Morgunblaðið - 05.11.1976, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. NÓVEMBER 1976
á dag en ættum að geta náð
800 — 1000 ef ekki væri fyrir
prjónavélarnar sem setja okkur
stólinn fyrir dyrnar. Það er þó
unnið allan sólarhringinn á
prjónavélunum, oftast 5 daga
vikunnar, en þó stundum 7
daga. Vegna þessa erum við að
bæta við vélakostinn. í ár
tókum við í notkun nýja vél
sem kostaði um 3 milljónir, og
svo erum við einnig að fá aðra
vél á allra næstu dögum Það
er fyrirtæki upp á 5—6 millj-
ónir Sú vél er mjög fullkomin
hvað varðar mynztursgerð.
— Það eru nú uppi lausleg
áform um að auka prjónaaf-
köstin enn meir á næsta ári,
með nýrri vél þá Þetta fer þó
alveg eftir því hvað verður með
saumastofuna Hörpu sem verið
er að stofna á Reyðarfirði. Þeir,
sem að þeirri saumastofu
standa, hafa vérið að impra á
voð frá okkur. Komum við til
með að framleiða fyrir þá, þá
verðum við að stækka enn við
okkur, að mínu mati.
Misjafnlega gengur
að halda fólkinu
— Jú, það er alveg rétt, það
vill ganga misjafnlega að halda
fólki í svona störfum eins og
eru í prjónastofum. Á vorin og
haustín vilja verða nokkur
mannaskipti. Þetta er náttúru-
lega tengt skólunum. En svo er
það einnig að þegar fólk er
orðið vant vinnunni og af er
nýjabrumið dvínar áhuginn og
það vill gjarna leita í önnur
störf. Það eru húsmæður og
annað kvenfólk sem er burðar-
ásinn í starfseminni, en allt
okkar starfsfólk er hér búsett.
Margar kvennanna vinna
svona í 4—5 tima, og ef ekki
5fJ
tá*m
Ég vona bara að þú hafir ekki
einhverja bölvaða vitleysu eftir
mér, vinur, en það er nú svo með
blaðamenn, að það er eins og þeir
þurfi alltaf að segja allt annað en
maður í rauninni þeim, þegar þeir
taka mann tali, segir Halldór Sig-
urðsson í Miðhúsum við Egils-
staði, þegar við sóttum hann heim
í gær. Tilefni heimsóknarinnar
var að kynnast listmunagerð
þeirri sem Halldór rekur ásamt
syni sfnum Hlyni, að Miðhúsum.
Þetta fyrirtæki kalla þeir feðgar
Eik hf. og hafa rekið síðan 1974.
Einnig stunda þeir feðgar land-
búnað, svo lif þeirra er að mestu
leyti landbúnaðarframleiðsla og
listmunagerð.
— Við smiðum hér alls kyns
listmuni sem skornir eru út i tré.
Mest eru þetta hlutir sem fólk og
félagasamtök gefa til tækifæris-
gjafa. Það þykir nokkuð vinsælt
að gefa fólki svona handunna list-
muni, á ymsum tímamótum í líf-
inu. Hvað fólk snertir þá eru
þetta oftast gjafir til aldraðra, en
þó kemur fyrir að við erum beðn-
Eik hf. — land-
búnaðar-
framleiðsla og
listmunagerð
ir að gera hluti sem afmælisgjafir
handa yngra fólki. T.d. kom hér
maður og bað um ask sem hann
ætlaði að gefa konu sinni á
þrítugsafmæli hennar. Hann
pantaði dýrindis útskurð, svo
manni varð á að segja við mann-
inn að hann mundi eiga i erfið-
leikum þegar kerlingin yrði
sextug, fyrst hann ætlaði að gefa
henni svo vandaðan hlut á þrjátíu
ára afmæli hennar!
Skapnaðurinn
tekur tfma
Ilversu mikil vinna liggur að
baki einum hlut?
— Ja, nú fer þetta allt eftir þvi
hvað maður kallar vinnu. Á mað-
ur að kalla bara smíðina vinnu,
eða á maður að taka einnig með
þann tíma sem maður er að velta
hlutunum fyrir sér. Það er nefni-
lega með okkar hluti, að eins og
hjá málara, t.d. þá verða hlutirnir
hannaðir og útfærðir að lang-
mestu leyti i kollinum. Einn stak-
ur hlutur getur því verið anzi
lengi í spekúleringu, þótt ekki
taki kannski voða langan tíma að
smíða hann. Sumir hlutir geta
orðið til undir sérstæðum kring-
umstæðum. Maður á það til, að fá
allt í einu stórhugmynd i fjárhús-
inu, og aðrir vilja verða til á and-
vökunóttum.
— Hver einasti hlutur sem við
smíðum er stakur sem slikur, og
eru þeir því allir sérstök módel.
Þess vegna liggur nokkur tími að
baki hverjum hlut sem við smið-
um. Það get ég þó sagt þér, að
einn askur er um 30—40 tíma í
smíðum. Sá hlutur sem var lengst
að mótast var skirnarfontur i
Eiðakirkju. Það liðu um 3 ár frá
því að á honum var byrjað, þar til
að yfir lauk. Ekki var sú smíði
stanzlaus, heldur var maður
svona að gripa í fontinn, allt eftir
innblæstri hverju sinni.
Hagleiksmenn
týnast f tækninni
Nú eru hagleiksmenn á borð
við þig ekki á hverju strá'?
— Það er mikið rétt, því miður.
Það er aðeins einstaka maður nú
til dags, sem getið hefur sér orð
fyrir útskurð í tré. Helzt er það þó
einstöku maður inn til sveita, sem
hefur fengið þetta í vöggugjöf og
dútlar eitthvað i þessu svona fyrir
ánægjuna. Menn með handbragð
sem þetta eru vart finnanlegir i
Halldór með nokkra muni sem hann og Illynur hafa skorið út. Á
borðinu, sem er ú r 5 viðartegundum, má sjá gestabók, en allar
lamirnar á henni smfðaði Hlynur f höndunum. Þá má sjá hrók, sem
verður fverustaður „bokku“, útskorið horn, fánastöng, og á borðinu er
kistill. Þá má f baksýn sjá mynd af skfrnarfontinum í Eiðakirkju, en
það tók Halldór um 3 ár að smfða hann.
þéttbýli. Þar eru þeir í mikilli — Nú ef við skyggnumst örlitið
hættu á að sogast inn í hringiðu inn í fortíðina, þá kemur I ljós, að
timakapphlaupsins og týnast í svona handlistir hafa búið með
tækninni. Það þarf nokkuð rólegt ! þjóðinni frá aldaöðli. 1 sveitaþjóð-
umhverfi til að vinna að svona | félaginu höfðu menn tima til að
hlutum, enda er þetta svo til ein- fást við alls konar sköpunarverk í
ungis inn til sveita, nútil dags. tréútskurði. Þessi hurð er til
umst við dreifingu erlendis
sjálfir, það gerir Hilda h.f. í
Reykjavik.
— Núna má segja að við
séum að nálgast það sem við
höfum verið að fiska eftir, þ.e.
að láta söluna vera á undan
framleiðslunni, en eins og er,
þá er mest öll framleiðslan seld
fyrirfram. Við þurfum yfifleitt
að liggja með geysimikinn lag-
er, og því er þetta fyrirkomulag
afar æskilegt. Ætli það séu ekki
um 7—8 milljónir sem við
þurfum að binda i lager á ári
nú Hann veltir sér svo um 10
sinnum sem ég held megi kalla
nokkuð gott.
Nýjar vélar
væntanlegar
— Það er nú svo, að það er
prjónasalurinn sem kemur i
veg fyrir meiri afköst Við fram-
leiðum um 500 — 700 peysur
Frá ýfingarsal. Það var varla að
fólkið mætti vera að Ifta upp
meðan mynd var smellt af.
„Framleiðslan seld
út um allar trissur”
|kll Prjónastofan
|l"y Dyngja
fém
„Eins og er, þá erum við
fullbókaðir fram í desember
Það má annars segja, að við
höfum haft stanzlaus verkefní
allt frá því á árinu 1974, eftir
að við hófum að framleiða fyrir
markað í Sovétríkjunum. En
síðan 1974 höfum við haft
nokkurn veginn óslitna samn-
inga, og óneitanlega hafa þeir
gerbreytt allri stöðu fyrirtækis-
ins Þróunin nú sýnist mér hins
vegar ætla að verða sú, að aðal
markaður okkar vara ætli að
verða í Kanada, annars held ég
að megi segja að okkar fram-
leiðsla sé seld út um allar triss-
ur," sagði Ármann Benedikts-
son, framkvæmdastjóri Prjóna-
verksmiðjunnar Dyngju á Egils-
stöðum þegar við tókum hann
tali nýlega
Það var á árinu 1968 að
Dyngja var stofnuð, segir Ár-
mann. Starfsemin hófst þá suð-
ur i Kópavogi, en nokkrum
mánuðum siðar fluttist fyrir-
tækið til Egilsstaða. Fyrst um
sinn var öll framleiðsla úr gervi-
efnum, en fljótlega var þó byrj-
að á tilraunum með ull. —
Fyrstu ullarflíkurnar okkar voru
kápur, sem upp úr 1970 seld-
ust mjög mikið Málin hafa
siðan þróazt á þann veg að nú
notum við eingöngu ull.
Útflutningsverðmætið
verður 80—90
milljónir i ár
— Öll okkar framleiðsla fer i
útflutning, sagði Ármann. Okk-
ur hafa þó borizt tvær beiðnir
um að framleiða á innanlands-
markað, en litið er ákveðið í
þessum efnum þar sem þessar
pantanir hafa ekki verið stað-
festar. í fyrra var útflutningur-
inn á mílli 40 og 50 milljónir
króna, en mér reiknast að sú
upphæð verði um 80—90
milljónir í ár. Það eru eingöngu
fullunnar flikur sem við send-
um frá okkur. Eru það peysur,
jakkar, kjólar og slár. Ekki önn-
Ármann Benediktsson,
framkvæmdastjóri (Ijósm.ágás)
IÐNKYNNING Á EGILSSTÖÐUM.JÐNKYNNING Á EGILSSTÖÐUM...IÐÁIKYNNING Á EGILSSTÖÐUM.JÐNKYNNING Á EGILSSTÖÐUM
Hagleiksmenn vilja
týnast í hringiðu
tækniþjóðfélagsins