Morgunblaðið - 25.06.1977, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. JÚNÍ 1977
GRANI göslari
Annaðhvort er þetta á sviði fuglafræðinnar eða snjómaðurinn
er kominn í bæinn!
Ertu búinn að hleypa kettinum
út?
Já, hann er farinn suður í há-
skóla — að kenna — en ég á
von á honum aftur mjög bráð-
lega'
BRIDGE
„Eg veit að mitt fegursta
ljóð hefur annar ort”
Umsjón: Páll Bergsson
Þekktasta spilakona breta er
Rixi Markus. Hún hefur unnið
flesta titla, sem keppt er um í
bridgeheiminum og auðvitað tók
hún þátt f þeim hluta Philip
Morris Evrópubikarkeppninnar,
sem spilaður var f London stuttu
eftir páska.
Hún spilaði spilið, sem sýnt er
hér að neðan en það kom einmitl
fyrir í keppni þessari.
Norður gaf og norður — suðui
voru á hættu.
Norður
S. AK10983
h. A(;6
T. K
L. Kl)7
Austur *
S. 742
H. 82
T. A98742
L. 108
Suður
S. 5
H.109742
T. 1)1052
L. A42
Suður, Markus, varð.sagnhafi i
þrem gröndum eftir þessar sagn-
ir: norður — einn spaði, suður —
eitt grand og norður þrjú grönd
en austur og vestur sögðu alltaf
pass.
Útspil laufafimm.
Áður en suður lét frá blindum
athugaði hún vel spilið. Og minn-
ug þess, að gott er að segja and-
stæðingunum sem minnst um
eigin hendi með spilamennsku
sinni og nýta sér þannig fávisku
þeirra tók hún slaginn heima og
átti þá ekki aðra innkomu á hend-
ina. Síðan spilaði hún spaða. Vest-
ur gat alls ekki vitað að þetta var
einspil og lét lágt. En suður fékk
slaginn á áttu blinds. Og þegar
spaðinn féll voru tíu slagir orðnir
öruggir.
En ekki sakaði að reyna að fá
enn fleiri. Eftir að hafa tekið
spaðaslagina, en vestur lét í þá
þrjú lauf, spilaði suður tígul-
kóngnum frá blindum. Austur tók
á ásinn og spilaði aftur tígli. Nú
urðu slagirnir tólf þegar gosinn
kom í drottninguna. 690 fyrir spil-
íð og hreinn toppur.
Metþátttaka varð í keppni þess-
ari. Hún var skipulögð með það í
huga, að hámarksfjöldi þátttak-
enda yrði 200 pör. En það reynd-
ist ekki nóg. Alls urðu 35 pör frá
að hverfa þó að nægilegt rými
væri fynr nSHÆ á spilastaðnum,
sem var Europa Hotel.
Vestur
S. D(i6
II. KI)5
T. (»6
L. (i9653
„I einu Ijóði Steins Steinars,
Eir, stendur þessi ofanritaða setn-
íng, og sker sig raunar út úr efni
kvæðisins, eins og hún eigi þar
alls ekki heima. En athyglisverð
er þessi ljóðlína vegna þess, að
hún bendir til sambands skálds-
ins út fyrir sjálfan hann. Hann
segir beinlinis að annar hafi ort
fegursta ljóð sitt. Og þetta er ein-
mitt það, sem oft mun gerast.
Ljóðin eins og spretta þá fram I
huga skáldsins, án þess það þurfi
sjálft að hugsa eða hafa fyrir að
setja það saman. Það kemur eins
og tilbúið, eins og einhver annar
hafi ort og síðan þrýst þvi inn i
vitund skáldsins. Slík ljóð mætti
kalla innblásin. Þeim er eins og
blásið í brjóst skáldsins, án þess
að hann eigi þar mikinn hlut að
máli. Hugsambönd og önnur líf-
geislunarsambönd eru orðin stað-
reynd, og eru nú rannsökuð viða
um heim, en fyrstur til að upp-
götva þau og skýra visindalega
var dr. Helgi Pjeturs, snemma á
þessari öld.
Orð og setningar berast óvænt
inn í huga okkar frá öðrum mönn-
um. Skáld munu oftast vera næm-
ari fyrir þessum aðsendu áhrifum
en ýmsir aðrir. Oft munu þau
standa í allnánu hugsambandi við
eitthvert annað skáld, og stund-
um og raunar oftast mun þar vera
um að ræða fast samband við
framliðið skáld, sem nú á heima á
öðrum hnetti, eins og allir, er
héðan flytjast.
Lifgeislunarsambönd milli
hnatta munu vera algengari, en
vitað er um með vissu, og hugsam-
bönd eru þar veigamikill þáttur.
Innblásin ljóð skáldanna er að
rekja til náinna hugsambanda við
skáld, sem heima eiga á öðrum
hnöttum og hafa þar tekið mikl-
um framförum i þessari listgrein.
Ingvar Agnarsson."
Ekki veit Velvakandi hvort allir
koma til með að samþykkja þá
hugmynd bréfritara, að allir fari
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
rramnaiassaga eiiir tsernt
Vestre.
Jóhanna Kristjónsdóttir
44
ha-ð og tók með vinstri hönd
um ha>gri handlegg.
— Einu sinni, sagði hann
hægt og beindi byssunni allan
timann að Peter — einu sinni
hélt ég að þessi póiitfska
starfsemi, sem Cornelius
Pande og hans líkar fást við,
va-ri það eina rétta. Mér fannst
og ég trúði þvf að við yrðum að
vinna undirbúningsstörfin í
skólunum, í háskólunum, í
verksmiðjunum, í stéttarfélög-
unum. Ilægt og sfgandi mynd-
um við leggja undir okkur allar
Ivkilstöður í hákninu og afla
okkur nauðsvnlegrar vin-
semdar verkamannanna. Nú
trúi ég þessu ekki lengur.
Verkamennfrnir vilja ekki sjá
Cornelius Pande og byliinguna
hans. Verkmennirnir eru satt
bezt að segja saddir og pattara-
legir og ánægðir með þetta allt.
Þessi lefð liggur þar af leiðandi
ekki fram á við. Auðvitað vit-
um við. að verkamennirnir eru
misnotaðir, en þeir vilja það
kannski sjálfir. Ég hugsaði
með mér að kannski va‘ri
aðeins um eitt að ræða, að ögra
svo samfélaginu að það vrði
smám saman að herða á lögum
og þar af leiddi að smám saman
kæmi að því að við gætum ásak-
að það fyrir fasisma. Það gæti
orðið til að verkamennirnir
vöknuðu af dvalanum. En
hv*ernig áttum við að fara að
þessu. Það er hara með ofbeldi
sem siíkt nær fram að ganga.
— Svo að þú heldur það?
— Ég veit það.
— Ég hef hevrl þetta fyrr.
Munurinn á okkur er að þú
trúir þessu kjafta-ði, en það
geri ég ekki.
— Það er ekki spurning um
að trúa, heldur að sjá hlutina
og atburðina í réttu og sönnu
Ijósi.
— Hamingjan sanna! Þvilíkt
froðusnakk. Ég vissi ekki að þú
værir svona galinn.
Frede svaraði ekki.
— Þú ert galinn.
— Ilann sagði það líka.
— Hver.
— Maður sem ég kannast við.
Það var reyndar enginn merkis-
maöur. Hann var satt að segja
alger hálfviti. Hann var einn af
þeim sem na>r sér eiginlega
ekki á strik fyrr en sem Ifk.
—■ Svei mér þá ef ég hef geö i
mér til að hlusta á þetta kjafl-
a-ði í þér.
Frede lækkaói bvssuna.
— Ég held ég levfi þér að
fara. sagði hann. — Ekki vegna
þess ég sé tilfinningana>mur.
en kannski va-ri það skynsam-
legra ef þú sendir lögregluna á
mig. Þeir myndu ráðast að mér
með skotheldum vestuni og
bvssum. Ég sé þá fyrir mér
læðast um skóginn og tala
östyrkir í labb-rabb-ta‘kin sín
eins og þeir eigi lífið að leysa.
Sjónvarpið kemur á ha>la þeim
til að tryggja að borgarastéttin
fái hryllingaskammtinn sinn
með kvöldmatnum. (>g blaða-
mennirnir safnast saman I aðal-
ba-kistöðvum lögreglunnar.
Þar er einhver blöðruselur í
lögreglubúningi og segir þeim
allt af létta um hvað Hemmer
er hadtulegur. Bang. Bang.
Gaman, gaman.
— Lena hefði átt að hevra til
þin.
— Hvers vegna?
— Ilenni hefði skilist hvað
þú ert vitiaus.
— Helddurðu að hún viti það
ekki ? Mig minnir þú segja
einhverja neikva*ða hluti eftir
henni.
— Hún sagðist hafa beyg af
þér. Og hún sagði að þér fynd-
ist ástin subbuleg.
— Ég átti ekki við það al-
mennt, sagði Frede kuldalega.
— Ég átti við hennar ást.
— En samt bar hún virðingu
fyrir þér að sumu leyti. Ilún
hittir svo mörg flón að þrátt
fyrir alit finnst henni þú vera
eftirsóknarverður. Þaö er
eitthvað við þig, skilst mér.
Hún talaði um þörfina fyrir
hreinleika sem byggi f þér. Og
hún sagði þú ættir þér draum.
f fvrsta skiuti sá Peter