Morgunblaðið - 10.09.1976, Side 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 10. SEPTEMBER 1976
„ÞAÐ VAR einu sinni
gerð orkueyðslumæling á
æfingu hjá þýzkri sin-
fóníuhljómsveit og hún
leiddi í ljós, að tónlistar-
mennirnir nota jafn
mikla orku á þriggja tíma
æfingu og skrifstofumað-
ur notar á átta klukku-
stundum." Þetta sagði
okkur Kartín Árnadóttir,
fiðluleikari í Sinfóníu-
hljómsveit íslands.
— „Á æfingum þarf maður
að hafa sig allan við, einbeita
sér allan tímann — hér dugir
sko ekki að slóra,“ bætti hún
v:ð. Hljóðfæraleikarar Sin-
fóniuhljómsveitarinnar koma
saman til æfinga alla daga utan
sunnudaga kl. 9.30 til 12.30. Þá
eru ekki meðtaldar séræfingar
og sá tími, sem fer í heimaæf-
ingar.
„Ég hef verið fastráðin síðan
1969. Nú, svo kenni ég, eins og
reyndar við gerum langflest, og
hef að auki eiginmann og barn
til að annast," bætti Katrín við.
Páll P. Pálsson, hljómsveitar-
stjóri: „Það fer nú svolítið eftir
hljóðfærum, hversu mikið er
æft. Blásarar þurfa t.d. að
leggja mikla líkamsvinnu bara í
að blása og æfa sig þvl skemur
en t.d. fiðluleikarar. En að jafn-
aði geri ég ráð fyrir, að tónlist-
armaður æfi sig um 3 tima á
dag, þ.e.a.s. fyrir utan samæf-
ingar. Nú en einleikarar fara
allt upp í 7—10 tíma á dag.“
Morguninn sem blaðamann-
inn bar að garði var verið að
taka upp fyrir útvarp: vals eftir
Tchaikovski og forleik eftir
Cimarosa. Hljómsveitin Iék for-
leikinn allan, Páll ræddi við
hljóðmanninn i upptökuher-
berginu I gegnum síma, sneri
sér aftur að hljómsveitinni með
miklum orðaflaum, sönglaði
trillur og hóf sprotann á loft á
nýjan leik: önnur upptaka. —
Er það rétt, að útvarpsflutning-
ur sé samanskeyttir hlutar úr
mörgum upptökum? „Nei,“
sagði Páll og hló við, „það er nú
ekki rétt. Mér er a.m.k. illa við
að vinna upptökur þannig. Bezt
að fá allt í einu lagi, en þó þarf
oft að klippa aðeins til."
Á meðan hljómsveitin æfði
sig fyrir næstu upptöku, fórum
við niður í kjallarann til að
snrkja kaffi. Þar hittum við fyr-
Monicu Abendroth, frá
Þýzkalandi, hörpuleikara.
„Ég kom tíl tslands með
Mánafossi í síðustu viku og er
ráðin hér til eins árs.
— Hvers vegna til Islands?
„Við komum hér fyrir nokkr-
um árum og þá leizt mér svo vel
á mig, að ég spurðist fyrir um
hvort ég gæti ekki fengið
vinnu. En það vantaði engan
hörpuleikara. Nú er sá, sem var
hér áður, farinn og þá skrifuðu
þeir mér og buðu mér að leika
með hljómsveitinni og ég tók
því boði fegins hendi. Maður-
inn minn er með mér, hann er
leikstjóri og ætlar sér að nota
tímann til að lesa og stúdera
sitt fag. — Nei hann hefur ekk-
ert leitað fyrir sér með vinnu,
Ljosmynd Fridþjófur
Páll ræðir við hljóðupptökumann.
hljómsveitinni," sagði Katrin,
„og jafnframt sá yngsti i anda!“
bætti hún við. „Ég hefi verið
hér fastráðin frá 1952 — og
aðeins vantað á eina æfingu,
það hlýtur að vera met. Ég á
met í flestu skal ég segja þér.“
Þegar æfingunni lauk, þutu
flestir á braut hið skjótasta,
heim í mat, á annan vinnustað
eða e.t.v. bara út í sólina. Guðný
Guðmundsdóttir konsertmeist-
ari varð þó eftir, hún sat og
gluggaði í nótur. „Ég er með
konsert i Norræna húsinu í
kvöld," sagði hún, „og er að
undirbúa mig.“ Það kom í ljós,
að daginn eftir var hún svo að
Litið inn á æfingu hjá Sinfóníuhljómsveit Islands,
sem kom saman eftir sumarleyfi í byrjun vikunnar
en ef eitthvað biðist, þá myndi
hann eflaust taka þvi.
Ég hefi spilað í sex ár með
þýzkri sinfóníuhljómsveit í
Koblenz. Það litur út fyrir, að
þetta verði miklu rólegra lif
hér á Islandi, úti voru tónleikar
næstum hvert einasta kvöld og
lítill tími til æfinga.
Það hefur ævinlega verið þó
nokkuð um erlenda tónlistar-
menn I Sinfóníuhljómsveitinni.
Einn þeirra er Josep Riba frá
Spáni. Hann er nú reyndar ekki
útlendingur lengur, hefur búið
á íslandi i 26 ár og er mörgum
kunnur, ekki sízt fyrir að halda
uppi stemmningunni á Naust-
inu nú um árabil.
„Ég kom hingað fyrst árið
1933 og var þá i sex mánuði.
Svo kom ég aftur 1949 og þá
alkominn — með fslenzka eigin-
konu upp á arminn."
„Hann er aldursforsetinn í
fara vestur á ísafjörð, ætlaði að
spila þar á vegum Tónlistarfé-
lagsins.
— Hefurðu nokkurn tíma af-
lögu frá tónlistinni?
„Músíkin er bæði starf og
tómstundaiðja. En ég hefi gam-
an af flestum listgreinum og
reyni að fylgjast með þeim lika.
Myndlist veitir mér mikla
ánægju, einu sinni var ég m.a.s.
að reyna að mála og teikna
sjálf, en síðustu árin hef ég nú
ekki haft neinn tíma til að
sinna því.“
Við hittum að siðustu Pál P.
Pálsson og inntum eftir því,
hvað væri á döfinni hjá Sin-
fónluhljómsveitinni á næst-
unni.
„I næstu viku koma hingað
tveir erlendir listamenn, ung-
verski fiðluleikarinn György
Pauk og Norðmaðurinn Per
Brevig, sem leikur á básúnu.
Þeir hafa kennslu og æfingar
með hljóðfæraleikurunum. Ég
veit ekki betur en það sé í
fyrsta skipti sem slikt á sér stað
á vegum hljómsveitarinnar, en
það er alveg nauðsynlegt fyrir
hljómlistarmenn að kynnast
verulega góðum mönnum á
sinu sviði og ómetanlegt að fá
tækifæri til að læra af þeim.
Nú I lok mánaðarins förum
við svo i hljómleikaferð til
Norðausturlands, til Raufar-
hafnar, Þórshafnar, Húsavíkur
og Vopnafjarðar. Með okkur
veruur Sigurður Snorrason,
píanóleikari. I október er áætl-
að að halda tónleika á Akranesi
og mun Karsten Andersen, að-
alhljómsveitarstjóri, stjórna
þar. Siðar I haust verður verð-
launaverk Atla Heimis Sveins-
sonar tekið upp á plötu með
Robert Atkin. Svo eru náttúr-
lega föstu tónleikarnir aðra
hverja viku. Svo það má eigin-
lega segja, að við höfum tölu-
vert að gera, — og svo hef ég
kannske gleymt einhverju."
Páll P. Pálsson.
Guóný Guð,
"'“’dsdóttir.

Monica AH"ndroth'
josep Rii*a-