Morgunblaðið - 30.05.1978, Blaðsíða 44

Morgunblaðið - 30.05.1978, Blaðsíða 44
44 MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGINN 30. MAÍ 1978. KfoFINLJ ^! j_____ 'p >Y_ W’O- n ^tO .IV Mamma, heldurðu að ég sé heppinn. — barf ekki að kaupa nýjar skólabækur næsta ár, ég á að notast við sömu bækurnar líka næsta vetur! Ég hef Jílcymt lyklinum að verkfæratöskunni! Þetta er með ólikindum — það borða allir án þess að gretta sig! Aldraðir láta í sér heyra „Maður við aldur“ skrifar eftirfarandi bréf. „Loksins, loksins, varð mér á að hugsa, þegar ég las nýlega grein í Morgunblaðinu frá samtökum aldraðra — og raunar aðra grein nokkru áður. Loksins láta aldraðir til sín heyra um hagsmunamál sín. Það er svo sannarlega kominn tími til þess. Ekki svo að skilja að mál okkar hafi ekki áður borið á góma, þau gera það oft og þá ekki sízt fyrir kosningar. Allir virðast sammála um, að vel verði að gera við okkur eftir langan starfsaldur, en því miður lifir enginn á orðum einum. Það má kannski segja að við höfum ekki verið nógu duglegir að hamra járnið á meðan það er heitt, tekið ,„þjóðfélagið“ á orðinu. Orsökin er ef til vill meðfædd hógværð, eða þá það að okkur er tamara að gera kröfur til okkar sjálfra en annarra. Það hefur yfirleitt ekki verið mulið undir okkur á lífsleiðinni, hver hefur orðið að vinna og berjast fyrir sínu. • Meiri alvara „Ég er ekki spámaður, en samt hef ég það á tilfinningunni að í umræðunni núna um, að meira verði gert en verið hefur til þess að forða öldruðum frá því að kvíða ellinnar, sé meiri alvara en fyrr. Ríki og bæjarfélög bókstaflega skammist sín fyrir, ef okkur „vesalingunum" líði ekki bærilega. Nú hafa aldraðir sjálfir bent á, að þeir þurfi ekki endilega að vera einhverjir bónbjargarmenn. Mörg- um hefur tekizt að nurla það mikið saman, að þeir geta vel séð fyrir sér sjálfir í ellinni, það er að segja fjárhagslega, en þá skortir aðstöð- una, þar sem þeir geta notið þeirrar aðhlynningar, sem nauð- synlegt er. Auðvitað á þessi fjárhagsgeta ekki við um alla, en þó æði marga. Við gætum sagt: Hjálpum öðrum til þess að hjálpa okkur. Látið okkur aðeins vera með í ráðum um, hvernig það verður trert. BRIDGE Umsjón: Páfí Bergsson Það er alltaf hættulegt og sjaldan ábatasamt að spila út undan ás gegn litarsamningi í upphafi spils. Þess vegna ætti, þegar spilað er við reynda og hugsandi spilara, að gera ráð fyrir að þeir beiti ekki slíkum brögðum. Þegar spil dagsins kom fyrir gaf suður en austur-vestur voru á hættu. Norður S. ÁG H. 1976 T. K2 L. KD8763 Vestur Austur S. 1076532 S. K8 H. 2 H. 853 T. G874 T. ÁD93 L. Á5 L. G1094 Suður S. D94 H. ÁKDG94 T. 1065 L. 2 Vestur spilaði út tígulfjarka gegn fjórum hjörtum suðurs. Og sagnhafi hugsaði með sjálfum sér, að þetta væri eini möguleikinn til að fá á kónginn. En það reyndist heldur illa. Austur tók með ás og sá strax, að sennilega ætti vestur gosann. Annars hefði sagnhafi látið lágt frá borðinu til að tryggja sér slag á litinn enda með minnst þrjú spil í tígli ef marka mátti útspilið. Samkvæmt þessu spilaði austur lágum tígli undan drottningunni. Vestur fékk á gosann og kom auga á hvað makker ætlaðist til; spjlaði spaða. Eftir þetta komst sagnhafi ekki hjá að tapa slag á spaða auk tveggja á tígul. og ásinn í laufi. Einn niður. Suður vinnur spilið auðveldlega líti hann ekki eingöngu á tígulinn. Heldur á spilið í heild. Sé látið lágt frá blindum í fyrsta slag er austur neyddur til að taka báða tígulslagi varnarinnar. Og komið í veg fyrir, að vestur geti spilað spaða fyrr en það er um seinan. Suður hefur þá tíma til að taka trompin og spila laufi sínu. Þar með eru möguleikar varnarinnar úti. MAÐURINN Á BEKKNUM Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaði 53 — Já, hón hefur alltaf gert það. — Hvers vegna? — Vegna þess að fyrir ótal mörgum árum fann hún far eftir varalit á vasaklútnum hans. Og mamma notar sjálf aldrei varalit. — Voruð þér þá barn að aldri. — Já. tíu ára eða svo. En ég man fjarska vel eftir þessu. Þau kærðu sig að vísu ekki um að ég heyrði til þeirra. Pabbi sagði að ein af ungu stúlkunum í fyrirtækinu hefði fengið aðsvif og hann hefði sétt eitthvað í vasaklútinn sinn til að fá hana til að koma til meðvitundar. — Og það hefur kannski verið satt? — Mjög trúlegt. En mamma vildi ekki ieggja trúnað á orð hans. — Svo að við snúum okkur aftur að spurningu minni. Faðir yðar gat sem sagt ekki komið heim með meiri peninga í veskinu en hann hafði þegar hann fór um morguninn, að minnsta kosti ekki meiri pen- inga en móðir yðar taldi sig vita að hann ynni fyrir. — Nei. Hann geymdi peninr ana í herberginu hér í París. — Uppi á skápnum? — Hvernig vitið þér það? — Mætti ég beina sömu spurningu til yðar? C Einu sinni þegar ég kom og bað hann um peninga tók hann fram stól og teygði sig upp á skápinn og tók niður gult umslag. Það var úttroðið af stórum seðlum. — Vissi Albert þetta? — Já. en það var engin ástæða íyrir því að drcpa hann. Auk þess hefði Albert aldrei getað stungið hann niður með hnífi. — Hvernig getið þér verið svona vissar um það? — Vegna þess að ég hef séð hann fölna og hér um bil líða í öngvit við að sjá blóð. — Sváfuð þér hjá honum? Aftur yppti hún öxlum. — Þvílík spurning! sagði hún. — Hvar? — Á ýmsum stöðum. Það er nóg af hótelum hér í París, sem eru til þess eins. Þér ætlið kannski að halda því fram að lögreglan hafi ekki hugmynd um það. — Sem sagt. svo að við drögum saman þetta athyglis- verða samtal okkar. þér og Albert kúguðuð peninga út úr föður yðar með það fyrir augum að stinga síðan af til SuðurAmeríku, þegar þið höfð- uð fengið næga peninga. Hún deplaði ekki auga. — Og ég þykist líka merkja að þrátt fyrir að þér létuð Albert njósna um íöður yðar komust þér aldrci að því hvernig faðir yðar aflaði sér fjár. — Við lögðum ekkert kapp á að kanna það. — Nei, auðvitað skipti það ekki meginmáli, heldur hitt að peningarnir voru fyrir hendi. Öðru hverju hafði Maigret á tilfinningunni að hún liti á hann eins og henni þætti ósköp lítið til hans koma. Henni fannst hann sjálfsagt jaín innilega vitlaus og ieiðinlegur eins og öll hennar fjölskylda. — Nú vitið þér allt, tautaði hún og myndaði sig til að rísa á fætur. — Ég bið yður að taka eftir því að ég hef ekki reynt að leika neinn dýrling. Og að öðru leyti er mér hjartanlega sama hvaða skoðun þér hafið á mér. Þó var eitthvað sem hún var að bræða með sér. — Get ég verið viss um að þér scgið mömmu ekki frá þessu? — Hvaða máli skiptir það fyrst þér hafið ákvcðið að fara?

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.