Morgunblaðið - 05.08.1979, Síða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ. SUNNUDAGUR 5. ÁGÚST 1979
„Mér hefur fundizt
ágætt að geta haft
heimilisverk að
aóalstarfi“
Sólin glampaði á Kópavoginn, þegar ég bankaði upp á á heimili þeirra Kristjöhu
Millu Thorsteinsson og Alfreðs Elíassonar í Arnarnesi á dögunum. Kristjana
hefur ekki síður en maður hennar verið nokkuð í sviðsljósinu upp á síðkastið; það
vakti verulega athygli, þegar hún lagði fram tillögu á aðalfundi Flugleiða á
útmánuðum þess efnis, að fyrirtækinu skyldi skipt og flugfélögin hæfu aftur
flugrekstur á sama hátt og var fyrir umdeilda sameiningu. Tillagan náði ekki
fram að ganga, enda hefur flutningsmaður ugglaust ekki gert ráð fyrir því, en
um tuttugu prósent greiddu henni atkvæði og þetta varð til að hleypa af stað
býsna f jörugum og nokkuð harðskeyttum umræðum um störf og stöðu Flugleiða.
Á leiðinni út í Arnarnesið var
ég að bræða með mér, hvort ég
ætti að spyrja Kristjönu nánar
út í þessi flóknu Flugleiðamál.
Þau hafa vissulega verið í
brennidepli og menn hafa ekki
verið á einu né tvennu máli um,
hvernig að sameiningunni hafi
til dæmis verið staðið, hvernig
eignahlutföll skipuðust, úfinn og
beizkur ágreiningur meðal
starfsmanna, sem hafa raðað sér
í andstæðar fylkingar, gagnrýni
hefur verið á meðal almennings
um að þjónusta hafi versnað ...
og mætti áfram um fjalla.
Ég komst að þeirri niðurstöðu
að líklega væri bezt að láta þetta
eiga sig í bili, enda væri væntan-
lega um nóg annað að spjalla.
Þau búa vel og myndarlega í
vænu húsi á Arnarnesinu. Voru
fyrstu íbúar þarna fyrir
fimmtán árum. Þegar þau fluttu
var ekkert rafmagn komið, svo
að þau urðu að lýsa upp með
mótor. En síðan hefur byggðin
smáþétzt og nú er að heita má
albyggt. Umhverfis húsið er
ræktarlegur garður, enda eru
Texti: Jóhanna
Kristjónsdóttir
Myndir: RAX
þau hjón bæði áhugamenn um
garðrækt. Elías, yngsti
strákurinn á heimilinu, var að
slá blettinn, úti á víkinni lónaði
bátur. Við settum okkur niður á
efri hæðinni, þar er útsýni til
allra átta, suður um Reykjanesið
og í norðri blasir Snæfellsjökull
við.
— Ég er fædd á Skólavörðu-
stígnum, segir hún. — Gekk í
Verslunar skólann og seinna fór
ég út til Bandaríkjanna og var
þar við nám, meðal annars í
hagfræði, í tvö ár. Við Alfreð
þekktumst lítillega áður en ég
fór út, en svo giftum við okkur
ári eftir að ég kom heim. Eftir
að við giftum okkur hef ég ekki
unnið úti. Börnin eru sex, á
aldrinum 12—29 ára, svo að það
var nóg að snúast. Við bjuggum
fyrst á Vífilsgötunni, uppi á lofti
hjá tengdaforeldrum mínum.
Síðar fluttum við í Hlíðarnar og
byggðum svo hér fyrir fimmtán
árum. Það voru engin götuljós
hér þá en við fengum strax síma.
Einnig kom fljótlega skólabíll og
tók krakkana í skólann, að
ógleymdum Boðabíl, sem færði
okkur nauðsynjar nánast inn á
eldhúsgólf. Við höfum því fest
rætur og unað okkur vel hér á
Nesinu.
— Jú, ég fór oft út í styttri
ferðir með Alfreð og hef gert það
alla tíð. Fyrstu árin sem við
vorum gift var hann flugmaður
og síðan tók hann við fram-
kvæmdastjórn og þurfti að vera
á stöðugum þeytingi. Þá varð oft
niðurstaðan sú, að við vildum
taka okkur frí hér heima,
höfðum fengið nóg af því að vera
á ferðinni. Meðan krakkarnir
voru litlir áttum við sumar-
bústað við Elliðavatn og það var
út af fyrir sig ágætt, en svo
fannst okkur við verða of bundin
að vera alltaf á sama staðnum og
seldum hann.
— Jú, ég dreif í því að fara í
I heimsókn hjá Krístjönu
M. Thorsteinsson