Morgunblaðið - 10.04.1979, Qupperneq 35

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 10. APRÍL 1979
35
Snæbjöm frá Gest-
húsum — áttræður
Um síðustu helgi sá ég þess
getið, að Snæbjörn hefði skotið
áttunda áratugnum aftur fyrir sig,
og hafið göngu inn á þann níunda.
Satt að segja saknaði ég þess að
sjá ekki kveðjur frá kollegum
hans, harðsoðnum skipperum og
sjóurum, með seltu í blóðinu, eins
og Snæbjörn, því að sumir þeirra
beita pennanum af engu minni
leikni en hnifnum við að blóðga
eða fletja þorskinn. — En sjóarar
taka ekki slíka smámuni, sem
afmæli eins hátíðlega og land-
krabbarnir.
En mér þykir vel hlýða, að
gamall strákur af Álftanesinu
stingi niður penna og rifji upp
kynni frá sokkabandsárunum og
síðbuxna, sem allir strákar hötuðu
til að byrja með.
Fyrstu kynni mín, sem hétu, af
Snæbirni urðu, er ég settist á
skólabekk, þrem árum fyrir skóla-
skyldualdur og hlaut sæti hjá
Snæbirni.
Ókunnur skólasiðum, kom ég
með „spunakonu" í vasanum, sem
ég hafði smíðað úr tvinnakefli, og
lét hana „spinna" á borðinu, sjálf-
sagt drjúgmontinn af þeirri lista-
smíð, sem var nú samt eins og
gekk og gerðist, með heimatilbúin
leikföng, sem glöddu kannski
meira en fínu, dýru leikföngin í
dag.
„Spunakonan" vakti athygli,
einnig kennarans, sem brosandi
bað mig að stinga henni í vasann,
hvað ég gerði. Og tók kæra lesbók í
staðinn, eins og gera bar í skóla.
Snæbjörn kímdi, og hafði í aðra
röndina gaman af þessum skrýtna
strák, sem hafði nokkra hneigð til
að þjóna eigin aldri, og féll ekki
alveg inn í fastmótað skólastarf.
Auðvitað leit ég upp til þessa
stóra, stæðilega stráks. Aldurs-
munur okkar þá, var svo geysimik-
ill, að við áttum litla samleið í leik
og starfi. — En sæi hann hjá mér
vitlaust reiknað dæmi, tók hann
griffilinn og leiðrétti.
Já, griffilinn, — þá voru börn
ekki með fullan stokk af fallegum
blýöntum. Og lindarpenni og kúlu,
voru nokkurn spöl inni í framtíð-
inni.
Snæbjörn var með sjóinn og
fengsældina í blóðinu. Löngu fyrir
fermingu var hann farinn að róa á
þyrskling, og mannaði bát sinn
jafnöldrum, og pattar með áhuga,
fengu líka að fljóta með. — Og
pattarnir voru ekki neinir smá-
karlar, þegar þeir komu heim með
kippu af fegursta þyrsklingi í
soðið.
En okkur, „hásetum“ Snæ-
bjarnar, fannst það undarlegt og
öfundsvert, að hann dró alltaf
mest, þótt við tækjum sama
grunnmál og hann, egndum sömu
beitu, keipuðum á sama hátt, þá
þótti fleiri þyrsklingum hans beita
samt girnilegri en okkar hinna. Og
þessi lúsfiskni hefur alltaf fylgt
Snæbirni, sama hvort það er fær-
ið, varpan eða stöngin, sem hann
stjórnar.
Á þessum árum áttu flestir
bændur á Nesinu sinn bát, sitt
færi, sína lýsibornu sjóbrók, sín
hrognkelsanet, og sóttu björg í
gjöfulan sjó.
Og Snæbjörn var eins konar
lifandi fréttablað. Hann vissi oft-
ast hve mikið hver fiskaði. — Það
er því alveg víst að krókur hans
beygði snemma og mjög ákveðið að
sjó og fiski. Og kom engum það á
óvart.
Faðir hans var orðinn formaður
16 ára gamall, var fram á gamals-
aldur meðal kunnustu formanna
við sunnanverðan Faxaflóa, sótti
sjóinn fast og var orðlögð aflakló.
Á vorin reri hann til Sviðs, 3ja
tíma róður í logni. Á vetrum flutti
hann útveg sinn suður í Garð. Og
strákurinn, sem þetta ritar, var
um skeið meðal háseta hans, og
kynntist þá, hvílíkur afburða for-
maður Ólafur var.
Ólafur var bæði sjóglöggur og
óskar eftir
blaðburðarfólki
AUSTURBÆR:
□ Laugavegur 1—33
□ Ingólfsstræti
□ Kjartansgata.
VESTURBÆR:
□ Miöbær
□ Túngata
UPPL. I SIMA
35408
EF ÞAÐ ER FRÉTT-
NÆMTÞÁERÞAÐÍ
MORGUNBLAÐLNU

Al (ÍLYSINGA-
SÍMINN ER:
22480
veðurglöggur. Og hann vissi upp á
hár, hvað hann mátti bjóða bát
sínum og bátshöfn. Hann var í
senn djarfur og gætinn. Og fyrir
kom, að hann reri einskipa úr
Garðinum. — En það, sem er
einum áhætta, er öðrum öryggi. —
Garðsjór er stundum vissulega
úfinn og grettur. Og eitt sinn var
óttast um Ólaf. — En það var
engin hætta. Ólafur kunni að haga
seglum eftir vindi og sjó. Og undir
seglum lék báturinn í höndum
hans, hvernig sem sjólag var.
Snæbjörn átti því skammt að
sækja stjórnhæfni. Og hann hefði
orðið sami afburðarformaðurinn á
opnum skipum sem faðir hans. En
togaraöldin var gengin í garð, er
Snæbjörn óx úr grasi. Hann stýrði
því stærri skipum og sótti á dýpri
mið en gerði faðir hans. Togarinn
hlaut blátt áfram að verða starfs-
vettvangur hans. Og hann var
langtum yngsti skipstjóri í togara-
flotanum, er hann tók við skipi. Og
haft var eftir aflakónginum Guð-
mundi á Skalla, að hann óttaðist
ekki, að neinn tæki af honum
titilinn, nema drengurinn á Ver.
Sá sem þetta ritar, var örstuttan
tíma með Snæbirni, og komst þá
að raun um, að ekkert var ofsagt
um ágæti hans sem skipstjóra.
Hann stjórnaði, án þess að menn
fyndu fyrir því, að hann stjórnaði.
Óg enginn vafi lék á umhyggju
hans fyrir mönnum sínum, skipi
og veiðarfærum. Og engu var
líkara en að hann fyndi á sér, hvar
fiskjar væri að leita.
Er þetta sér gáfa þróuð gegnum
kynslóðir? Eða hvað?
Bæði á sokkabands- og síð-
buxnaárum sínum á Álftanesinu
var Snæbjörn mjög vinsæll í fél-
agahópi sínum. Og svo mun áv'allt
hafa verið, og vera enn.
Heil þér áttræðum, Snæbjörn —
og áfram.
Gamall strákur
Sumir versla dýrt —
aörir versla hjá okkur
Okkar verö eru ekki tilboð
heldur árangur af
hagstæðum innkaupum
. .Allt í.
pasKamatin
Nýjung: Reyktir
kjúklingar 1.950=
Nýir kjúklingar
aðeins kr. 1580 pr. kg.
Londonlarnb
Nýreykt kr. 2647
Ath.
Opið
laugardag
ffyrir
páska.
Ferskir
ávextir og|
grænmeti
beint frá
New York í flugi

,iÐ)! 1
STARMÝRI 2 AUSTURSTRÆTI 17