Morgunblaðið - 01.08.1976, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. AGUST 1976
HAFLIÐI JONSSON, GARÐYRKJUSTJORI
REYKJAVÍKUR, SÝNIR BLAÐAMANNI MBL.
GRASAGARÐINN í LAUGARDAL
„Svona
staði þarf
að vernda
Séð yfir grasagarðinn og uppeldisstöðina.
og halda hlífðarskildi yfir
Veöurspáin hans Hafliða
hrást hlaðakonu og ljósmynd-
ara iVIhl. stefnumótsdaginn.
Þaó er e.t.v. ekki óhrigóult, f)ótt
úlfur elti fíl á kvöldhimninum,
en þaö átti f)ó aó lofa hetri tiö,
sagói hann okkur, þar sem viö
stóöum i hliöinu aó Laugardals-
garöinum, regnkápulaus og
berhöföuö. Hvaö um þaö, garö-
urinn er jafnfailegur i rigningu
og án vætunnar heföi ilmurinn
frá trjánum ekki veriö eins
sterkur og litir hlómanna ekki
eins skærir. Og þrátt fyrir úr-
komuna voru harnapíur á riilti
meö barnavagnana á undan sér
og krakkar í eltingaleik á milli
trjánna og útlendingar aó dást
aö rósunum. Utlendingarnir
voru meö regnhlífar.
„VIÐ VERÐUiW AÐ
LOKA ELSKENOUK
úri Á NórruNNr*
,,.Iá, hingaö kemur alltaf
slæ'öingur af fólki, ekki sizt
þegar vel viðrar, þá er hér fullt
af sóldýrkendum. Umgengnin
er alveg þokkaleg, en þó eru
alltaf brögð að því aö traókaóur
sé niður gróður eóa rifin upp
blóm. Þaó er stundum talað um
aó hér þyrftu að vera leiktæki,
en garðurinn þolir ekki nema
visst álag.“
„Hvers vegna er hliðinu læst
Ragnheiður og stærsta sóley á
tslandi.
á nóttunni?" er spurt, e.t.v.
ekki af ástæðulausu.
„Elskan mín," hlær Hafliði,
„annars yrði hér enginn friður.
Og svona staði þarf að vernda
og halda hlifðarskildi yfir, ann-
ars verður þetta aldrei neitt."
Og Laugardalsgarðurinn hef-
ur orðið eitthvað undir vernd-
arvæng Hafliða og starfsmanna
hans. Garðurinn er sjálfum sér
nægur, án leiktæja og annarra
mannvirkja — iðgræn vin um-
kringd steynsteyptum háhýsum
og hraðbrautum.
„Laugardalur er ekki gamalt
nafn á kvosinni. Eg held það
hafi verið Sigurður Guðmunds-
son málari, sem fyrstur stakk
upp á því. En Eirikur Hjalta-
son, rafvirkjameistari, sem hér
bjó og byrjaði skógræktina,
kom nafninu á. Hér er fullt af
staðarnöfnum, sem vert er að
varðveita eins og reyndar hefur
verið gert í götunöfnum eins og
Kirkjumýrarblettur og
Kringlumýrarblettur."
Svo er líka til Þvottalaugar-
blettur, en það er víst enginn
svo heppinn að búa við götu
með því nafni.
„Og öll þessi hús og býli hafa
aúðvitað sin nöfn. Örlygur Sig-
urðsson málari býr t.d. að
Hafrafelli og þarna er Bræðra-
partur handan götunnar — svo
er Alftafell og Engjahær" og
fleiri nöfn nefnir Hafliði sem
Morgunblaðsfólk í fávizku
sinni hafði ekki vitað um.
ILiVIANDI
DÍSARRUNAR
„Reykjavíkurborg keypti
þetta svæði 1955, en grasagarð-
urinn sjálfur er frá 1961. Það
þótti mörgum skrýtið að ætla að
hafa grasagarð i Laugardaln-
um, því hér eru meiri frost-
hörkur en annars staðar í
Reykjavik. En ég hugsaði með
mér, að ef plönturnar myndu
þrífast hér, þá stæðu þær sig
Hafliði Iftur eftir rússneskum hunangsvið í gróðurhúsinu.
Sigurður Albert og Berberi Ottawensia
betur á flestum öðrum stöó-
um."
„Hér eru bæði allar helztu
jurtir Islands og svo erlendis
frá, ræktaðar upp frá fræjum,
sem við fáum viðs vegar frá i
heiminum. Sumar þeirra þola
vel veðráttuna hér á landi, það
er dæmalaust hversu margar
runna- og blómategundir þríf-
ast vel við þessar aðstæður."
„Sjáðu t.d. þennan runna."
Hafliði bendir á mannhæðarhá-
an runna blómstrandi rauð-
bleikum blómaklösum. „Þetta
er ilmandi sýrena, hún heitir
disarruní á íslenzku — og
finndu bara hvað hún angar."
Við erum stödd í bótaniska
garðinum eða grasagarðinum.
„Nei, ég veit ekki, hvað hér
eru margar tegundir, það er
ekki hægt að festa á þær tölu í
fljótu bragði"
„Þetta er stór garður á hvaða
mælikvarða sem er og full
ástæða til að vera stoltur yfir
honum. Margar útlendar fræ-
stöðvar skrifa okkur og fá fræ
erlendra urta, sem mér hefur
tekizt að rækta. T.d. hafa Rúss-
ar mikinn áhuga á okkar fræj-
um, og notfæra sér árangur
okkar tilrauna."
„Fræjunum er fyrst sáó i
gróðurhúsinu, uppeldisstöð-
inni. Fyrsta veturinn, sem þau
eru úti, eru þau undir gleri, en
svo er þeim sáð hér og verða þá
bara annað hvort að deyja
drottni sínum eða lifa af ís-
lenzkar aðstæður."
RISA VAXNAR
SÓLEYJAR
„I þessum reít eru t.d. aðeins
söleyjar" segir Hafliði og stað-
næmist við einn reitanna.
„Ætli þetta sé ekki stærsta
sóley á landinu?" segir hann og
hlær við, og við stöndum agn-
dofa frammi fyrir blómi, sem
— jú, það er eins og sóley með
litlum heiðgulum knöppum, en
í stað þess að kinka kolli upp til
mín eins og sóleyjarnar i tún-
inu heima gera, þá teygja þær
sig hátt yfir höfuð mér. Ein