Morgunblaðið - 16.03.1979, Síða 27

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. MARZ 1979
27
ÓlöfSigurðardótt-
ir—Minningarorð
Fædd 30. maí 1899.
Dáin 9. marz 1979.
Ólöf var fædd í Flatey í Breiða-
firði 30. maí 1899. Foreldrar
hennar voru hjónin Guðrún
Sigurðardóttir og séra Sigurður
Jensson, en þau bjuggu þá í
svonefndu Gamlhúsi, sem síðar
brann. Guðrún, móðir hennar, var
dóttir Sigurðar og Sigurðar
Johnsen (Jónssonar) kaupmanns í
Flatey. Faðir Sigríðar var
Brynjóifur Benediktsen, Boga-
sonar Bendiktssonar að Staðarfelli
og konu hans Jarþrúðar
Jónsdóttur prests í Holti í
Önundarfirði. Brynjólfur hóf
ungur verzlun og útveg í Flatey og
gerðist auðmaður mikill. Hann
þótti mestur höfðingi um Breiða-
fjörð á sínum tíma sökum mann-
kosta sinna og mildi við þá, sem
minna máttu sín. Sigríður var ekki
hjónabandsbarn, en um
fermingaraldur kom hún í hús
föður síns og konu hans, sem var
Herdís dóttir Guðmundar
Schevings sýslumanns. Þau hjónin
eignuðust fjölda barna, en urðu
fyrir þeirri hörmulegu lífsreynslu
að missa þau öll, flest í bernsku.
Sigurður kaupm. Johnsen var af
merkum bændaættum. Matthías
Jochumsson segir um þennan
frænda sinn að hann hafi verið hið
mesta spakmenni, manna
fríðastur og best á sig kominn.
Sigurður eignaðist þrjár dætur og
einn son með konu sinni.
Dæturnar voru hver annarri
glæsilegri, en sonurinn, Jón, las
læknisfræði og var orðinn læknir á
Húsavík, er hann féll frá í blóma
lífsins. Séra Sigurður, faðir
Ólafar, var fæddur í Reykjavík
1853, sonur Jens Sigurðssonar
rektors Latínuskólans, Jónssonar
prests á Hrafnseyri og konu hans
Ólafar dóttur Björns Gunnlaugs-
sonar yfirkennara og fyrri konu
hans Ragnheiðar Bjarnadóttur frá
Sviðholti. Séra Sigurður vígðist til
Flateyjar- og Múlaþings árið 1880.
Hann var lengi prófastur í Barða-
strandarprófastdæmi og þing-
maður Barðstrendinga 1886—1907.
Ólöf var yngsta barn foreldra
sinna. Fyrir voru fimm tápmiklir
drengir, en eina dóttur höfðu þau
hjónin misst kornunga. Það lætur
að líkum að fögnuður foreldranna
hafi verið mikill þegar engilfagurt
meybarn bættist í fjölskylduna á
þeim tíma ársins þegar dásemdir
Breiðafjarðareyja birtast hvað
bezt í öllu því unga lífi, sem þar
lifnar og vex á vori hverju. Eftir
bruna Gamlhússins reistu prófast-
hjónin íbúðarhús á Klausturhólum
og þar voru lengi til húsa hjá þeim
frú Sigríður, móðir Guðrúnar, og
síðar Ragnheiður í Hvallátrum,
systir Sigurðar kaupmanns, ásamt
þjónustu hennar. Þær urðu báðar
háaldraðar. Þarna var einnig póst-
afgreiðsla og afgreiðsla sveitar-
málefna og nýlátinn Flateyingur
sagði mér að þar hafi margur
komið með gleði sína og sorg til að
njóta skilnings og samúðar og
þaðan fór enginn hjálparþurfi,
tómhentur né kalinn á hjarta. I
æsku naut Ólöf kennslu föður síns
en góðar gáfur gerðu henni kleift
að ljúka prófi úr Kvennaskólanum
í Reykjavík vorið 1919 eftir eins
vetrar nám. Á jólaföstunni, 20.
des. 1925, giftist hún föðurbróður
mínum, Ólafi Th. Sveinssyni (f.
1884, d. 1957) vélfræðingi, síðar
skipaskoðunarstjóra, og bjuggu
þau fyrst við Laugaveg. Nokkrum
árum síðar fluttu þau í húsið nr. 33
við Garðastræti, en það reisti
Ólafur ásamt Jóni rafvirkja,
bróður Ólafar, og Jóni Bogasyni,
frænda hennar frá Búðardal. Þar
stóð heimili þeirra fram til ársins
1956 að húsið var selt erlendu
sendiráði. Þá fluttu þau hjónin í
Eskihlíð 20, en þar andaðist
Ólafur. Eftir lát hans flutti Ólöf á
Sólheima 28 og þar bjó hún til
æviloka. Þeim hjónum varð ekki
barna auðið.
Frú Guðrún, móðir Ólafar, naut
þeirrar gæfu að vera þar samvist-
um við dótturina og hljóta umönn-
un hennar í langri og þungri
sjúkdómslegu. Hún andaðist í
marz 1941. Árið 1924 andaðist
næst elsti bróðirinn, Jón Sigurður,
sem var bóndi og póstafgreiðslu-
maður í Flatey, frá konu og þrem
ungum börnum. Hann var
kvæntur Sigríði Einarsdóttur
uppeldissystur sinni og þegar börn
þeirra hófu skólagöngu eignuðust
þau sitt annað heimili hjá frænku
sinni í Garðastræti og nutu mann-
kosta húsbóndans í ríkum mæli.
Það varð því Ólöfu sár harmur, er
eldri sonurinn, Sigurður, þá
nýorðinn prófessor við háskólann í
Chapel Hill, N-Karólínu, andaðist
árið 1960. Nokkur systkinabörn
Ólafs manns hennar dvöldust í
heimili þeirra hjóna um lengri eða
skemmri tíma. Meðal þeirra sá er
þessi orð ritar. Það var góður skóli
fyrir alla þá er þess nutu að eiga
þar athvarf, því að allt heimilis-
hald var með þeim hætti, sem best
verður á kosið. Gagnkvæm ást og
virðing þeirra hjóna var sönn og
innileg og öll framkoma þeirra og 1
líf mótuð af göfugu eðli og háleitri
lífsskoðun. Ólöf átti við mikla
vanheilsu að stríða síðasta áratug
ævinnar og helstríð hennar varð
æðilangt. Hún var fríð kona,
svipurinn mildur og rödd hennar
blíð. Vöxtur hennar var í hærra
lagi en gæddur kvenlegum þokka í
ríkum mæli. Um hana má með
sanni segja að hún var kona
kurteis og væn.
Vinir hennar, ættingjar og
venzlafólk kveðja hana í dag frá
Dómkirkjunni og þakka samfylgd-
ina í þessum heimi.
Megi hún hvíla í guðsfriði.
Sveinbjörn Jónsson.
Breiðafjörður, eins og aðrir
firðir og flóar þessa lands, á sér
mörg svipmót. Yggldur var hann,
þegar Eggert Ólafsson „í brúðar-
örmum sökk“. Blíður er hann að
sjá, og ógleymanlegur þeim, sem
líta hann roðna móti aftansól,
spegilskæran á sumarkvöldi, þegar
himinn, hauður og haf renna
saman í eina dýrðlega heild. I
þessum firði liggur Flatey, ein af
djásnum íslenzkrar náttúru. Þar
leit Ólöf Sigurðardóttir fyrst dags-
ins ljós, og þar ólst hún upp í
foreldrahúsum ásamt stórum
bræðrahópi. Foreldrar hennar
voru prófasthjónin Guðrún
Sigurðardóttir og Sigurður
Jensson, Sigurðssonar rektors, en
hann var bróðir Jóns
Sigurðssonar, forseta. Guðrún
Sigurðardóttir var mikil og tíguleg
kona, svo af bar, enda af mörgum
kölluð drottning Breiðafjarðar.
Ólöf ólst upp við ástríki foreldra
sinna, og einnig stjórnsemi þeirra.
Um tvítugt gekk hún í Kvenna-
skólann, sem þá var helzta leið til
menntunar ungum stúlkum. Hún
dvaldist síðan um hríð með bróður
sínum í Tönsberg í Noregi, en
hann var gasstöðvarstjóri þar.
Árlð 1925 giftist hún Ólafi Th.
Sveinssyni frá Hvilft, skipa-
skoðunarstjóra, sem látinn er fyrir
tveim tugum ára. Var hjónaband
þeirra með afbrigðum ástúðugt og
farsælt.
Því hefir oft verið haldið fram,
að umhverfi æskuára móti mann-
inn að nokkru. Vafalaust er mikið
til í því. Yfir Ólöfu hvíldi andblær
vorsins, stilla sævar og heiðríkja
himinsins. En föst gat hún verið
fyrir, eins og þungi straumanna
kringum eyjarnar og klettarnir,
sem þeir mæddu á.
Eina ósk áttu þau Ólöf og
Ólafur, sem ekki fengu þau upp-
fyllta.
Afkomendur áttu þau ekki. í
stað þess létu þau systkinabörnin
og frændur njóta meðfæddrar
barngæzku sinnar. Fyrir það skal
nú þakkað. Á heimili þeirra dvaldi
Guðrún, móðir Ólafar, svo til allt
sitt ekkjustand, en með þeim
mæðgum voru miklir kærleikar.
Þá dvaldi þar og jafnan stór hópur
ættmenna, en sum þeirra styrktu
þau til náms. Svo samhent voru
þau hjón, að jafnan voru nöfn
þeirra beggja nefnd í sömu
andránni.
Heimili þeirra var fagurt, og þar
ríkti aðalsandi. Þegar dauðans
dökka hönd hrífur til sín síðasta
fulltrúa mikillar ættar og mikillar
menningar, myndast tóm, sem
ekki verður fyllt. Þeir, sem þeirra
nutu, hneigja höfuðið og þakka.
Sveinbjörn Finnsson.
5VAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Ég er ungur kristinn maður og Guð hefur gefið mér
hæfileika. Sérhverja stund dagsins langar mig að nota
Drottni til dýrðar. Ég gekk að eiga stúlku. sem líka er
kristin. en hún vill ekki yfirgefa öryggið á heimilinu til þess
að vinna eingöngu í kristilegu starfi. Hvernig á ég að snúa
mér í þessum vanda? Mig langar til að útbreiða kristna trú
með tónlist.
Ef þér eruð þjálfaður tónlistarmaður, hafið þér
mörg tækifæri til að þjóna Drottni á því sviði. Fæstir
menn, sem starfa í þessari grein, ætlast til þess, að
konur þeirra séu með þeim. Einhver verður að gæta
bús og barna, er það ekki? Konan mín fer mjög sjaldan
með mér. Samt styður hún starf mitt af heilum huga.
Þegar við konan mín vorum í tilhugalífinu, þráði
hún mjög að verða kristniboði. Sízt grunaði hana þá,
að Drottinn mundi gefa henni kristniboðsstöð: heimili
hennar, og kristniboðssöfnuð: fjölskyldu hennar —
með eiginmanni, sem helgaði sig algjörlega útbreiðslu
trúarinnar. Við eigum hamingjusamt heimili. Hún
gleðst yfir starfi mínu, og ég samgleðst henni í starfi
hennar. Ég tel, að hennar starf sé engu ónauðsynlegra
en mitt.
Þið hjónin getið því bæði þjónað Drottni, hún í
hlutverki eiginkonu og móður og þér í embætti
tónlistarmannsins í þágu fagnaðarerindisins. Ég sé
ekki, að hér sé um neitt alvarlegt vandamál að ræða.
Minning:
Sunna Hildur Svavarsdóttir
og Svavar Kr.
Sunna Hildur var dóttir Svavars
Kr. Kristjánssonar veitingamanns
og konu hans Ingibjargar Sumar-
liðadóttur. Hildur ólst upp við
mikið ástríki góðra foreldra og í
glöðum systkinahópi í húsinu
Borgarfossi í fögrum hvammi við
Elliðaár. Þar átti Sunna glaða og
áhyggjulausa æskudaga. Sunnu
kynntist ég er hún var á barna-
skólaaldri, ég vann þá um tíma hjá
föður hennar en hann rak þá
veitingahúsið Hábæ við Skóla-
vörðustíg í Reykjavík. Ég minnist
þeirra systra er þær voru að koma
í heimsókn til föður síns og tók ég
á alveg sérstaklega eftir því hvað
það fór vel á með þeim feðginum
Kristjánsson
yngstu, Svövu, sem nú er sólar-
geisli móður sinnar ásamt Helgu
Nínu. Sunna fór ekki varhluta af
sorgum þessa heims þótt ung væri.
Fyrir nokkrum árum lést systir
hennar Hulda aðeins 23 ára af
slysförum, ásamt tveggja ára
dóttur sinni og 16. október síðast-
liðinn varð hún fyrir þeirri sáru
sorg að sjá á bak elskulegum föður
sínum, sem henni þótti svo inni-
lega vænt um, og varð það henni
meira áfall en nokkurn getur
grunað. Það er mikil eftirsjá í svo
góðri og efnilegri stúlku sem
Sunna var, og þótt sorgin sé mikil
hjá vinum hennar þá nístir hún
sárast hjá móður hennar og
systkinum. Eftir Sunnu eru fagrar
og bjartar minningar sem ekki
verða af þeim teknar. Hún er
komin yfir á strendur hins eilífa
ljóss og þar hefir verið tekið vel á
móti henni af elskuðum föður. Ég
bið algóðan guð að blessa
minningu hennar og kveð hana
með eftirfarandi sálmi.
Aldrei mætast ístðaeta sinni
sannir Jesú vinir fá.
Hrellda sál. það haf f minni
harmakveðju stundum á.
Þútt við sjáumst oftar eigi
undir sól, er skín oss hér,
á þeim mikla dýrðardegi
Drottins aftur finnumst vér.
Þótt vér hljótum hér aö kveðja
hjartans vini kærstu þrátt.
indæl von sú oss má gleðja.
aftur heilsum vér þeim brátt.
Urellda sál, það haf f minni
harmakveðju stundum á.
aldrei mætst f sfðsta sinni
sannir Jesú vinir fá.
veitingarekstri sem mér er ekki
grunlaust um að aðrir hafi tekið
upp eftir honum, og er það vel.
Margar skemmtilegar hugmyndir
hafði hann til dæmis um innrétt-
ingar veitingahúsa, og er þar
skemmst að minnast Kínverska
veitingastaðarins sem hann kom
upp og bar nafnið Garður hins
himneska friðar, þar var rennandi
foss, bogabrú, gosbrunnur og
blómaskraut og fegurð sem blasti
við augum gesta. Þar sýndi Svavar
snilli svo ekki varð um villst.
Sköpunargáfa og skipulagning
virtist vera honum í blóð borin.
Maður gat setið sem dáleiddur er
hann var að segja frá hugmyndum
sínum, sem maður vonaði svo
sannarlega að ættu eftir að rætast.
Það væri verðugur minnisvarði um
hann í veitingastéttinni að eitt-
hvað af hugmyndum hans kæmist
í framkvæmd. Svavar var tví-
kvæntur, fyrri kona hans var
Sunnu og Svavari, hvað þeim þótti
innilega vænt hvoru um annað,
hún tignaði föður sinn og bar
mikla virðingu fyrir honum, og ég
held ég megi segja að það hafi
verið gagnkvæmt. Sunna var
óvenju vel gefin stúlka, góðhjörtuð
var hún og mátti ekkert aumt sjá,
og vildi að öllum liði vel. Það er
mikið áfall þegar svo ungt fólk í
blóma lífsins kveður þessa jarð-
vist. Sagt er að guð elski þá sem
hann taki til sín unga, sennilega
hefir hún verið of góð fyrir þennan
heim. Sagt hefir mér kunningi
minn Valbjörn, sem í mörg ár
vann hjá Svavari, að hann hafi
ekki kynnst betri börnum og
elskulegri, heldur en Sunnu og
systrum hennar. Sunna varð
snemma mjög móðurleg í sér og
sýndi systrum sínum einstaka
umhyggju, og þá ekki síst þeirri
(H. Ilálídanarson þýddi).
Svavar var fæddur í Stóru-Gröf
í Stafholtstungum 29, júlí 1913.
Foreldrar hans voru hjónin Jónína
Jónsdóttir ættuð úr Borgarfirðin-
um og Kristján Jónsson Austmann
úr Suðursveit. Svavar mótaðist
ungur af foreldrum sínum sem
voru dugnaðar- og atorkufólk.
Svavar var dugnaðar- og stórhuga
maður, sem vildi gera stóra hluti,
sérstaklega í veitingahúsarekstri,
en það vilja skiptast á skin og
skúrir þar eins og í öðrum at-
vinnurekstri, heppni og óheppni.
En oftast er það svo heldur en hitt,
að stórhuga menn skortir oft
auðmagnið og skilning tii að koma
áformum sínum í verk. Svavar var
frumlegur og djarfhuga maður,
sem kom með ýmsar nýjungar í
Ingileif Friðleifsdóttir og áttu þau
5 börn en þau eru, Garðar kvæntur
Höllu Júlíusdóttur, Hreiðar
kvæntur Erlu Bjarnadóttur, Edda,
Smári sem lést ungur, Hulda, en
hún lést af slysförum ásamt
tveggja ára dóttur sinni fyrir
fáum árum.
Seinni kona Svavars er Ingi-
björg Sumarliðadóttir sem var
honum mjög góð kona og samhent.
Þau Svavar og Ingibjörg eignuðust
4 börn, dreng er lést í frum-
bernsku, Sunnu Hildi, Helgu Nínu,
og Svövu Björgu sem er yngst.
Svavar var glæsimenni, greiðvik-
inn og hjálpsamur og var góður
heimilisfaðir. Guð blessi minningu
hans. Ég sendi Ingibjörgu og
börnum Svavars innilegustu sam-
úðarkveðjur og bið algóðan guð að
styrkja þau í þeirra þungu raun.
ívar H. Einarsson