAÐIÐ f dag er heim-
ild — um MORGUNBLAÐIÐ í
dag. Það er sama þótt MORGUN-
BLAÐINU í dag sé pakkað utan
um FISK (undir steini) Það getur
aldrei orðið annað en MORGUN-
BLAÐIÐ í dag.
Þeir ,,félagar,“ sem tóku kvik-
myndina „Fiskur undir steini“
skilja ekki eftirfarandi: Ef þeir
taka kvikmyndir frá Grindavfk,
sem hægt er að þekkja sem kvik-
myndir frá Grindavík, þá eru þeir
um leið að taka heimildamyndir
frá Grindavfk — ekki frá neinum
öðrum stað, eða stöðum.
Þvf miður þá skilja þeir „félag-
ar“ ekki muninn á táknrænni
kvikmyndun (symboliseraðri) og
„Reality" (raunveruleika). Tök-
um dæmi: T.d. er kerti (logandi),
sem skyndilega slokknar á, oft
notað sem tákn um dauða. Ef þeir
taka t.d. myndir af slíku kerti
heima hjá sér, eða hvar sem er
þar sem ekki þekkist umhverfið
(og hafa vit á að halda sér saman
um hvar myndin er tekin), þá
geta þeir táknað DAUÐA hvar
sem er á landinu, og meira að
segja hvar sem er í heiminum.
Hinsvegar, um leið og þeir binda
kertið (logann o.s.frv.) við ákveð-
inn stað, þá verður myndin ein-
ungis heimild um kerti (logandi),
sem skyndilega slokknaði á, á
þessum ákveðna stað.
Ég vona, að Grindvíkingar
hætti að hafa áhyggjur og skilji,
að kvikmyndin Fiskur undir
steini er litilsvirði sem heimild,
en er þvi miður heimild. Vilji þeir
reyna að fá eitthvað svipað út og
þar kom fram geta þeir t.d. tekið
eitthvert blað, klippt úr úr því
fyrirsagnir og raðað þeim saman
og útkoman gæti t.d. orðið eitt-
hvað á þessa leið: Kissinger eign-
aðist barn á leiðinni frá Reykja-
vik til Akureyrar. Öll þessi orð
hafa birzt t.d. í Morgunblaðinu.
Með kveðju,
Stefán Ásbjörnsson."
s\oeA v/öga í ‘í/íve&aw
íG PlTI EKK/ SN60A
VA m ÍG fyRV'K
SÍPoH WÆRBUKOM 6-

^<kh r
Fjölbreytt
úrval
af vöndudum
vetrarfatnaöi
• • •
KÁPAN
LAUGAVEGI 66