Morgunblaðið - 01.02.1977, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. FEBRUAR 1977
39
sýndu engin merki þess að stoðva
förina.
í þessa merku Hólaför var lagt
af stað kl. 7 :ð morgni sunnudag-
inn 23. júnf. Skipið, „Laxfoss"
flutti leiðangursmenn fyrsta
áfanga ferðarinnar, frá Reykjavík
til Akraness. Þar biðu ferðbúnar
tíu 18 manna bifreiðar frá
Steindóri Einarssyni. Auk hinna
stóru bifreiða var ein lítil, er
kvikmyndatökumennirnir
Kjartan Ó. Bjarnason prentari og
Sigurður Tómasson úrsmiður
höfðu til afnota.
Frá Akranesi var lagt af stað kl.
8.40 og e^ið viðstöðulaust að
Reykjaskóla í Hrútafirði og þar
snæddur hádegisverður. Þar
bættust i hópinn fimm ísafjarðar-
prentarar. Einn af þeim var Jón
Hjörtur Finnbjarnarson, sem
lenti að loknu borðhaldi í bíl með
undirrituðum, áleiðis til Hóla. —
Isafjarðarprentarar höfðu lagt á
sig erfitt ferðalag til þess að taka
þátt í hátíðarhöldunum, ferðazt
átta stundir á hestum og tfu á sjó.
Undir borðum í Reykjaskóla
mælti dr. Guðmundur Finnboga-
son fyrir minni Hrútafjarðar og
Norðlendingafjórðungs, en skóla-
stjóri, Guðmundur Gíslason
(tengdasonur Böðvars á Laugar-
vatni) bauð flokkinn velkominn
til Norðurlands og mælti fyrir
minni islenzkrar prentlistar og
prentfrelsis. Formaður H.Í.P.
þakkaði. — Nú skal farið fljótt
yfir sögu, aðeins stiklað á stóru.
I Vatnsdalshólum sat móttöku-
nefnd Skagfirðinga fyrir hópnum
með sýslumann sinn, Sigurð Sig-
urðsson, í fararbroddi. Þar voru
menn boðnir velkomnir á leið til
Hóla. Þeir fylgdust síðan með
hópnum norður. — Á Vatnsskarði
biðu Akureyrarprentarar með
Friðrik Rafnar, vígslubiskup, í
fararbroddi, enda hafði hann
tekið að sér guðsþjónustugerð í
Hólakirkju.
Alltaf stækkaði hópurinn. Fór
svo að lokum, að á þriðja hundrað
manns mun hafa setið undir
borðum, að boðsgestum meðtöld-
um. Erfiðleikarnir voru mestir að
koma öllum fyrir næturlangt.
Meginhlutinn lá í flatsæng f
hlöðunni. Kalt var í veðri og
aðfararnótt 24. júní hafði snjóað
ofan í miðjar hliðar Hólabyrðu.
Þetta lét enginn á sig fá. Allir
voru í sólskinsskapi, og allt fór
hið bezta fram. Margar snjallar
ræður voru fluttar við borðhaldið
í leikfimihúsi skólans, þar á
meóal ein á latinu af Pétri Lárus-
syni nótnasetjara. Kirkjunni var
færð að gjöf Guðbrandsbiblía,
sem prentuð var á Hólum árið
1584. Henni var valinn staður á
gröf Guðbrands biskups Þorláks-
sonar, í kór dómkirkjunnar.
Áður er minnzt á það, aó Jón
Hjörtur var í sama bil og ég
áleiðis frá Reykjaskóla. Þá komst
ég í fyrstu kynni min af Jóni
Hirti. Mér féll strax afar vel við
hann. Hann varð strax hinn bezti
söngkraftur i bílnum, það sem
eftir var leiðarinnar.
Á þessum tíma var skortur á
vinnukrafti við vélsetningu í
Edduprentsmiðju. Ég færði þvi í
tal við Jón, hvort ekki gæti komið
til mála, að hann flytti frá Isafirði
til Reykjavfkur og gerðist vél-
setjari í Eddu. Hann tók þessu
frekar líklega. Stóð svo í
samningum um þetta næstu árin,
unz samkomulag náðist. Hann
fluttist til Reykjavfkur I apríl-
mánuði 1946. Þá hafði þáverandi
prentsmiðjustjóra í Eddu,
Eysteini Jónssyni, tekizt að út-
vega Jóni húsnæði hjá tengda-
föður sinum. Þar með var
teningunum kastað. Hitt var vel
skiljanlegt, að Isfirðingar sæju
mjög eftir Jóni Hirti, því við
brottför hans missti Sunnukórinn
þar sinn helzta sólósöngvara.
Þetta mátti m.a. greina i blöðum á
ísafirði, því að þar var Jón Hjört-
ur kvaddur og þökkuð mikil störf
á söngsviðinu. Bráðlega eftir
komuna til Reykjavíkur fór Jón
Hjörtur að syngja með Tónlistar-
félagskórnum, sem þá var undir
stjórn dr. Urbancic. Einnig söng
hann í mörg ár í Frfkirkjukórnum
hjá Sigurði Isólfssyni. Starf hans
í Eddu varð þó styttra en til stóð
því árið 1959 5. ágúst, varð hann
að hætta þar störfum vegna
veikinda. Siðustu árin hefur hann
verið aðstoðarmaður hjá Davið
Ósvaldssyni útfararstjóra, þegar
heilsan hefur leyft.
Jón Hjörtur kvongaðist 31.
marz 1934 Jensinu Sveinsdóttur,
bónda að Gillastöðum í Reykhóla-
sveit. Félagi í Prentarafélaginu
varð hann 1. ágúst 1935.
Mér hefur líkað prýðilega við
flesta vinnufélaga mina á und-
anförnum áratugum. Að öðrum
ólöstuðum hefur mér þó fallið
einna bezt við Jón Hjört. Hann
var með afbrigðum samvinnu-
þýður, geðgóður og prúðmenni
hið mesta.
I skemmtiförum prent-
smiðjunnar var Jón ávallt hrókur
alls fagnaðar. Hann lífgaði allt
með sínum ágæta söng. Ekki
þurfti að ganga á eftir honum
með að taka lagið. Án hans hefði
F. 9. maf 1918.
D. 22. jan. 1977.
í dag 1. febrúar, verður til
moldar borin Sigrún Þórðardóttir
frá Viðey.
Einkennilegt er okkar mannlíf.
Við stritum og striðum fyrir dag-
legum þörfum og veraldlegum
munaði — flest okkar. Margir
kalla það fánýti og jafnvel þroska-
leysi mannsins. Sumir rumska þó
af og til aðrir aldrei.
Við hjónin vorum einmitt að
koma frá að kveðja son okkar til
náms erlendis og vorkennast yfir
aðskilnaðinum — því sannarlega
er sælla að heilsast en kveðjast —
þegar hringt var til okkar og sagt:
Hún Sigrún er dáin. Fyrir okkur
kom þessi fregn sem reiðarslag,
fyllt myrku tómi. Þótt kunnugir
vissu nokkuð um vanheilsu
Sigrúnar, sem hún af hetjuskap
bar mest með sjálfri sér, þvi hún
þoldi aldrei hlífð né vorkunn-
semi, þá er það nú svo, að hel-
fregnin sjálf virkar einatt sem
einskonar lost.
Maður heldur sig rikan með
gnótt vina, en þegar spilin eru
stokkuð vaknar maður við, að
Afmælis-
og minn-
ingar-
greinar
Að marggefnu tilefni skal
athygli vakin á þvf, að af-
mælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á f
miðvikudagsblaði, að berast
I siðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera I sendibréfs-
formi eða bundnu máli.
Sé vitnað til Ijóða eða sálma
skal höfundar getið. Grein-1
arnar þurfa að vera vélrit-
aðar og með góðu Ifnubili.
vafalaust orðið frekar dauft yfir
sumum ferðunum.
Með fárra daga millibili hafa
tveir af vinum minum kvatt
jarðvistarveruna. Báðir góðir
söngmenn. Báðir hugljúfir og
þekkir. Þessir mætu vinir mínir
voru Rikarður myndhöggvari og
Jón Hjörtur söngvari. Ég er viss
um að þeir sigla báðir „beggja
skauta byr“ yfir móðuna miklu til
furðustranda framtíðarinnar.
Ég og kona mfn minnumst Jóns
Hjartar og hans ágætu konu fyrir
margháttaða tryggð, hjartahlýju
og ógleymanlegar ánægjustundir
á liðnum árum.
Við vottum öllum ástvinum
hans innilega samúð og blessun.
Jón Þórðarson.
aðeins fáir eru manni sérlega
kærir og eftirminnilegir, sem
skilja eftir spor sem aldrei fennir
í. Sigrún var einmitt slik.
Við minnumst okkar fyrstu
kynna á heimili Friðgeirs heitins
Sveinssonar og Sigriðar Magnús-
dóttur fyrir 27 árum, sem var
upphaf okkar vináttu og langvar-
andi samstarfs, sem við ávallt höf-
um metið mikils.
Sigrún var mjög vel greind og
heiðarleg manneskja, hjálpsöm
og ráðagóð, hvenær sem til
hennar var leitað. Þvf er eftirsjá-
in meiri í skyndilegu fráfalli
hennar. Okkur komu i hug orð
Björns Halldórssonar frá Laufási:
Fótmál dauðans fljótt er stigið
fram að myrkum grafar reit.
Mitt er holt til moldar hnigið
máske fyrr en af ég veit.
Heilsa, máttur, fegurð, fjör
flýgur burt, sem elding snör.
Hvað er lífið, logi veikur
lftil bðla, hverfull reykur.
Sigrún var fædd í Reykjavík, en
fluttist mánaðargömul til Við-
eyjar, dóttir hjónanna Þórðar
Jóhannessonar, afgreiðslumanns
hjá tslenzka steinoliuhlutafélag-
inu, og Sólveigar Sigmundsdóttur
konu hans.
Hún var elst fjögurra systkina,
þá Sigmundur, sjómaóur d.4/04
1973; Kristjana, matreiðslukona;
Sigriður Erla, húsmóðir; og
yngstur Sigurður, tannlæknir.
Sigrún naut bernsku sinnar og
unglingsára hjá foreldrum sinum
í Viðey, þar til þau fluttust með
siðustu skipum til lands eftir
andlát Kárafélagsins, sem þar
hafði rekið stórútgerð. Oft minnt-
ist hún glaðværrar æsku sinnar
þar meðal iðandi atvinnulifs
eyjarbúa, sem þá voru nær 400
manns. Hún hóf framhaldsnám i
Reykjavík á þessum árum og
brautskráðist frá Verzlunarskóla
tslands árið 1936. Eftir það stund-
aði hún hverskonar störf m.a. sem
framreiðslustúlka við matsöluhús
I Reykjavík — Gimli —, þar voru
þá kostgangarar margir þekktir
borgarar bæjarins, bæði stjórn-
mála- og andans menn og kunni
Sigrún frá þvi timabili margt að
segja af sinni óvenju hressu frá-
sagnarsnilld og alla tið fylgdist
hún vel með, bæði þjóðlifi og
mannlífi og fundvis á skoplegar
hliðar þess og búa um þær ljóma.
17. júni, árið 1939, giftist hún
eftirlifandi manni sfnum Ásgeir
Einarssyni, rennismið, afburða
hagleiks — og kunnáttumanni,
eins og allir vita, er hann þekkja.
Þau eignuðust þrjú börn, mikið
dugnaðar- og myndarfólk, sem
alla tíð hafa verið þeim ómetanleg
gleði; Einar skipstjóri, giftur Ást-
hildi Vilhjálmsdóttur; Þóra, hús-
móðir gift Guðmundi Annilíus-
syni húsgagnasmið og Þórður hús-
gagnasmiður, giftur Ólöfu
Guðmundsdóttur.
Sigrún var trúuð kona og ein-
læg f trú sinni sem öðru og efaðist
ekki um endurfundi á öðru til-
verustigi.
Er við fylgjum Sigrúnu siðasta
spölinn, er okkur efst í huga
þakklæti fyrir fjölmargar sam-
verustundir. Ástvinum hennar og
ættingjúm sendum við okkar hlýj-
ustu samúðarkveðjur.
Sigrún Þórðardóttir
frá Viðey — Minning
GIRLIN6
Akið ekki
á slitnum
dempurum
Slitnir
demparar
eru
hættulegir
þeir
valda:
1. Hjólin titra við inn-
9Íöf.
2. Skrikar i beygjum.
3. Aukið dekkjaslit.
4. Skjðlfti I stýri.
5. Hoppar og ruggar.
6. Óörugg bremsun.
Augljós
hættumerki:
1. Langar festingar.
2. Bognar stimpilsteng-
ur.
3. Lekir demparar.
4. ríspaðar og tærðar
stimplistengur.
Kaupið Girlings dempara hjá okkur
Skipholti 35 - Simar:
8-13-50 verzlun • 8-13-51 verkstæðl • 8-13-52 skrifstofa

Skrifborð 2 stærðir
Fura Natur — Brún bæsuð.
Hagstætt verð
„Stereo"-bekkur
fyrir hljómplötur
og plötuspilara.
Vörumarkaöurinnht.
| Ármúla 1 A Sími 861 12.
Ölöf — Haraldur. ^