Morgunblaðið - 16.03.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 16. MARZ 1978
v1K>
<s (
\T\
MORö'Jlv-N %
rafr/Nu '
rY__
O

M'
í xaTkvöldi? — Það voru ljósir
punktar — því ertu að spyrja?
Að auðga
verzlunina?
Ilún stóð svo lenjíi yfir kæli-
borðinu!
2. tölublað
„Svart á
hvítu”
er komið út
Næst skemmta Beppó-bræður og lögregluhundarnir
þeirra!
Margrét Ólafsdóttir sendir aftur
nokkrar línur í framhaldi af bréfi
sínu, er birt var hér fyrir stuttu,
þar sem hún ræðir frekar um
aðgerðir ríkisstjórnarinnar, en
bréfið sendir hún sem frekari
skýringu á ummælum sínum í
fyrra bréfi:
„Það er alls ekki mín skoðun að
heildsalar séu þeir einu sem
komist hafi áfram í lífinu, langt
því frá. Eg tel einmitt að allir sem
hafa getað og viljað notfæra sér
hina miklu möguleika til frjáls
framtaks í okkar þjóðfélagi hafi
komist áfram i hvaða stétt sem
þeir eru. Ég þykist líka vita þó að
ég hafi ekki kynnt mér fortíð
alþingismanna okkar, að þeir hafi
haft ýmis ólík störf með höndum
áður en þeir gerðust alþingismenn,
og jafnvel átt fyrirtæki eða hluta
í þeim.
Og þá er ég eiginlega komin að
uppþafi fyrra bréfs míns. Orsökin
fyrir spurningu minni var sú, að
hvar sem ég hefi verið stödd á
meða) fólks með ólíkar stjórn-
málaskoðanir undanfarið, hefur
heyrst rödd sem segir eitthvað á
þá leið að allar aðgerðir stjórnar-
innar miðist við það að auðga
verzlunina, „enda séu meðlimir
hennar allir heildsalar í einhverri
rnynd". Það má vera að einhverjir
stjórnarmanna eigi hlut í heild-
verzlunum, en tæplega allir. Ekki
skal ég leggja dóm á það hvort
meira er gert fyrir verzlunina en
aðrar atvinnugreinar, til þess hef
ég einfaldlega ekki þekkingu á
hlutunum, en hitt sé ég í hendi
mér að ekki er hægt að ætlast til
að menn fyrirgeri því sem þéir
hafa unnið að með eigin viti og
höndum þó svo að þeir gerist
alþingismenn. Og umfram allt
finnst mér það voðalegt að fólk
skuli sífellt vera að rægja þá menn
sem hafa verið kjörnir á lýðræðis-
legan hátt til þess að stjórna landi
okkar. Þeir eru einfaldlega að
vinna sitt verk sem þeir eru
sannarlega ekki öfundsverðir af.
Og ef siðferðiskennd okkar á
ekki að logriast út af verðum við
að treysta því að þeir vinni sitt
verk samkvæmt beztu samvizku
hvar í flokki sem þeir standa.
Sjálfsagt hefi ég orðað fyrra bréf
mitt óskynsamlega og þetta
kannski líka en ég vona að það
skiljist nú samt.
Margrét Ólafsdóttir.“
• Sósíalisminn
í framkvæmd
„Þegar ég var að lesa bókina
7-
MAÐURINN Á BEKKNUM Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaði
ÍJT ER komið 2. tölublað af
tímaritinu „Svart á hvítu". sem
gefið er út af Gallerí Suðurgötu
7. _
í ritinu er m.a. viðtal við
Magnús Pálsson, m.vndlistarmann,
grein um kveðskap Megasar eftir
Skafta Halldórsson, grein sem
heitir „Byggt umhverfi" eftir
arkiteklana Stefán Thors og
Hráfn Hallgrímsson, grein um
brezka samtímatónlist eftir Örn
Jónsson, Eggert Pétursson og
Ingólf Arnarson. Þá eru tvær
þýddar greinar, skáldskapur eftir
Megas, Stefán Snævarr, Einar
Kárason, o.fl. Þá eru í tímaritinu
myndverk eftir ýmsa þá er standa
að Gallerí Suðurgötu 7. Ritiö er 68
síður og prýtt fjölda m.vnda.
„Svart á hvítu“ mun koma út
ársfjórðungslega og er næsta
tölublað væntanlegt í maímánuði.
1. kapituii
Margret átti auðvelt með að
muna daginn. það ar afmælis-
dagur mágkonu hans. 19. oktú-
ber. Og það var mánudagur.
Mánudagar vtiru honum jafnan
hugleiknir. því að á Quai des
Orfevres og það almenn
revnsla að fólk lætur sjaldan
myrða sig á mánudiigum. Og
aukinheldur var þetta fyrsti
verulegi haustdagur ársins.
Það hafði rignt allan sunnu-
daginn. kaldri fíngerðri rign-
ingu og giiturnar gliimpuðu
enn aí vætunni og gulleit
þokan virtist þrengja sér gegn-
um allt og frú Maigret hafði
sagt við hann.
— Ég verð víst að tala við
einhvern og láta þétta glugg-
ana. Síðustu fimm ár hafði
Maigret lofað því á hverju
hausti að setja nv ja gluggalista
na'sta sunnudag.
— I»ú ættir að fara í þvkka
frakkanum þfnum.
— Hvar er hann?
Ég skal ná í hann.
Kiukkan var hálfttíu og það
sló geymslulykt fyrir vit Mai-
gret þegar hann var kominn í
frakkann og lagði af stað.
Hvorki Lucas. Janvier eða
Lapointe ungi hiiíðu verið á
skrifstofunni. þegar stminn
hringdi. Það var Santoni Kor-
síkumaður sem var nýr í
gla padeildinni. en hafði starf-
að innan ýmissa annarra deilda
hennar í tíu ár.
— Það er Nevoa úr 3. hverfi.
Hann spyr hvort hánn megi
tala við yður sjálfan. Mér
heyrist honum vera töluvert
niðri fvrir.
Maigret greip tólið.
— Maigret hér!
— Ég hringi frá krá við
Saint Martin. Við vorum að
íinna mann sem hefur verið
stunginn hnífi.
— V giitunni?
— Nei. í oins konar blind-
giitu út frá honni.
Neveau sem var gamall og
gróinn í starfinu hafði strax
getið sér tii um hvað Maigret
hugsaði. Ilnífsstunga í þéttbýlu
hverfi er sjaldan áhugavekj-
andi. Oftast er þar um að ra'ða
slagsmál á milli fyllirafta.
oftast Spánverja eða manna frá
Norður-Afríku.
Neveau flýtti sér því að hæta
við.
— Málið kemur mér ein-
kennilega fyrir. Kannski væri
bezt af þér gaúuð komið hing-
að. Það er á milli stóru
gimsteinabúðarinnar og gervi-
blómaverzlunarinnar.
' — Ég skal koma hið bráð-
asta.
{ fyrsta sinni tók lögreglu-
foringinn Santoni með sér og
þegar þoir sátu saman í lög-
reglubílnum. fann hann til
óþaginda vegna ilmvatns-
lyktarinnar sem frá manninum
lagði. Ilann var lágvaxinn en
gekk alltaf á háhæluðum skóm
og bar marga hringi á fingrum
og sjálfsagt voru steinarnir í
þeim öllum gervisteinar.
Þcir sem framhjá gengu voru
eins og dimmir skttggar og
fótatakið endurkastaðist á
blautri gangstéttinni. Ilópur
manna. líklega um þrjátíu
taisins. sem tveir lögreglumenn
reyndu að halda í skefjum. kom
í ljós á Saint Martin Boulcvard.
Neveau sem hafði beðið cftir
Maigret opnaði bíldyrnar.
— Eg bað la-kninn að bíða
þangað til þér varuð húnir að
koma. Það var á þossum tíma
dagsins sem umferðin á þessum
þéttbý la stað er í hámarki. Stór
klukka yíir gimsteinahúðinni
sýndi að klukkan vartuttugu
mínútur vfir fimm. Búðin með
gcrvihlómunum var illa lýst og
virtist fjarskalega litlaus og
jafnvel hálf rykug. svo að ekki
var gerlegt að ímynda sér að
fólk tre.vsti sér til að stíga
þangað inn fæti.
Milli verzlananna tveggja
var eins og hálfgerð hlindgata
sem var þó svo mjó að lá við
horð maður tæki ekki eftir
henni. í reynd var það aðeins
dimmur undirgangur inilli
tveggja húsa og lá va ntanlega
inn í hakhús.
Neveau ruddu Maigret braut-
ina. Inni í undirganginum