Morgunblaðið - 08.07.1979, Page 27

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. JÚLI 1979
dag til að spyrja frétta, en í fimm
daga fengum við alltaf sama
svarið, „það er ólendandi uppi, en
ég læt ykkur vita þegar hægt
verður að reyna“. Dagarnir liðu
mjög hægt og menn voru farnir að
verða frekar hvekktir á þessu. Við
gerðum raunar ekkert annað en að
borða og drekka bjór, auk þess að
spila lítillega billjard á mótelinu
sem við bjuggum á. Bærinn sjálfur
er mjög lítill og því fljótlegt að
skoða hann, þar eru tvær verzlan-
ir, ein benzínstöð, eitt leðurverk-
stæði og þrjú mótel, auk nokkurra
íbúðarhúsa.
Loksins að morgni fimmtudags-
ins 7. júní kom kallið frá Cliff.
Ákveðið var að við Arnór færum
með fyrri ferðinni og síðar myndi
Cliff sækja Arngrím og Helga.
Allt var gert klárt í skyndingu og
komið fyrir á palli pickupbílsins
sem Cliff flutti farangurinn á.
Cliff bað svo einn okkar að aka
honum út á aðalflugvöll bæjarins,
því hann sjálfur hefði aðstöðu á
smávelli inni í bæ. Þaðan flaug
hann sjálfur yfir á aðalvöllinn.
Hafurtaskinu var komið fyrir í
lítilli Cessnu 185 skíðaflugvél, það
var reyndar búið að taka öll sæti
nema flugmannssætið úr til þess
að hægt væri að koma öllum
þessum farangri fyrir og við
máttum sitja á bakpokunum okk-
ar reyrðir niður í öryggisbelti.
Flugferðin var mjög skemmti-
leg, við fengum sæmilegt útsýni
yfir hið hrikalega landslag sem
þarna er, þúsundir fjallatoppa eru
allt í kringum sjálft „aðalfjallið"
McKinley. Eftir mjúka lendingu
stéum við út og á móti okkur kom
steikjandi hiti, maður hefði vart
trúað því að uppi í rúmlega tvö
þúsund metra hæð væri yfir tutt-
ugu stiga hiti og sólskin, og það á
„kaldasta" fjalli heims. A móti
okkur tók indíánakerlingin, eins
og við nefndum hana, en það er
kona sem hefur aðsetur þarna á
jöklinum til að fylgjast með veðri
fyrir flugmennina sem þarna
lenda. Hún býr þarna í gömlu
„vegavinnutjaldi", þar sem hún er
með talstöðvar af ýmsum gerðum
og stærðum.
Við Arnór fórum þegar í að
tjalda skammt frá aðaltjaldstæð-
inu, en þá vildi það óhapp til að ég
braut einn fiberbogann í tjaldinu,
þannig að við töfðumst um þrjá
klukkutíma við viðgerðir. Á með-
an bisað var við viðgerðina feng-
um við þær fréttir að ekki yrði
flogið meira þennan daginn vegna
þoku sem var að læða sér inn yfir
jökulinn. Við vorum því heldur
kvíðnir um að nú þyrftum við að
bíða einhverja daga eftir strákun-
um, en svo fór þó ekki því að þeir
lentu í fínasta veðri um hádegi
daginn eftir. Nú var því stundin
runnin upp, við gátum hafið hina
raunverulegu ferð. Sagt verður frá
framhaldinu í næstu greinum.
Clitf vinur okkar kemur dótinu tyrir í véiinni.
Arnór, Arngrímur og Helgi tilbúnir á flugvellinum í Talkeetna.
Fyrir utan Talkeetna mótelið, allt haturtaskii tilbúið til flutnings.
i .....— ————
Grein Sighvatur
Blbndahl
Myndir Arngrímur
Blöndahl

Tilbúnir að hoppa um borð.
Helgi skorðaður af innan um bakpokana.
unoríku, (il9 1 m á liaið, moð íslenzkum fjallsöngumönnum: I. jurroin
„Biðum í byggð ííimm
aaga áður en hægt var
að fljúga upp á jökul“