Morgunblaðið - 16.10.1980, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 16. OKTÓBER 1980
Þeir eru ekki
að skaf a
utan af því,
Suðurnesjamenn
FRÁ GRINDAVÍKURHÓFN
„Seinna, seinna, segja
við viljum strax“!
Nokkrir skipverjar á Sigfúai Bergmann. Birgir Sigurðsson situr fremst
(Myndir Mbl. Rax.)
FRÁ KEFLA-
VÍKURHÖFN
Opinberir
starfsmenn
fá sitt
en ekki við
I>PKar blm. og ljósmyndari
Mbl. komu við i Kcflavík i
fyrradaK. var Binni í Gröf að
lcKKjast að. Blm. tók á móti
cndunum ok Kerði fast, ok
hlaut fyrir frammistöðuna
(væntanlcKa miðað við
blaðamcnn) fjórar nýjar ýsur.
Skipstjóri á Binna í Gröf er
Hallgrímur Færseth.
— Það hefur verið tregt
undanfarið sagði hann. Slæm-
ar gæftir, mikil helvítis frátök.
Olíugjaldið? Það er til skamm-
ar. Auðvitað nær það engri átt,
að við séum lækkaðir í tekjum
meðan opinberir starfsmenn
og fleiri fá stórar hækkanir.
fiækkað olíuverð á ekki ein-
ungis að bitna á sjómönnum,
heldur landsmönnum öllum.
Það var strax í áttina, þegar
þeir voru komnir með það
niður í 2,5%. En við erum
ævinlega látnir standa undir
allri hækkun. Ég er ánægður
með viðbrögð forystumanna
okkar sjómanna, svo sem Ing-
ólfs Ingólfssonar; ég er ánægð-
ur með viðbrögð hans, og
reyndar lika Oskars Vigfússon-
ar, sagði Hallgrímur á Binna í
Gröf.
Kristján Rajínarsson
ánæjíður núna ...
Þá lagðist Sæþór að bryggju,
50 tonna netabátur. Skipstjóri,
og jafnframt útgerðarmaður
mcð öðrum, er Óli Jón Boga-
son:
— Ég er óánægður, þó ég sé
útgerðarmaður og vil ekki sjá
þetta helvítis olíugjald. Það er
ekkert gert fyrir aðra en togar-
ana og þá eru þeir ánægðir
þessir kallar, Kristján Ragn-
arsson o.fl. Ég vildi svo miklu
heldur fá fiskverðið beint út til
mannanna, heldur en að setja
þetta í sjóði, sem síðan aldrei
koma fram. Það sýnir sig að
olíugjaldið er hækkað fyrir
togaraútgerðina en ekki fyrir
bátaútveginn. Við erum hér
með litla vél og notum sem
svarar helmingi minni olíu en
aðrír sambærilegir bátar með
stærri vélar, samt ræðst okkar
framlag í olíusjóð af afla!
Ungur ok lanjíar
í land ..
Togarinn Aðalvík lá í Kcfla-
víkurhöfn og þar var Páll
Guðmundsson, ungur maður,
að koma frá borði.
— Það cr alveg út í hött,
sagði hann, að við skulum ekki
hafa tekjur á við fólk í landi.
Það virðist vera sama hverjir
fara mcð stjórnina; allir eru
þeir samtaka um að kasta skít
í sjómenn. Og fólkið í landi
skilur pkki hvað það er, að vera
sjö daga samfleytt úti á sjó,
fjarri fjölskyldu, og fá svo
kannski einn dag frí áður en
haldið er út aftur.
Uss, að heyra þetta væl,
sagði fullorðinn kall sem nú
bar að, að sjá gamail sjóari,
ýmsu vanur frá fyrri tíð. Hann
var frá olíunni — og blaðamað-
ur skildi við þá, olíumanninn
þann unga, í hávaðarifrildi.
þeir -
Þeir á Sigfú.si Bergmann voru
að búa sig á síld. — Það væri
synd að segja annað en að við
séum óhressir. sagði Birgir Sig-
urðsson skipstjóri. Þetta er auð-
vitað engin hemja. að það sé
alltaf farið framhjá skiptaverð-
inu og þessi 8% hækkun er cngin
hækkun. Við erum stöðugt að
dragast afturúr miðað við aðrar
stéttir þjóðfclaKsins. Og það cr
til skammar. að það hafa ckki
verið borin fram alvarleg mót-
mæli af hálfu sjómannasamtak-
anna. fyrir neðan allar hcllur. að
gcta haldið kjafti þcgar svona
stcndur á. Seinna. seinna. scgir
óskar Vigfússon. Én við viljum
ckki hcyra ncitt seinna. við vilj-
um heyra strax frá þessum
mönnum.
Það er ekki nokkurt lag á
þessari sundrungu meðal sjó-
manna. Sjómenn verða að standa
meira saman, öðruvísi fer þetta
ekki vel. Þctta eru sultarlaun sem
við höfum. Það er orðið þannig í
dag, að aflaaukningin þarf að vera
20% svo að við náum kauptrygg-
ingunni!
Nei, þetta hefur ekkert gengið,
sagði Birgir. Við sigldum siðasta
túr. Já, það gekk illa. Þetta voru
34 tonn og við höfðum ekki fyrir
tryggingu. Hann var elztur 14
daga gamall fiskurinn, en það var
ekki það, það var ekkert að
þessum fiski nema hann var alltof
stór og feitur. Tjallinn vill ekki
orðið sjá þannig fisk, og það
skiptir máli hvar þú ert á veiðum
umhverfis landið. Ingólfshöfðar-
fiskurinn til dæmis, hann er
hættulegur siglingafiskur. Tjall-
inn vill ekki lengur sjá þennan
netafisk.
Þessi netaveiði öll sömul er að
fara í hundana, a.m.k. hjá þessari
stærð af bátum eins og okkar, 150
tonna bátum. Það er allt á hall-
anda fæti. Maður hreyfir sig ekki
orðið í höfninni að það þurfi ekki
leyfi, það eru allstaðar einhver
leyfi og ofan á allt þetta leyfafarg-
an er andskotans kvótakverfið!
Nei, ég tek það ekki eins og orð
Guðs almáttugs þegar þeir tala
þessir fiskifræðingar. Ég hef
aldrei orðið var við fiskifræðing
innan míns sjóndeildarhrings hér.
Það er stöku sinnum það komi
eftirlitsmenn í plássið frá ráðu-
neytinu, en aldrei fiskifræðingur;
þeir hafa víst annað að gera við
sín skrifborð. Þeir anza manni
ekki einu sinni, sendi maður þeim
fiskamerki. Við höfum alltaf ann-
að veifið verið að fá merkta fiska
og ég hef sent þeim þetta sam-
vizkusamlega á Hafrannsókn. Þeir
sendu mér plagg eftir fyrsta
skiptið, en síðan aldrei meir. Það
er ekki langt síðan að við fengum
merkta fiska og þekktum ekki
merkið; ég var forvitinn hvort
þetta væri fiskur merktur erlend-
is, því ég fann ekki merkið í
almanakinu, en þessir kallar eru
ekki að hafa fyrir því að senda
manni upplýsingar. Þó hélt maður
að þeir vildu fá þetta.
En í sambandi við fiskverðið og
olíugjaldið þá er númer eitt, að
mótmæla á réttum stöðum og við
rétta menn. Það er ekki æt.last til
þess að við sjómennirnir höfum
neitt um þessi mál að segja.
Auðvitað er erfitt að kalla sjó-
menn saman til fundar, því þeir
eru aldrei allir í landi en það er
sama, þessu verður að koma ein-
hvern veginn þannig fyrir að hinn
almenni sjómaður fái einhvern
tíma að leggja eitthvað til mál-
anna, sagði Birgir Sigurðsson á
Sigfúsi Bergmann og þeir tóku
undir það skipverjar hans.