Morgunblaðið - 19.09.1978, Blaðsíða 20

24
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. SEPTEMBER 1978
Þá f éll mönnum
allur ketillí eld...

Bandinginn í óárennilegum böndum. Þaö tók hann ekki nema
örfáar mínútur að leysa sig.
Hér hagræðir piltur sér á glerbrotahrúgunní.
Hér munar ekki nema hársbreidd að eldurinn læsi sig í piltinn,
en pá hefði farið illa fyrir honum.
Með
glæfra-
mönnum
í París
Uti í hinum stóra heimi gera
menn sér margt til dægra-
styttingar eða til þess að
vekja á sér athygli og jafnvel
til að vinna sér inn aura.
Margt af þessu er okkuh framandi. Til
dæmis fara ekki miklar né margar sögur
af því að við Islendingar tökum upp á því
að spúa eldi, leggjast á hrúgu af
glerbrotum eða naglabretti með mann-
skap ofan á okkur, o.s.frv. Víðast hvar
þykir þetta þó ekki sérlega tilkomumikið
og er jafnvcl daglegt brauð.
Undirritaður rakst í sumar á hóp
knárra pilta sem reyndu fyrir sér í
ýmsum bellibrögðum, þar á meðal því
sem að ofan er getið. Þeir tróðu upp við
fordyri Georges Pompidou listasafnið í
París og vöktu nokkra athygli. Mér kom
helzt til hugar að hér væru hippar og
iðjuleysingjar á ferð við að afla sér
viðurværis, því þeir hófu ekki sýningu
sína fyrr en viðstaddir höfðu látið
ákveðna upphæð af hendi rakna í
betlibauk sem gekk meðal vor. Myndirnar
með þessum línum skýra uppátæki
frönsku piltanna betur en nokkur orð.
'Sýningin hófst með því að áhorfendum
var boðið að kefla stærsta og sterkasta
piltinn í hópnum með 15 metra keðju-
spotta og álíka löngum kaðli. Hendur
voru bundnar fyrir aftan bak. Pilturinn
lét þau orð falla að enginn gæti bundið
sig þannig að hann gæti ekki leyst sig úr
prísundinni á nokkrum mínútum. Böndin
á honum virtust óárennilég en engu að
síður stóð piltur við orð sín, og leysti sig á
um átta mínútum. Tiltækið minnti
óneitanlega á svipaða tilburði krafta-
karlsins Reynis Leósonar.
Að þessu loknu tók annar piltur til við
að maska tómar rauðvínsflöskur (að
sjálfsögðu!) á teppisbút þar til komin var
m.vndarleg hrúga af glerbrotum. Dreng-
urinn, sem var tiltölulega væskilslegur,
lagðist þá á hrúguna og hagræddi sér af
kostgæfni og fannst mörgum nóg um. En
það var ekki fyrr en að sá stóri bað fjóra
áhorfendur um að setjast ofan á piltinn á
glerbrotahrúgunni að mönnum féll allur
ketill í eld. Ahorfendur fórnuðu höndum
og álitu líklega að pilturinn kæmi allur
skorinn út úr þessu fífldjarfa uppátæki
sínu. En svo fór ekki. Einhver glermuln-
ingur og nokkur glerbrot voru að vísu
viðloðandi við húðina á bakinu, en
drengnum brá þó hvergi.
Næstur tróð upp piltur með suðrænt
blóð í æðum og lagðist hann á naglabretti
sem viðstaddir fengu að leggja lófann á
áður. Atriðið var keimlíkt glerbrótaatrið-
inu og virtist tiltækið ekki heldur hafa
mikil áhrif á piltinn. Að vísu höfðu
nokkrir naglanna stungist rétt inn fyrir
siggið á honum og voru því nokkrar
rauðleitar doppur á hrygg hans að loknu
uppátækinu.
Loks kom að rúsínunni í pylsuendan-
um.
Tveir piltanna, sá stærsti og sá
minnsti, sem áreiðanlega var í ætt við
indíána, léku þá alls kyns kúnstir með
eld. Fylltu þeir munninn af glæolíu og
blésu á logandi kyndla úr ýmsum
sérkennilegum stellingum. Ahorfendur
ýmist sendu frá sér angistarhljóð eða
störðu agndofa á piltana, en þeir sýndu
hin furðulegustu tilþrif. En ófurhugun-
um var klappað lof í lófa í lokin og
verðskulduðu þeir það áreiðanlega.
Eitt tilbrigöiö með eldinn. Fótastelling piltsins er nokkuð
óvenjuleg.
Annað tilbrigði með eld. Fjórir menn stóðu ofan á
eldspúaranum meðan hann lék listir sínar.
og hér sitja fjórir úr áhorfendahópnum ofan á honum.
Texti og myndir: Ágúst Ásgeirsson