Morgunblaðið - 05.10.1976, Qupperneq 25

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 5. OKTÓBER 1976
33
Skjald-
hamrar
sýndir í
Dyflinni
SKJALDHAMRAR, leikrit Jónas-
ar Arnasonar, er um þessar
mundir sýnt á hinu minna af
tveim leiksviðum Irska þjóðleik-
hússins, Abbey-Ieikhússins, eða á
Peacock-sviðinu svonefnda I Dýfl-
inni. Alls voru sjö sýningar á leik-
ritinu og var síðasta sýningin 2.
október.
Hin enska leikgerð Skjald-
hamra nefnist „Operation Shield
Rock“ og er leikstjóri Anthony
Matheson en leikmyndina gerir
Steinþór Sigurðsson. Leikendur
eru Gunnar Eyjólfsson, Jónína
Ólafsdóttir, Arni Ibsen, Ingibjörg
Asgeirsdóttir, Graham Swannell
og Anthony Matheson, sem tók
við hlutverki Major Stone af
Jestyn Phillips.
Litli
prinsinn
EINS og frá var skýrt síðast-
liðinn sunnudag, hófust
sýningar á Litla prinsinum í
íslenskri uppfærslu í Þjóðleik-
húsinu. Þar kom fram sú mis-
sögn að Steinunn Jóhannes-
dóttir væri aðalleikstjóri en
hún er aðstoðarleikstjóri. Það
er sænski leikstjórinn Michael
Mescke, sem er aðalleikstjóri.
Biðjum við hlutaðeigandi aðila
afsökunar. Myndin hér að ofan
var tekin á lokaæfingu og sýnir
Sigmund örn Arngrfmsson I
hlutverki flugmannsins ásamt
litla prinsinum.
Dr. Gunnlaugur Þórðarson, hrl.:
Jaf nrétti kyn janna og Alþingi
Yfirprófarkalesari Alþingis,
ljúfmennið Jóhannes Halldórsson
hefur fundið hvöt hjá sér til að
senda undirrituðum og núverandi
og fyrrverandi kvenþingskrifur-
um Alþingis tóninn í Morgunblað-
inu 24. þ.m. Auðséð er á grein-
inni, að annarleg öfl eru hér að
verki.
Þar segir: „Lögmaðurinn Gunn-
laugur Þórðarson hefur að undan-
förnu hvað eftir annað farið út
fyrir lögmannsverksvið sitt og
tekist á hendur að kveða upp
sleggjudóma I launamálum
starfsmanna Alþingis".
Mér er stórlega til efs, að sá
velprófaði málfræðingur Jóhann-
es Halldórsson, hvað þá aðrir, geti
slegið þvi föstu, hvar takmörk
verksviðs lögmanna eru, t.d. í
málum þeim, sem rekin eru gegn
Alþingi. Það er án efa ekki að
fara út fyrir verksvið lögmanns
að grípa til þess að stefna mönn-
um fyrir rétt að viðlögðum sekt-
um, en öðruvísi vildi Jóhannes
Halldórsson ekki mæta frekar en
ýmsir aðrir starfsmenn Alþingis,
sennilega af ótta við að styggja
yfirvaldið á staðnum. Nú hefur
reiði þessa yfirvalds, skrifstofu-
stjóra Alþingis bitnað á Johann-
esi því hann gerði orð skrifstofu-
stjórans fyrir rétti varðandi próf-
arkalestur karlþingskrifarans að
engu og nú verður ljúfmennið að
líða fyrir það og umbuna með
rökleysum á prenti og líða fyrir
það. Jóhannes var kunn vitna-
skyldan og hunsaði ekki dóminn
eins og þeir tveir karlmenn, sem
starfa við þingskriftir gerðu með
því að mæta ekki, þrátt fyrir
dómsstefnu.
Hverjir þeir sleggjudómar eru,
sem Jóhannes Halldórsson vill
eigna mér, er ekki unnt að henda
reiður á, enda er þessum fullyrð-
ingum án efa ætlað að nægja án
frekari röksemda gagnvart al-
menningi, er slíkt hlýtur að falla
um sjálft sig.
Varðandi hinn vilhalla saman-
burð á starfshæfni umrædds karl-
þingskrifara og kvenþingskrifara,
sem kemur fram f grein Jóhann-
esar Halldórssonar, skal aðeins
tekið fram, að undirritaður mun
láta dómkveðja matsmenn til að
leggja mat á það atriði og efast
ekki um niðurstöðuna þrátt fyrir
skrif Jóhannesar Halldórssonar.
Hitt kann að verða reynsla
þeirra, sem matið skulu fram-
kvæma, að þeim verði gert ókleift
að vinna verk sitt og væri það þó
illa sæmandi löggjafarstofnun
þjóðarinnar.
Undirritaður hefur hvergi látið
að þvi liggja, að nefndur karlþing-
skrifari verðskuldi ekki þau laun
sem honum eru ætluð, heldur hitt
að konur, sem unnu sama aðal-
starf, verðskuldi sömu laun og að
fimm launaflokka mismunur sé
frekleg mógun við inntak jafn-
réttis kynjanna, sem lög eiga þó
að vernda, en að Alþingi beiti
lögleysum til að mismuna kynjun-
um er almenningi óskiljanlegt.
Eftirmáli: Meinsærið
Það skal tekið fram, að með
bréfi, dags. 29.f.m. til ríkissak-
sóknara, kærði undirritaður skrif-
stofustjóra Alþingis, Friðjón
Sigurðsson, fyrir meinsæri, rang-
an framburð fyrir rétti og villandi
upplýsingar í sambandi við rekst-
ur bæjarþingsmáls nr. 2621/1974
: Ragnhildur Smith gegn Alþingi
og fjármálaráðherra, en umrædd
brot varða við XV kafla alm.
hegningarlaga.
Nánar tiltekið voru þessi atriði
helstu liðir ákærunnar:
Er þess fyrst að geta, að þegar
skrifstofustjóri Alþingis mætti
hjá Jafnlaunaráði til þess að gefa
því upplýsingar í sambandi við
umrætt bæjarþingsmál, þá leyfði
þessi opinberi starfsmaður sér að
gefa ranga yfirlýsinu, sem birt er
á bls. 4 í álitsgerð Jafnlaunaráðs,
en þar fórust honum svo orð: „Að
með þvf að láta Jón Ólafsson
(karlþingskrifara) f 21. launa-
flokk, hafi Starfsmannafélag
rfkisstofnana metið störf Jóns“.
Fyrir rétti, um það bil hálfu ári,
sfðar sagði sami maður:
„Nánar aðspurður segist skrif-
stofustjórinn telja, að formlegt
starfsmat hafi ekki farið fram að
þvf er Jón varðar". Enda staðfesti
formaður Starfsmannafélags
ríkisstofnana fyrir rétti, að starfs-
lýsing hefði ekki borist frá Jóni
Ólafssyni. Brot þetta varðar við
146. gr. alm. hgl. Þvi má bæta við,
að umræddar rangar upplýsingar
höfðu áhrif á niðurstöðu Jafn-
launaráðs. Fyrir rétti 3. maí. 1976
eru eftirfarandi orð bókuð eftir
skrifstofustjóranum: „Aðspurt
kveðst vitnið persónulega hafa
fylgst með daglegum störfum
þingskrifara, þar á meðal Jóns
Ólafssonar og oft komið á vinnu-
stað þeirra á meðan þeir voru að
störfum".
Allir stefnendur þeirra sjö
mála, sem höfðuð hafa verið
vegna launamisréttis, fullyrtu, að
skrifstofustjóri Alþingis hafi
aldrei komið til þerra á vinnustað
og því ekki persónulega getað
fylgst með störfum þeirra eins
eða annars. Sama hefur komið
fram hjá tveimur núverandi
starfsmönnum Alþingis.
Hér er um brot að ræða af hálfu
skrifstofustjórans, sem varðar við
142 gr. alm. hgl.
1 sama þinghaldi 3. maí s.l.
sagði skrifstofustjórinn: „Að
rfkisféhirði hafi verið tilkynnt
jafnan I upphafi þings um það
hvaða laun hver einstakur starfs-
maður ætti að taka“.
Þrátt fyrir áskoranir hefur ekki
tekist að fá lagðar í rétt slikar
tilkynningar, þar sem launaflokk-
ur væri tilgreindur varðandi
ráðningu fyrir 1974 og er vafa-
samt, að hér sé rétt með farið.
Brot þetta varðar einnig 142. gr.
alm. hgl.
Fyrir rétti 3. mai s.l. hélt skrif-
stofustjórinn því fram, að konur
sem verið hafa þingskrifarar, hafi
iðulega skorast undan því að
vinna aukavinnu.
Allar þær hinar sömu og áður
greinir telja þessa fullyrðingu
ósanna og varði hún einnig við
142. gr. alm. hgl.
Því má bæta við, að þau ósann-
indi, sem skrifstofustjórinn lét
eftir sér hafa í einu af dagblöðum
höfuðborgarinnar um að karl-
þingskrifarinn notaði stimpil-
klukku, eins og samstarfsmenn
hans, eru ekki eins alvarlegs eðl-
is, en varpa ljósi á vætti skrif-
stofustjórans og þvi væri rétt, að
gengið yrði úr skugga um, hvort
rétt sé, að i þessu efni hafi jafnt
yfir alla gengið, en undirrituðum
er kunnugt um að svo var ekki.
(Sjá Alþýðublaðið 1. og 3. júlí
s.l.)
Tekið skal fram, að við flutning
málsins var dómendum héraðs-
dómsins bent á, að skrifstofustjór-
inn væri orðinn a.m.k. þrefaldur
ósannindamaður fyrir rétti og
þess vænst að þau atriði yrðu tek-
in til sérstakrar meðferðar i
dómnum svo að ekki þyrfti að
koma til aðgerða af minni hálfu
út af þvi. Dómurinn hefur hins
vegar daufheyrst við þessari
ábendingu undirritaðs gagnstætt
því, sem ætla mátti, en gerir hins
vegar orð skrifstofustjóra Alþing-
is slík, að svo er sem hann sé
einasti maðurinn, sem farið hafi
með rétt mál I þessu máli, og
byggir niðurstöður sínar á orðum
ósannindamanns.
Tekið skal fram, að dóminum
þótti ekki ástæða til að víta um-
mæli min. Hitt að slík framkoma
opinbers starfsmanns við eina
æðstu stofnun þjóðarinnar sem
hér er lýst yrði gerð að grund-
vallaratriði dóms, hefði engum
komið til hugar.
Vegna þessa þykir réttara en
ella, að umrædd kæra sé borin
fram við rlkissaksóknara og í okk-
ar lýðræðisþjóðfélagi ætti mönn-
um ekki að haldast uppi að fara
með ósannindi, jafnvel þótt þeir
skipi háan sess.