Morgunblaðið - 20.09.1980, Qupperneq 25

24
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 20. SEPTEMBER 1980
Jóí Magnússon formaður SUS:
U' ; og fyrir 1930 var mikið að
ger; í í íslenskum stjórnmálum.
Borgáralega sinnað fólk taldi
nauðsynlegt að sameina kraftana
og mynda einn stjórnmálaflokk til
að berjast fyrir lífsskoðunum sín-
um. 1929 er Sjálfstæðisflokkurinn
stofnaður með samruna íhalds-
flokksins og Frjálslynda flokksins.
Ungir Sjálfstæðismenn vinna síð-
an ötullega að því að stofna félög
um land allt og ári síðar eru þeir
þannig í stakk búnir að glæsilegur
stofnfundur Sambands ungra
Sjálfstæðismanna er haldinn. Á
þeim fundi var Torfi Hjartarson
kjörinn fyrsti formaður.
Það er ekki hægt annað en dást
af þeirri atorku og krafti sem
þessir ungu menn sýndu. Á þess-
um tíma var samgöngukerfið og
samskiptamöguleikar með öðrum
hætti en nú er, en samt sem áður
tókst þeim á stuttum tíma að
byggja upp öflug samtök knúðir
áfram af fullvissu um að þeir
væru að berjast fyrir hagsæld og
frelsi lands og þjóðar.
í þau 50 ár sem liðin eru frá
stofnun Sambandsins hefur margt
gerst. Margir hafa lagt gjörva
hönd á plóginn og Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur ávallt verið
þeirrar gæfu aðnjótandi, að sam-
tök unga fólksins í Sjálfstæðis-
flokknum hafa verið með meiri
blóma og rekin af meiri krafti en
starfsemi ungsamtaka nokkurs
annars íslensks stjórnmálaflokks.
50 ára afmæli Sambands ungra
Sjálfstæðismanna er annars eðlis
en ýmis önnur afmæli. Hér hittast
ungir Sjálfstæðismenn sem starfa
innan raða S.U.S. og þeir sem
byggt hafa samtökin upp á liðnum
50 árum. Okkar afmæli er haldið
til minningar og heiðurs þeim sem
barist hafa fyrir samtökin á
þessum árum og til þess að við
ungir Sjálfstæðismenn á öllum
aldri stígum á stokk og strengjum
þess heit að hefja fána þeirra
hugsjóna, sem sameinar okkur
hátt á loft, þannig að Samband
ungra Sjálfstæðismanna og Sjálf-
stæðisflokkurinn megi eflast á
koroandi árum.
Það er margs að minnast úr
starfi S.U.S. Þing Sambandsins
hafa jafnan verið fjölsótt, þar
hefur verið mörkuð þjóðmála-
stefna þess, gagnkvæm kynning
hefur skapast á milii manna og
mikil gleði og kátína hefur ætíð
ríkt þar sem ungir Sjálfstæðis-
menn hafa komið saman jafnvel
þó að togstreita væri um menn eða
málefni.
Þannig kvað Halldór Blöndal
alþingismaður á síðasta S.U.S.
þingi.
„Tæmast glösin tvenn ok þrenn
tckst hið besta gaman
þegar ungir íhaldsmenn
eru að þinga samanu.
Ollu gamni fylgir nokkur al-
vara. Sumum hefur fundist að
alvaran væri of ríkjandi hjá
okkur, þannig að við gerðum
okkur ekki grein fyrir því eins og
einhver orðaði það, „að það að
vera í pólitík væri eins og að vera
knattspyrnumaður, að því leyti að
menn yrðu að vera nógu klárir til
að skilja leikinn og nógu vitlausir
til að halda að hann skipti ein-
hverju máli“.
Ungir Sjálfstæðismenn hafa
ætíð skilið leikinn og þeir vita að
hann skiptir öllu máli. Að mínu
mati hefur því gamni og aivöru
verið blandað saman í S.U.S. svo
sem hæfir stjórnmálasamtökum
ungs fólks.
Ungir Sjálfstæðismenn eiga á
hverjum tíma að vera brautryð-
jendur og baráttumenn fyrir nýj-
um hugmyndum og hugsjónum óg
það er skylda þeirra sem eldri eru
í flokksstarfinu að hlusta á rödd
nýju kynslóðarinnar meta hana og
beizla þann hugsjónaeld sem býr
með ungu fólki á hverjum tíma og
nýta þann kraft og þann auð sem
frá þeim ungu kemur til að lyfta
eigin starfi á hærri brautir.
Ungt fólk er heiðarlegt í stjórn-
málastarfi sínu. — Það er fram-
sækið, óþreyjufullt og vill sjá
skjótan árangur baráttumála
sinna. Það er hlutverk hinna eldri
að beina þessum krafti á réttar
brautir taka upp þau mál sem
æskan berst fyrir og til heilla
horfa og koma þeim í höfn.
Ef baráttumál Sambands ungra
Sjálfstæðismanna eru skoðuð þau
50 ár sem liðin eru, þá kemur í ljós
skýr meginstefna hvað varðar öll
langtímamarkmið og stefnumót-
un. Ég vil leyfa mér að nefna
nokkur atriði:
Baráttan gegn einræðis- og
öfgastefnum hefur ætíð skipt
miklu máli í starfi S.U.S. Ungir
Sjálfstæðismenn hafa á hverju
þinginu eftir annað rætt og álykt-
að um eflingu lýðræðis, íslenska
stjórnskipun og kjördæmamál.
Löngu áður en landgrunnslögin
voru sett var það baráttumál
ungra Sjálfstæðismanna að allt
landgrunnið yrði friðað og ekki
kæmi til mála að veita erlendum
þjóðum ívilnanir í fiskveiðirétt-
indi íslendinga. Það er því kær-
komið að minnast þess að það var
einmitt undir forystu Sjálfstæðis-
flokksins að endanlegur sigur
vannst í landhelgismálinu.
Ungir Sjálfstæðismenn hafa
jafnan varað við útþenslu opin-
bers reksturs. Þannig segir t.d. í
ályktun Sambandsþings 1947 —
„Opinber rekstur sé við það
miðaður að koma í veg fyrir
óeðlilega verðþenslu og skapa
hóflegt jafnvægi milli ára í at-
vinnulífi þjóðarinnar með því að
samhæfa framkvæmdir einstakl-
inga og hins opinbera". I þennan
sama farveg má segja að bárátta
ungra Sjálfstæðismanna hafi
beinst síðasta áratug með mörkun
stefnunnar „Báknið burt“, og bein
tengsl eru einnig á milli þessara
skoðanna um opinber afskipti
ríkisins og hugmynda um verndun
lýðræðis við þau sjónarmið sem
ungir Sjálfstæðismenn hafa sett
fram undir heitinu Valddreifing
og einstaklingurinn og persónu-
vernd hans.
Þegar litið er til þessara atriða
og margra fleiri, sem fram koma í
samþykktum ungra Sjálfstæð-
ismanna frá upphafi, sést glöggt
að sameiginlegar hugsjónir tengja
okkur saman og ungir Sjálfstæð-
ismenn hafa hvergi hvikað heldur
berjast stöðugt fyrir sömu megin-
markmiðum.
I dag eigum við Islendingar við
ýmis vandamál að etja. Óðaverð-
bólgu. Óhefta erlenda skuldasöfn-
un, landflótta hæfra einstaklinga,
vaxandi togstreitu á milli stétta
og þéttbýlis og dreifbýlis. Við
Sjálfstæðismenn erum sannfærðir
um að okkar stefna fái hún að
njóta sín geti leyst þessi vandamál
sem og önnur sem við er að fást í
þjóðfélagi okkar í dag. En það
þarf hugrekki — kjark og þor og
Jón Magnússon.
samstöðu allra Sjálfstæðismanna
til þess að það geti orðið að
veruleika.
Ungir Sjálfstæðismenn hafa
barist gegn auknum ríkisumsvif-
um. Frá því að sú barátta hófst
hafa ríkisumsvifin aukist því þarf
að herða róðurinn. Við gerum
kröfu til róttækra aðgerða í þessu
efni og bendum á að, verðbólgu-
draugurinn verður ekki kveðinn
niður á Islandi nema ríkið gangi
þar á undan með góðu fordæmi.
Það sem ef til vill tengir okkur
saman í flokki umfram annað er
trúin á einstaklinginn. En hvað
felst í þessari trú á einstaklinginn.
Hvað erum við að segja. Einfald-
lega það sem skiptir sköpum á
milli okkar og samhyggjumanna
að við viljum skapa fjölbreytt
þjóðfélag til þess að mismunandi
hæfileikar mismunandi einstakl-
ingar geti notið sín sem best. Við
trúum því ekki að allir séu skapað-
ir eins. Við álítum að fólk sé
mismunandi. Bæði vegna erfða og
eins vegna mismunandi möguleika
í æsku. En við krefjumst þess að
allir þjóðfélagsþegnar fái mögu-
leika til þess að þróa þá mismun-
andi hæfileika sem þeir hafa
fengið í vöggugjöf sjálfum sér og
þjóðfélaginu til góðs. Þannig að
þeir komist til hins mesta þroska.
Við lítum á þjóðfélagið sem eina
keðja og við vitum að keðjan er
ekki sterkari en veikasti hlekkur-
inn. Þó að Sjálfstæðismenn séu
þeirrar skoðunar að sinna verka
skuli hver njóta og gjalda. Þá
hefur það ætíð verið aðall okkar
flokks að við látum ekki okkar
minnsta bróður gjalda stöðu
sinnar. Við viljum styrkja keðjuna
svo að þjóðfélagið geti orðið
sterkt. Þess vegna viljum við
treysta innra öryggi í þjóðfélaginu
þannig að hver einasti borgari
megi vera þess fullviss að ef
eitthvað bjátar á, þá bíða hans
fórnfúsar hjálpandi hendur sem
tryggja það að hann geti þaualdið
áfram að bua við öryggi og
mannsæmandi lífskjör.
Þessi stefna, hugrekkisins —
áræðisins — góðviljans og mann-
úðarinnar er sú þjóðfélagsstefna
sem sameinar okkur Sjálfstæð-
ismenn. Og þó okkur greini á um
menn og einstaka dægurmál þá er
þetta þó sá grundvöllur. Sá hreini
tónn í okkar starfi sem ungir sem
eldri Sjálfstæðismenn munu
aldrei hvika frá og ætíð berjast
fyrir.
Haltu ífram cins ok fyrri
ísiands heillabraut.
Hamingja i hverju méli
hrein þér falli i skaut.
Allt sem Ketur huK manns hækkað
hikiaust fram þú ber.
Er þá víst að æska landsins
ótrauð fylgir þér.
(Árni Helgason).
Skipbrot
efnahags-
stefnunnar
Skipbrot þeirrar efnahags-
stefnu, sem fylgt hefur verið
hér á landi undanfarinn áratug
kemur hvað berlegast i ljós i
hnignandi ráðstöfunartekjum
hins almenna borgara. Eins og
glöggt kemur fram i svörum
fólksins við spurningu Vísis þá
virðist það ekki eiga mikið fé
umleikis, umfram það sem fer
til brýnustu þarfa.
Ekki einu sinni nóg til að geta
lagt inn á verðtryggðan spari-
fjárreikning. Þó eru þessir
reikningar hugsaðir, sem vörn
hins almenna sparifjáreiganda
gegn verðbólgubálinu.
Með samræmdri efnahags-
stefnu vill SUS stefna að því að
fólkið í landinu fái raunhæfar
kjarabætur í stað verðlausra
króna á þriggja mánaða fresti í
kjölfar hækkunar í fíflaðri
framfærsluvísitölu.
Slnurður B. Bjftrmiwi — htou-
•mlbur:
,,Nel, — maður þyrfti ab eiga
eltthvað til þeaa'.
Btelngrtmaaon — atarfamaður
hjá StelnprýAI:
„Þelta er ajálfaagt égætt fyrir
þé aem hafa peninga — ekki alat
gamla fðlkið ef það á eitthvað
eftlr — en það glldlr ekki um
mlg".
Ragnhetður Alfreðadðttlr —
húsmððlr:
,,Sg hef alveg ðrugglega ekki
peninga til þess".
Þorttelnn Jánaaon — garðyrkju-
maður
,,Ef *g væri fjármálamaður þá
myndi ég ugglaust gera það —
en menn atanda ekki i þesau
nema þelr aéu fjáðlr '.
Mu Qamiwai — Magagka-
amlðurt
,,*tii ataður kafi attl aat fyrtr
Frjálsan
rekstur út-
varps og
sjónvarps
Það er rikjandi skoðun innan
raða ungra sjálfstæðismanna
að rekstur útvarps og sjónvarps
eigi að vera frjáls öllum ein-
staklingum og samtökum
þeirra. Einkarekstur ríkisins á
þessum mikilvægu tjáningar-
tækjum er ekki í anda þeirra
lýðræðishugmynda, sem í ís-
lensku þjóðfélagi ríkja.
Útgáfa blaða og tímarita er nú
með miklum blóma á íslandi og
þessi tæki gegna mikilvægu
hlutverki, sem boðberar skoðana
og hygmynda. íslensk blaðaút-
gáfa er frjáls og engum dettur í
hug að afnema það frelsi.
En því skyldu aðrar reglur
gilda um eina tegund fjölmiðlun-
ar en aðra? Þeirri spurningu er
erfitt að svara og hefur reyndar
ekki verið svarað af andstæðing-
um frjáls útvarpsreksturs.
Þeirra rök hafa öll hnigið að
einkahagsmunum Ríkisútvarps-
ins og bábiljum um að frelsi til
útvarpsreksturs þýði í raun auk-
ið frelsi þeirra, sem fjármagnið
hafa. Athyglisvert er að þessi
rök hafa ekki verið notuð um
frjálsa blaðaútgáfu, en er þó
erfitt að gera greinarmun á eðli
þessara tveggja tjáningarforma.
Séu fullyrðingar um einokun
fjármagnsins gild rök gegn
frjálsum útvarpsrekstri hljóta
þau einnig að gilda um frjálsa
blaðaútgáfu. Þá ættu andstæð-
ingar frjáls útvarpsrekstrar að
vera menn til að fylgja röksemd-
um sínum eftir og krefjast
einokunar ríkisins á blaðaút-
gáfu. Ef þeir gera það ekki
verður ekki hægt annað en að
líta á rök þeirra sem falsrök.
„Viljum
styrkja
keðjuna44
„Þó svo að sjálfstæð-
ismenn séu þeirrar skoð-
unar að sinna verka skuli
hver njóta og gjalda, þá
hefur það ætíð verið aðall
okkar flokks að við látum
ekki okkar minnsta bróð-
ur gjalda stöðu sinnar.
Við viljum styrkja keðj-
una svo að þjóðfélagið
geti orðið sterkt. Þess
vegna viljum við treysta
innra öryggi í þjóðfélag-
inu þannig að hver einasti
borgari megi vera þess
fullviss að ef eitthvað
bjátar á, þá bíða hans
fórnfúsar, hjálpandi
hendur, sem tryggja það
að hann geti haldið áfram
að búa við öryggi og
| mannsæmandi lífskjör."
(Úr ratöu Jóns Magnússonar,
formanns SUS, á 50 ára
afmnlishátíó á Þingvöllum.)
Eigum ad vera
brautrydjendur
nýrra hugmynda