Morgunblaðið - 26.01.1980, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. JANÚAR 1980
Opið bréf tékkneskra andófsmanna um Ólympíuleika í Moskvu:
Á að
endurtaka
Hitlers-
háðungina?
Kannski allt verði komið um
kring þegar þið lesið þetta bréf.
Kannski hugmyndin um að
sniðganga Olympíuleikana í
Moskvu verði þá orðin að af-
dráttarlausri kröfu, eða kannski
verður hún ennþá hótunin ein.
Kannski verður Kabúl, sem rifj-
ar upp fyrir okkur atburðina í
Prag 1968, ennþá ljóslifandi
martröð, eða kannski verður sú
beizka pilia farin að meltast.
Hvað um það — við viljum koma
skoðun okkar á framfæri.
Að sniðganga sumarólympíu-
leikana í Moskvu ... íþrótta-
maður, sem árum saman hefur
verið að þjálfa sig til að geta náð
þar bezta hugsanlega árangri,
getur litið svo á að slík ákvörðun
þýði endalok þeirra vona, sem
hann hefur gert sér um frama,
og kannski fái hann aldrei annað
eins tækifæri.
Einu sinni áður, um miðjan
þriðja áratuginn, hefur heimur-
inn staðið andspænis því að taka
sams konar ákvörðun. Fáeinir
viðkvæmir lýðræðissinnar,
ásamt hópi lítt metinna vinstri
sinna, mótmæltu því að
Ólympíuleikar væru haldnir í
Berlín. En þeir, sem aðhylltust
þá hugsjón að sannur íþrótta-
andi mætti ekki vera háður
pólitík og trúði því að lýðræðið
yrði til eftirbreytni, hrósuðu
sigri. Ólympíu-fáninn var dreg-
inn að húni, við hlið hakakross-
ins. Dýrðardagar fóru í hönd og
um hríð var Þýzkaland aðalríkið
í heiminum.
Þýzkaland með víðáttumikla
íþróttavelli, Þýzkaland þar sem
engin verkföll og ekkert atvinnu-
leysi var. Þyzkaland, sem
kannski hafði á sér einum of
mikið hernaðarlegt yfirbragð —
og kannski gekk Nurnberg-
löggjöfin um kynþáttamál einum
of langt, en þetta var þó land þar
sem haldið var uppi lögum og
reglu en ringulreiðin var ekki
ríkjandi eins og í löndum hins
frjálsa heims.
Mórölsk upphefð Hitler-
Þýzkalands vegna Ólympíuleik-
anna þaggaði niður allar viðvar-
anir um langt skeið. Hvort sem
heimurinn raunverulega var í
góðri trú og grandaleysi eða ekki
voru þetta ein mistökin af mörg-
um, sem síðar varð að gjalda
dýru verði.
Ekki skal dregið í efa að
Moskvu-stjórnin mun verða hinn
stórkostlegasti gestgjafi á Ól-
ympíu-leikunum. íþróttavellirn-
ir verða fullgerðir, gistihús til
reiðu og nóg verður að bíta og
brenna, ekki aðeins í Moskvu,
heldur og í Kænugarði og Tallin.
Enginn þarf að hafa áhyggjur af
að mótmælaaðgerðir valdi trufl-
un og ekki þarf nú aldeilis að
kvíða árásum hryðjuverka-
manna. Fyrsta sósíalistaríki
heims á í vændum alþjóðlega
viðurkenningu á háleitri hugsjón
sinni um frið og vináttu ...
Ólympíu-fáninn á Berlínar-
leikvanginum var háðung þús-
unda manna. Þessi sami fáni á
Moskvu-leikvanginum verður
háðung milljóna manna.
íhlutun Sovétmanna í Kabúl
er, þrátt fyrir allar subbulegar
afsakanir, grímulaus og viður-
styggileg árás. Hún er engin
klaufaleg og tilviljunarkennd
ókurteisi, heldur staðfesting á
því hver er hinn raunverulegi
kjarni í sæði drekans.
Enn sem komið er vitum við
ekki með vissu hvert framhaldið
verður, en við höfum fullkomna
ástæðu til að óttast hið versta.
Ef innrás Sovétríkjanna í Afgh-
anistan verður aðeins fordæmd í
orði, verður hún — hvort sem
okkur líkar betur eða verr —
fordæmi, sem í framtíðinni verð-
ur endurtekið við hentugt tæki-
færi. Ef við hörmum framkomu
árásaraðilans, en leyfum honum
samt sem áður að halda leikana,
þá erum við þar með að viður-
kenna fyrir honum getuleysi
okkar...
Þið eigið heimtingu á að
spyrja hver við séum og hvaða
ábyrgð við teljum okkur bera á
alþjóðlegu frumkvæði af þessu
tagi.
Við búum í Prag, borginni þar
sem Banrak Karmal, hinn nýi
leiðtogi í Kabúl, var falinn,
þjálfaður og tekinn á mála. Við
erum í andstöðu við ríkisstjórn
þessa lands og þá ríkisstjórn,
sem ræður yfir okkar ríkis-
stjórn, en við erum ekki í
andstöðu við þjóð okkar. Yfir-
gnæfandi meirihluti þjóðar okk-
ar fylgir okkur að málum. Eini
munurinn á okkur og hinum er
sá, að við drögum ekki dul á
skoðanir okkar. Þess vegna höf-
um við verið svipt þeirri ánægju,
sem menn hafa af því að vinna
störf, sem þjóna ekki aðeins
Myrkir
músikdagar,
þriðju tónleikar
UNDIRTITILL þriðju tón-
leikanna var íslenzkt söng-
lagakvöld Söngskólans í
Reykjavík í tali og tónum.
Þuríður Pálsdóttir óperu-
söngkona og yfirkennari
Söngskólans stóð fyrir þess-
um tónleikum en flutningur
söngsins var framinn af nem-
endum skólans með aðstoð
undirleikaranna Krystynu
Cortes, Jórunnar Viðar og
Önnu Málfríði Sigurðardótt-
ur. Alls komu fram sex
söngvarar; Baldur Karlsson
er söng lög eftir Sveinbjörn
Sveinbjörnsson og Inga T.
Lárusson, Valgerður J. Gunn-
arsdóttir eftir Markús Krist-
jánsson og Emil Thoroddsen,
Hrönn Hafliðadóttir eftir
Karl 0. Runólfsson, Páll Jó-
Tónllst
eftir JÓN
ÁSGEIRSSON
hannesson eftir Sigvalda
Kaldalóns, Elísabet F.
Eiríksdóttir eftir Pál ísólfs-
son og Ásrún Davíðsdóttir
eftir Jórunni Viðar. Söng-
skólinn í Reykjavík á nú að
baki rúm sex ár en á þeim
tíma hefur starf hans þegar
borið ríkulegan ávöxt og fer
nú senn að líða að þeim tíma,
að þeir nemendur er lengst
hafa stundað þar nám, nái
markverðum áfanga og taki
að hasla sér völl sem starf-
andi tónlistarmenn. Um það
bil 100 nemendur stunda nám
við skólann og er óhugsandi
að gera sér grein fyrir nýt-
ingu þessa fjölda, en miðað
við þau ár, sem nú eru að
baki, má búast við töluverð-
um tíðindum og grósku í
söngmennt þjóðarinnar á
næstu árum. Það hefur ekki
þótt tilhlýðilegt að fjalla um
frammistöðu nemenda i
gagnrýni en söngur ungu
söngvaranna bar þess glögg
merki, að vandað hefur verið
til þjálfunar þeirra og eru
þarna á ferðinni góð efni, sem
Elísabet Eiriksdóttir
Valgerður J. Gunnarsdóttir
á næstu árum eiga eftir að
láta heyra í sér og munu,
ásamt þeim öðrum nemend-
um skólans sem síðar eiga
eftir að fá tækifæri til að
sýna lærdóm sinn og hæfi-
leika, að standa undir vax-
andi gengi söngmenntar á
íslandi. Trúin á þetta mark-
mið hefur reyndar verið
grunnur þeirrar stemmn-
ingar, sem gegnsýrt hefur
allt starf kennara og nem-
enda við Söngskólann í
Reykjavík. Myrkir músikdag-
ar eru eins konar skamm-
degisbjartsýni og báru þessir
tónleikar með sér margvísleg
blæbrigði þeirrar menningar
er á þessu landi hefur dafnað
og kom Þuríður Pálsdóttir
inn á þessi atriði í stuttu og
vel viðeigandi spjalli um höf-
unda tónlistarinnar, en trúin
á framtíð söngs og menning-
arlegt mikilvægi Söngskólans
í Reykjavík, kristallaðist í
fallegum og menningarlegum
söng ungu söngvaranna.
Jón Ásgeirsson.