Morgunblaðið - 17.02.1978, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 17. FEBRUAR 1978
Benedikt Stefánsson, Hvalnesi:
Kvittað fyrir
bréf Herdísar
Hvalnesi, 9/2 1978.
Heil og sæl, Herdís!
Það er talin sjálfsögð kurteisi á
landi hér, að svara bréfum. Þess
vegna sezt ég nú við að hripa þér
fáeinar línur, þá sérð þú, að bréfið
þitt hefur komizt til skila, þó að
heimilisfang mitt sé ekki alveg
rétt, fremur en sumt annað, sem
þar er að finna. En fyrst og fremst
þakka ég þér fyrir myndina af þér,
því hún er bara reglulega falleg,
að minum dómi, það eina í bréf-
inu, sem eitthvað er út i varið.
En hvers vegna í ósköpunum
hefur þú bréfið opið? Það inni-
heldur ekkert, seni fólk hefir
áhuga á að sjá, nema þá myndina.
Það verst við bréfið er, að það er
að rnestu utan þeirra marka, sem
jólakveðjan þín fjallaði um og var
ástæðan fyrir þvi, að ég kvittaði
fyrir hana með nokkrum orðum.
Það er, að landbúnaðarvörur væru
svo dýrar, að fólk gæti ekki keypt
þær, og þessvegna ætti að „krefj-
ast þess“, að þær væru fluttar inn.
— Aftur á móti verður þér nú titt
rætt um kosningar og þingmenn
og eru því þessi skrif okkar komin
út fyrir þann ramma, sem þú
markaðir í jólakveðjunni. —
Já, þú gerir ekki tilraun til þess,
að hrekja þau dæmi, sem ég kom
með um, að verðlag á landbúnaðar-
vörum væri ekki óhagstæðara,
gagnvart kaupgjaldi, en það hefur
verið á undangengnum árum,
heldur vist ekki gott að gera. En
þér til nánari fróðleiks um þetta
efni, vil ég benda þér á samanburð
á þessu, sem Eyþór Þórðarson á
Neskaupstað hefur gert, og er að
finna í Austra, 4. tbl. þessa árs.
(Ég held, að Eyþór hafi aldrei
stundað búskap, svo að þessi
samaneurður ætti að vera örugg-
ur). Þá þótti mér mjög slæmt, að
þú gefur mér engar upplýsingar
um, hvaða verð yrði á innfluttum
landbúnaðarafunjum. Þetta er nú
ekki vel gert af þér, því þú hlýtur
að hafa þetta hjá þér, þar sem þú
svo kröftuglega fórst fram á inn-
flutning á þeim í jólakveðju þinni.
Að þessu athuguðu, finnst mér
þessar bréfaskriftir vera búnar að
tapa tilgangi sínum. — En eitt
finnst mér skrýtið, og það er, að í
bréfinu til mín, talar þú oft um þig
i fleirtölu, ýmist sem „fólkið á
mölinni", „hinir“ og jafnvel „okk-
ur“, sem ég á að hafa ófrægt í
grein minni, en allir geta séð, sem
grein mína lesa, að hún er aðeins
svar við jóiakveðju þinni og ekki
sveigt þar á nokkurn hátt, að einu
né neinu, nema þessum skrifum
þínum, (jú, fyrirrefðu, ég orðaði
víst líka aðeins læriföður þinn í
landbúnaðarvísindum, Jónas
ritstjóra). — þess vegna get ég
ekki skilið, hvers vegna þú marg-
faldar þig svona.—
Þú segir, að ég kalli þig fávita,
en þarna ferð þú ekki með rétt
mál, því ég sagði, að þú hefðir
„ekki þekkingu og þar af leiðandi
ekki vit“, til þess að skrifa um
landbúnaðarmál og við það ætla ég
að standa. Og hvernig í ósköpun-
um er hægt að ætlast til þess, að
þú hafir fram yfir alla aðra svo
ofurmannlegar sálarfur, að þú get-
ir skrifað um það, sem þú hefir
ekki snefil af þekkingu á, en allir
vita, að þekking þín á þessum mál-
um, er engin, (eða þá bara pínu,
pínu lítil) og er þá hægt að vonast
eftir því, að þessi skrif þín verði
annað én ein óskiljanleg vitleysa?
Hve vizkulegt heldur þú, að það
mundi vera, ef ég færi t.d. að
skrifa um bæjarmálefni Eskifjarð-
ar? — Þess vegna endurtek ég, að
skrif þín um landbúnað eru byggð
á „fávizku (þ.e. þekkingarleysi),
rangfærslum og lítilsvirðingu" á
sveitafólki, lífi þess og störfum, og
þegar ég læt þessa skoðun i ljósi,
þá er það vegna þess, að ég veit, að
ég „geri rétt“ og „þoli ei órétt“.
Þú biður mig, að „huga að þvi,
að ef við eigum að halda uppi
sjálfstæðu þjóðfélagi, megi
bændastéttin ekki haga sér gagn-
vart hinum (!!) eins og hún gerir í
dag“ —.
Herdís, ég bara skil ekki þessi
þín spaklegu orð, nema þú eigir
við það, að sveitafólk eigi að þín-
um dómi engan tilverurétt í land-
inu, fremur en argasti flugvargur
eða villiminkur og því eigi sem
fyrst að afmá það.
Ég veit ekki til þess, að bændur
hafi gert annað ljótt af sér gagn-
vart „hinum“, en fara fram á, að fá
að lifa í landinu, svipað og t.d. þú
gerir. — En þetta er víst nægileg
útrýmingarsök í þínum augum
(samanber jólaboðskap þinn, þar
sem þú taldir þá, sem í sveitum
búa, ekki fólk). —
Mér er þetta því meira torskilið,
þar sem að í bréfinu þínu hrekkur
úr penna þínum, að sveitafólk
þurfi að fá að lifa (þetta hefur
e.t.v. komið óvart hjá þér), en að
þínum dómi þarf það ekki kaup-
hækkun, til þess að svo geti verið.
Þú telur, að við getum rétt lifað
vel, þó að verð á framleiðslu okkar
væri í dag eitthvað svipað og það
var fyrir 10—20 árum. Þetta er nú
það, sem þú hefir verið að predika
á löngum ritferli, en hve margir
skilja þessa hagfræði þína, skal ég
ósagt láta. Annars er ég hissa á
því, að þú skul ekki hafa, eins oj
ég gerði, leigt þér kot fyrir löngu
og lifað á loftinu, svona eins og að
einum þriðja, eins og þú telur að
við getum gert, varla er það af því,
að þú óttist, að „línurnar" aflagist!
Ég skal feginn rétta þér hjálpar-
hönd við þetta, svo sem ég get, ef
þú hefúr áhuga. —
Og svo eru það nú væntanlegar
kosningar og þingmennirnir. Þú
biður mig að upplýsa þig um,
hvaða „stétt eigi flesta menn á
þingi“. — Þetta hef ég nú ekki
athugað, en held nú þó, að löglærð-
ir menn séu þar fjölmennastir.
Annars getur þú efalaúst fengið
betri upplýsingar um þetta hjá
hagstofunni, ef þú þarft á þeim að
halda, vegna skrifa þinna um land-
búnaðarmál. Ég gerði því hvergi
skóna í grein minni, „að þú hugs-
aðir til þingsætis. En það fara nú
að renna á mig tvær grímur, þegar
þú segir í bréfinu til mín, að þeir
sem hafi skoðanir á hlutunum,
eins og þú hefur, „vilji þeir ekki á
þing“. „Því rniður". —
Já, þetta eru nú ljótu vandræðin
Herdis. Hvað er þá til ráða fyrir
þig? Ég tek heilshugar undir hrós-
yrði þín um Sigurlaugu Vest-
fjarðaþingmann, þær mættu að
minu mati, gjarnan vera einar
30—40 slíkar á þingi. — Ég held,
ég hafi lesið flestar ræðurnar, sem
hún hefur haldið þessi tæp fjögur
ár, sem hún hefur verið þingmað-
ur, og með vaxandi ánægju og
áhuga. — Það er rétt, að sem betur
fer, þorir hún að hafa sjálfstæða
skoðun á málum, en „því miður“
fyrir þig Herdís, skoðanir ykkar á
landbúnaðarmálum fara á engan
hátt saman, þessvegna finnst mér
óþarfi af þér, að jafna þér, eða
málflutningi þínum, við hana, þar
sem þú talar um að „þeir vilji ekki
hætta á, að fá inn á þing annan
slíkan að austan". Já, það er nú
meinið Herdís, ég held, að þú verð-
ir aldrei nein Sigurlaug Austur-
lands, því miður fyrir þig og flokk-
inn.
Það er ekki rétt, að ég hafi
„krafizt þess“, að Mogginn birti
ekki ritsmíðar þínar, til þess hef
ég heldur engan rétt, því ekki á ég
hlut í því félagi, sem á blaðið. En
ég benti réttilega á, að þessi rit-
verk þín eru ekki í anda Sjálfstæð-
isflokksins og blaðinu (og þér),
vægast sagt, ekki til virðingarauka
og þau orð mín standa óhögguð. —
Þú minntist á það, að svo merki-
lega hafi viljað til „fyrir nokkrum
árum“, að þú hafir heyrt í hún-
vetnskum bændum, sem hafi verið
þér að skapi. Þessvegna er það
táknrænt, að rétt þegar ég er að
ljúka þessum línum til þín, sé ég,
að þú færð þakkargrein í Mbl. frá
húnvetnskum bónda, fyrir Jóla-
kveðju þína, sem virtist við lestur
hennar, alveg öfugt við mig, þó að
við séum sammála um innihald
hennar, hafa komizt í reglulegt
jólaskap.
Ég vona nú, að þessi ummæli
Geitaskarðsbóndans hafi fallið þér
betur en mín, og Agúst bóndi (og
efalaust aðrir í Húnaþingi) séu
þér eins að skapi og bændurnir
forðum, eins og þú „hugsaðir þá,
frá fornu fari“.
Nú fer daginn að lengja og
Framhald á bls. 31
MOItCUNBLADID. MUPJUDACUIHl JANUABIBTB
UprHíB Hermóðadóttir:
Opið bréf til Benedikts
Stefánssonar, Hvalsnesi
I _■ h„l hað hefur «ýnl -
Það rr 17 janúir IBTB <Ht »«
il Þr« fyr»i bl*«a afl
i framfvn. þráii fyniín„jl)le|! uibrryiinx En vilan þyrfll hvrrji
nlmaili BmrHikl'S' ÞM þurfa b»míur o* *vniaf6lki« irm M«
a« uobi. a« »•*'• «'1* J |,f, vómas.mlrRu llfi rm. « un,rrfni
vóAan málvlaft •« vrr)a. trm árrf) ...
undanfornum vili
) að *anna það rin*
lr orðið vilnl að En
i vrrði *rm nii rr á framlriðslu ,oru barndur. *rm *lofnuðu
nrra. rr það rkln of lá«u vrrði k,upfrlOrin o| það rm b»ndur
Tað hlyiuf »«• H*r »Í.J'
HrrðUHrrmððaððlllr
NÝR
432X0X7132/2000
Fíat 132 árgerð 1978 hefur tekið miklum breyt-
ingum.í vélarhúsinu getur að líta 2 lítra kraft-
mikla og spameytna vél. Ef litið er inn í bílinn
má sjá einhverja glæsilegustu innréttingu sem
um getur og myndi sóma sér vel í miklu dýrari
bílum. Allar klæðningar hafa verið endurbættar
svo segja má að ekki heyrist nokkurt vélarhljóð.
Sætin hafa aldrei verið þægilegri né glæsilegri
Sólskyggni falla vel inn í toppinn. Rafknúnar
framrúður,5 gíra kassi,kraftbremsur og
kraftstýri, ásamt rafeindakveikju eru „standard”