Morgunblaðið - 25.05.1978, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. MAÍ 1978
Davíð Oddsson heíur setið í borgarstjórn Reykjavíkur 8.1. 4 ár. Davíð
hefur verið mjög virkur borgarfulltrúi og hefur hann öðru fremur sinnt
æskulýðs- og menningarmálum. Hann er formaður Æskulýðsráðs, en
starfsemi þess hefur farið verulega vaxandi meðal annars með tilkomu
félagsmiðstöðva f úthverfum. Hann á sæti í fræðsluráði og hefur þar
beitt sér fyrir bættri nýtingu skólahúsnæðis í þágu félagsmála. Hann er nú
formaður framkvæmdastjórnar Listahátíðar í Reykjavík. í komandi kosningum er
Davíð 4. maður á lista Sjálfstæðisflokksins.
Hvenær vaknar áhugi þinn á
pólitík? Það má segja að ég
hafi haft pólitískan áhuga
allt frá blautu barnsbeini.
Ég var mjög ungur þegar ég
hóf að fylgjast með eldhúsdagsumræðum
frá Alþingi með fjölskyldu minni og það
þarf ekki lítið þrek til þess, eins og
málum er háttað í dag. Síðan má segja
að áhugi minn vaxi stig af stigi og í
menntaskóla er ég farinn að taka
verulegan þátt í öllum félagsmálum. Þar
var ég formaður Herranætur og
Inspector scholae, en reyndar má segja að
félagsmálastörf í menntaskóla eru ekki
flokkspólitík nema að litlu leyti.
Síðan tek ég virkan þátt í pólitíkinni í
Háskólanum og þá eru flokkspólitísku
línurnar farnar að skýrast verulega. Er
ég á eftir tvö ár í háskólanum, gerist það
að ég lendi inn í borgarstjórn þá yngstur
borgarfulltrúa, 26 ára gamall, og ég h.-ild
ég megi segja eini neminn sem setið hefur
í borgarstjórn Re.vkjavíkur. — Annars
var það fyrir algera tilviljun að ég lenti
í borgarstjórn. Því hagaði þannig til að
lagt var nokkuð að mér að taka þátt í
prófkjörinu fyrir borgarstjórnarkosning-
arnar 1974. Eftir mikla athugun og
yfirvegun ákvað ég að taka ekki þátt í því
þar sem það gæti seinkað mér í námi og
tilkynnti kjörnefnd það á síðasta degi. Ég
held nokkuð glaður heim á leið og segi
konu minni af ákvörðun minni og tók hún
henni mjög vel. Þá verður mér það á að
spyrja Þorstein, 3 ára gamlan son minn,
álits á þessu. — Stráksi svaraði um hæl
játandi. Þetta þótti mér fyrirboði góðs og
hringdi samstundis í kjörstjórnina og
tilkynnti þeim að ég hefði skipt um
skoðun og ætlaði að vera með. — Nú í dag
hins vegar þegar Þorsteinn er kominn til
„vits og ára“ er hann algerlega á móti
þessu pólitíska standi á föður sínum.
Beinist pólitiskur áhugi þinn frekar
inn á eitt svið en annað, t.d. frekar inn
á sveitarstjórnarmál en landsmálin?
Jú, því er ekki að neita. Ég hef alla tíð
haft mun meiri áhuga fyrir sveitarstjórn-
armálum og t.d. var lokaprófsritgerð mín
við Lagadeild Háskólans um „valdmörk
sveitarfélaga". I sambandi við sveitar-
stjórnarmálin hefur mér alltaf verið
sérstaklega annt um sjálfstæði sveitar-
félaga, sem ég tel að ríkið hafi troðið
fótum í ríkum mæli. Það er með alls kyns
„samkrullshætti" sem ríkinu tekst að
hefta sveitarfélögin á mörgum sviðum.
T.d. er það algengt að ríkisvald og
sveitarfélög sameinist um framkvæmdir.
Þá er það algerlega undir geðþótta
ríkisins hvenær og hvort er hafist handa
við hinar ýmsu framkvæmdir.
Nú hefur þú tekið þátt í tveimur
prófkjörum. Hvert er álit þitt á þeim?
Ég er mjög hlynntur prófkjörunum.
Þrátt fyrir að á þeim séu augljósir gallar,
þá vega kostir þeirra langtum þyngra.
Prófkjörin virka mjög hvetjandi á menn.
Það er t.d. alveg nauðsynlegt að vera í
betra sambandi við borgarana en ella.
Það er alls ekki nóg að ætla sér að vera
vinalegur í garð fólks rétt fyrir prófkjör,
menn verða að vera í mjög góðu samstarfi
allt kjörtímabilið, ellegar er litið á þetta
sem alger látalæti, sem það og auðvitað
er. Þá eru prófkjörin aðhald bæði fyrir
frambjóðendurna sjálfa svo og flokks-
ræðisihennina, sem eru í öllum flokkum.
Það var Sjálfstæðisflokkurinn sem byrj-
aði með þessi prófkjör og siðan fylgdu
allir hinir flokkarnir í kjölfarið nema
Alþýðubandalagið. Þá er ég alveg viss um
að það er lítið verk að sníða þá galla af
prófkjörum sem á þeim eru.
Gengur þú með þingmanninn í
maganum?
Nei, ég hef hreinlega ekkert hugleitt
þann möguleika, enda eins og ég hef áður
sagt er áhugasvið mitt mun bundnara við
sveitarstjórnarmálin. — Annars tel ég
það ágætan skóla fyrir verðandi þing-
menn að hafa tekið þátt í sveitarstjórn-
um. Þeir skilja þá betur mikilvægi
sjálfstjórnar heimabyggðanna á hverjum
stað. Þá má í því sambandi skjóta því að,
að í núverandi ríkisstjórn sitja sex
ráðherrar af átta, sem setið hafa í
sveitarstjórn áður.
Hvað með önnur áhugamál en póli-
tíkina?
Stjórnmálaafskipti mín taka auðvitað
langmest af frítímanum og koma óneit-
anlega nokkuð niður á fjölskyldunni, en
þeir sem eru í þessu, eru að því vegna þess
Rætt við Davíð
Oddsson borgar-
fulltrúa 4. mann á
lista Sjálf
stæðisflokksins:
að þeir hafa gaman af því, og er því engin
vorkunn. Nú, ég hef auðvitað fleiri
áhugamál en pólitíkina. í gegnum árin
hef ég haft mjög gaman af því að skrifa,
sögur, leikrit, skemmtiþætti og þess
háttar. Þetta hefur verið nær eingöngu
afþreyingarefni, sem ég hef gert mér
sjálfum fyrst og fremst til ánægju, jú og
hugsanlega öðrum. En það hefur aldrei
verið hugmynd mín að reisa mér eitthvert
riiinnismerki í heimsbókmenntunum. —
Nú er verið að sýna leikritið Róbert
Elíasson á hinum Norðurlöndunum.
Hvernig viðtökur hefur það fengið? —
Það má segja að þær hafi verið mjög
misjafnar, en ég held að ég megi segja að
þær hafi verið sanngjarnar. — I seinni tíð
er æ sjaldgæfara að ég setjist niður við
skriftir, þá fyrst og fremst að frítímar
verða sífellt færri svo og að ég kýs að
verja þessum fáu frekar til bóklesturs,
eða jafnvel til að spila eða tefla; ég er nú
raunar lélegur spila- og taflmaður en það
þarf ekki að vera svo ýkja góður til að
hafa gaman af slíku.
Hefur þú ádrci tekið neinn þátt í
íþróttum?
Um íþróttirnar er það að segja, að þær
eiu sá þáttur mannlífsins sem ég hef
algerlega vanrækt í gegnum árin og er
það ekki um áhugaleysi að ræða, þvert á
móti hef ég t.d. mjög gaman af því að fara
á völlinn. „En ég er nú bara svo ósköp
klaufskur". — Það er mér alltaf í fersku
minni einn af mínum fáu kappleikjum.
þ.e. 1974 þegar saman léku borgarfulltrú-
ar og embættismenn borgarinnar á
Laugardalsvellinum, að viðstöddum 10
þúsund manns. Þar var ég yngsti
maðurinn á vellinum, en hafði heldur lítið
í hendurnar á gömlu kepunum að gera.
Það var mér að vísu eilítil huggun að ég
var ekki alveg einn á báti í þessu.
En það er nú bara svo, að þegar maður
fer að taka verulegan þátt í pólitíkinni,
að maður vill eyða sem mestum tíma
heima hjá sér, ferkar en standa í öðru.
Sérstaklega á þetta við þegar börnin eru
ung, því að tíminn flýgur fljótt frá manni.
— Rétt í þessu kemur inn til okkar ungur
maður móður og másandi með eplarauð-
ar kinnar. Þar er þá kominn Þorsteinn,
sonur Davíðs, að koma inn úr fótbolta. En
hann er að því leyti alger andstæða föður
síns að hans mesta yndi er fótboltinn. Ég
spyr Þorstein því með hvaða knatt-
spyrnufélagi hann haldi. Það kemur
kindarsvipur á stráksa og hann gýtur
augunum til pabba síns og segir það
algert leyndarmál. — Seinna kemst ég að
því hvað hefði valdið allri þessari leynd,
jú hann hélt með liði í „öðru kjördæmi",
þ.e. Akranesliðinu, það er ekki beint
gott til afspurnar."
Hvernig gengur að sameina starfið og
stjórnmálaþátttökuna?
Það gengur nokkuð vel, þó að það fari
ekki hjá því að það komi nokkuð niður á
hvoru tveggja. Nú er ég starfandi hjá
Sjúkrasamlagi Reykjavíkur og hef verið
þar alveg frá því að ég útskrifaðist úr
Háskólanum fyrir tveimur árum. Það er
alveg sérstaklega gott að starfa þar,
vegna þess góða andasem þar ríkir svo og
að starfsfólkið er mjög gott. Mitt starf
sem skrifstofustjóri felst fyrst og fremst
í stjórnun og umsjá með peningagreiðsl-
um, svo og að svara fyrirspurnum manna
um rétt þeirra.
Að síðustu, hvert er þitt álit á
, borginni okkar í dag?
Þau ár sem ég hef verið að alast upp
hefur orðið alveg ótrúleg breyting á, t.d.
fyrir um 15—20 árum þegar ég var að
leika mér með félögum mínum á
„Klambratúninu var þar sveitabær með
tilheyrandi og reykhús. Nú er þarna
„huggulegur“ skemmtigarður. — Al-
mennt finnst mér bærinn hafa „fríkkað"
geysilega mikið hin síðari ár og kemur
þar til að fólk er farið að hugsa mun
meira um umhverfismál en það gerði
j áður. Mér er það mikið áhugamál að
miðbærinn verði gerður ungu fólki
aðgengilegri til búsetu. Að því hefur
I Reykjavíkurborg stuðlað með endurskoð-
un á aðalskipulaginu og nýju uppbygg-
ingaráætlunum sem fela í sér byggingu
I íbúða í eldri hverfum fyrir nokkur
þúsund íbúa. Ég er alls ekki sammála
þeim röddum að miðbærinn sé að deyja
út, alla daga er þar iðandi fjör og margt
fólk, en á kvöldin er þar reyndar mjög
fámennt, og ég held einfaldlega að orðin
sé sú breyting á, að fólk vill frekar vera
j heima hjá sér og tel égþað vera mjög
i jákvæða þróun. Að lokum tel ég nauðsyn-
legt að skapa kaffihúsunum betri skilyrði
, í samkeppninni við mötuneytin. Ég hef
áður nefnt, að rétt sé að kanna hvort
hægt sé, að nýta Fjalaköttinn, sem
mótstað bæjarbúa í Miðbænum, enda á
félags- og skemmtanalíf bezt heima í
gamla bænum, og það miðflóttaafl, sem
herjað hefur skemmtanalífið er af hinu
vonda.
Davíð á heimili sínu ásamt Ástríði Thorarensen konu sinni og Þorsteini, litla, syni
þeirra.
„Hef haft póli-
tískan áhuga
allt frá blautu
barnsbeini"