Morgunblaðið - 19.08.1980, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. ÁGÚST 1980
AUGLÝSINGASTOFA
MYNDAMÖTAHF
Til
sölu
Norðurmýri
Höfum í einkasölu 2ja herb.
rúmgóöa og snyrtilega íb. á
annari hæð við Vífilsgötu. Sér
hiti.
Njálsgata
3ja herb. snyrtileg íb. á annari
hæð í steinhúsi. Laus strax.
Hagamelur
Höfum í einkasölu 4ra herb.
fallega íb. á fyrstu hæð við
stofur, svefnherb. forstofuherb.
eldhús og bað.
Sér hæð
Höfum í einkasölu 4ra herb.
falega íb. á fyrstu hæð viö
Flókagötu. Ný eldhúsinnrétting.
Ný tæki á baöherb. Sér inn-
gangur, sér hiti. Skipti á stærri
eign æskileg.
Vesturberg
4ra herb. óvenju vönduö og
falleg íb. á 3ju hæö. Stórar
svalir. Fallegt útsýni.
Leirubakki
4—5 herb. ca. 110 ferm. glæsi-
leg endaíb á 3ju hæð. Þvotta-
herb. og búr inn af eldhúsi.
Herb. í kjallara fylgir.
íbúðar- eöa skrifst.hæð
5 herb. ca. 150 ferm. góð íb. á
annarí hæð við Sundlaugarveg.
Sér hiti Bílskúr. íb. getur verið
laus fljótl. gæti hentaö sem
skrifstofuhúsn. Næg bílastæöi.
Raðhús
Fallegt endaraðhús við Miklu-
braut. Húsiö er kjallari og tvær
hæðir. 70 ferm. að grunnfleti. 8
herb. Eldhús, bað, geymslur og
þvottaherb.
Málflutnings &
L fasteignastofa
, Igiar Buslaisson, nrf.
Halnarstrætl 11
Símar 12600. 21750
Utan skrifstofutima:
— 41028
ÞÚ AUGLÝSIR UM
ALLT LAND ÞEGAR
ÞÚ AUGLÝSIR í
MORGUNBLAÐINU
Það var algjör óheppni hjá
okkur háðum, hvernÍK fór.
Þetta voru óhöpp, fyrst og
siðast, slys sem ekki Kerðu boð
á undan sér. Það er von okkar,
að þrátt fyrir að ha-ði atvikin
áttu sér stað i sömu vikunni. þá
komi þau ekki óorði á svifflugið
né annað IIuk. hvorki sem
tómstundaKaman eða íþrótt,
enda ræðum við vart annað hér
á stofunni en hvena'r við kom-
umst aftur í loftið. Við erum
báðir staðráðnir i að fijúga
aftur, ef við náum okkur það
vel, að álitið verði óhætt að
leyfa okkur að fljÚKa.“ Þannig
mæltu þeir félagarnir Jón
Mannússon og Ásgeir Sigurðs-
son er nýverið urðu fyrir þeirri
óvenjulegu reynslu að hrapa til
jarðar í svifflugum. en þeir eru
nú rúmfastir á Borgarspítalan-
um þar sem þeir eru að ná sér
af meiðslum þeim er þeir hlutu i
fluKslysunum tveimur. Þeir Jón
og Ásgeir. sem eru báðir um
tvitugt, voru brattir og báru sig
Svifflugmennirnir Ásgeir Sigurðsson (tv) og Jón Magnússon á stofu sinni á Borgarspitalanum.
Ljósm. Mbl. RAX
„Erum staðráðnir
í að fljúga aftur44
vel. Fróðir menn segja að það sé
ótrúlegt að þeir skuli vera i tölu
lifenda. Þeir höfðu báðir mikla
reynslu i svifflugi. Jón var að
þvi kominn að næla sér í
kennararéttindi i svifflugi og
Ásgeir að nálgast svokallað
silfurstig. Þeir áttu einnig báð-
ir skammt i einkaflugmanns-
próf í vélflugi.
„Ég var í þann veginn að
hespa af véflugnáminu, og hafði
rætt um það við vini mína í
sviffluginu að við ættum að
fljúga upp á Sandskeið á kvöldin,
þar sem öruggara væri að fljúga
en að fara akandi uppeftir.
Nokkrir hafa hlotið örkuml í
bílslysum á leiðinni upp á
Sandskeið, en enginn í flugi, að
mér vitandi. Það verður einhver
töf á að ég taki vélflugprófið, en
ég vona að ég eigi það eftir,"
sagði Ásgeir, sem er Reykviking-
ur.
„Flugið er tiltölulega hættulít-
ið, bæði svifflug og vélflug,"
sagði Jón, sem er Akureyringur.
„Ég hafði þann háttinn á að
útskýra hlutfallslegt öryggi
flugsins fyrir vinum mínum og
kunningjum með því að benda
þeim á að það hættulegasta við
svifflugið væri bílferðin inn á
Melgerðismela.
Það er mat okkar beggja, að
slysin sem við lentum í, hafi
verið hrein óheppni, rétt eins og
t.d. er menn detta í baðkeri
heima hjá sér, en slys af því tagi
getur haft í för með sér dauða,“
bætti Jón við.
Ekki hafði orðið slys í svifflugi
hér á landi í mörg ár er óhöpp
Jóns og Ásgeirs urðu. Við báðum
þá að lýsa fyrir okkur flugferð-
unum afdrifaríku og hvernig
þeim hefði verið innanbrjósts í
hrapinu. Ásgeir varð fyrstur
fyrir svörum:
Komin í jörðina
á sekúndubroti
„Ég var að fljúga í hitaupp-
streymi við Hengilinn er ég
ákvað að hvíla mig á því og fara
í „hang“ við Vífilsfellið. Hangið
reynir ekki eins mikið á svifflug-
manninn. Á leiðinni að Vífils-
fellinu fann ég nokkrar „upp-
streymisbólur" yfir Svínahrauni
og dólaði í þeim allt upp í
rúmlega eitt þúsund metra hæð.
Þegar ég kem svo upp undir
Vífilsfellið lendi ég í mikilli
ókyrrð, líklega á mótum loft-
strauma. Þá er ég í um 100
metra hæð og lízt svo á, að
óráðlegt sé að reyna að ná inn á
— segja svif-
flugmenn-
irnir tveir
sem hröpuðu
iflugum
sínumí
sömu vikunni
Sandskeið, skynssamlegra væri
að lenda á gamla þjóðveginum
en að þurfa kannski að lenda í
ósléttum móunum við Sand-
skeiðið og brjóta flugunu þar.
Oft hefur verið lent á þessum
stað. Ég undirbý því lendingu á
veginum eins og ekkert hafi í
skorist og aðvara svifflugmann
sem var skammt frá mér um að
koma sér burt í stað þess að fara
inn í þessa ókyrrð. Ég átti mér
þvi ekki ills von er ég var að
lækka flugið með því að svífa í
hringi við veginn er flugan
skyndilega leggst á hliðina og
steypist til jarðar. Þegar þetta
gerðist var ég í örlítilli hæð og
var vélin á sekúndubroti komin í
jörðina.
Aldrei hræddur
Það greip mig aldrei nein
hræðsla er ég var að undirbúa
lendinguna, eins og ég taldi
réttast og eðlilegast miðað við
aðstæður. Ég hugsaði aðeins um
að lendingin tækist vel, því ekki
vildi ég skemma fluguna og ég
hefði hreint engan tíma til að
meiða mig, því ég ætti alltof
mörg verkefni óleyst. Sjálft
hrapið gerðist á sekúndubroti og
áttaði ég mig ekki fyrr en ég var
klemmdur í hrakinu eftir slysið.
Ég var ekki viss um hvort ég
væri lífs eða liðinn fyrr en eftir
góða stund, eftir að ég jafnaði
mig af högginu. I raun og veru
man ég ekki nákvæmlega at-
burðarásina strax eftir slysið,
fyrr en er björgunarmenn komu
að flakinu.
í reynsluflugi
Þessu næst varð Jón fyrir
svörum, en óhappið sem hann
lenti í bar að með allt öðrum
hætti:
„Við vorum þrír félagar að
norðan að prófa þessa svifflugu,
sem var ný af nálinni og lítil
reynsla á hana fengin hér. Við
áttum nákvæmlega eins flugu
sem var enn ósamsett vegna
skemmda sem urðu í flutningi til
landsins, og fannst okkur tilvalið
tækifæri að kanna eiginleika
þessarar gerðar fyrst við vorurr.
staddir hér fyrir sunnan, til að
ganga úr skugga um hvaða
reynslu menn þyrftu að búa yfir
til að fljúga þessari flugu. Ég
lagði síðastur upp og var ákveðið
að ég kannaði eiginleika flug-
unnar í ofrisi, en það er hlutur
sem allir flugmenn verða að
ganga í gegnum.
Eftir að hafa farið í nokkra
hringi og æfingar ofreisti ég
fluguna vægt og tók hana út úr
ofrisinu eins og venjulegt er.
Hún hneigef til vill aðeins meira
en þær flugur sem ég var vanur
og leitaði á annan vænginn, en
ekkert er athugavert við það í
raun og veru. Ég ákvað svo að
ofreisa hana ákveðnar, þ.e.
draga örar úr hraðanum. Þetta
gerði ég í um það bil 500 metra
hæð yfir jörðu sem er yfirdrifin
hæð til að ná vél út úr ofrisi og
spuni.
Snerist eins
og rjómaþeytari
Þegar flugan ofreis, hneig hún
mjög skyndilega og fór rakífeitt
inn í spun. Hún snerist eins og
rjómaþeytari, liggur mér við að
segja. Ég reyndi að ná flugunni
út úr spuninu með öllum venju-
legum aðferðum og öðrum af-
brigðum sem maður hefur heyrt
og lesið um, en ekkert gerðist.
Ég reyndi að stöðva snúninginn
með því að beita hliðarstýri, en
fékk enga svörun. Einnig fitlaði
ég við pinnann, þ.e. hæðar- og
hallastýrin, en án árangurs,
flugan hélt áfram að spinna
hringi.
Steyptist lóðrétt
til jarðar
Ég steyptist því lóðrétt til
jarðar og útifyrir snerist allt í
hringi. Mér varð ljóst hvað var í
vændum, en sagði við sjálfan
mig, ég hlýt að lifa þetta af, því
dauðaslys í svifflugi eru svo afar
sjaldgæf. Hraunið æddi á móti
og innan nokkurra sekúndna
mundi ég skella í jörðinni. En þá
tók ég eftir að beint fyrir neðan
var grænn blettur í urðinni og
svifflugan stefndi á hann. Ég
eygði von en gerðist hræddur.
Þegar mér varð ljóst að ég næði
ekki flugunni út úr spuninu, og
örfáir metrar voru í jörðina,
sleppti ég stjórntækjunum, greip
> öryggisólarnar og herti þær
eins og ég gat, lygndi augunum
aftur og beið eftir högginu. Ég
reyrði mig niður til að eiga
frekari von um að lifa af höggið.
Síðast man ég ekki atburðarás-
ina nema mjög óljóst."
Þakklátur læknum ok
starfsfólki Borgarspítala
Þeir Jón og Ásgeir kváðust
þakklátir að vera í lifenda tölu,
og vildu nota tækifærið til að
koma á framfæri þakklæti til
lækna sinna og annars starfs-
fólks á Borgarspítalanum, þar
hefði þeim verið sýnd einstök
ummönnun og allt verið gert til
að gera þeim dagana sem bæri-
legasta.
Þeir sögðu að ýmsir svifflug-
menn hefðu komið í heimsókn til
þeirra, og að áberandi hefði
verið hversu svifflugmenn af
yngri kynslóðinni hefðu verið
óstyrkir við komuna á sjúkra-
húsið. Þeim hefði síðan komið á
óvart hversu hressir þeir félag-
arnir væru og kvatt í öllu meira
jafnvægi.
Uppi á vegg hjá sér á stofunni
höfðu þeir félagar myndir af
svifflugum og þeir ræddu um
svifflugið eins og ekkert hefði í
skorist. Þeim þótti að ýmsir
fjölmiðlar hefðu gert helst til
mikið úr óförum þeirra, nánast
verið í einhverjum æsingaleik,
en féllust á það sjónarmið
blaðamanns, að það væri öryggis
flugsins vegna, að fréttnæmt
þætti er óhöpp yrðu við flug,
miðað við aðra ferðamáta, sem
krefðust tuga mannslífa á ári
hverju.
Þess ber að lokum að geta, að
þjálfun flugmanna er ströng, og
eftirlit með þeim náið af hálfu
Loftferðaeftirlitsins. Jón og Ás-
geir hafa gengist undir ströng
próf varðandi flugið, og annar
þeirra var við það að hljóta
réttindi til að kenna svifflug. Þá
er af hálfu Loftferðaeftirlitsins
einnig haft strangt eftirlit með
svifflugum og gengið úr skugga
um það með reglulegu millibiíi,
að þær uppfylli öll skilyrði um
lofthæfi.
— ágás