Morgunblaðið - 08.11.1980, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. NÓVEMBER 1980
19
Ómetanleg reynsla
að kynnast lífinu í
Austurlöndum nær
Birna Hilmarsdóttir.
alltaf tilbúið að rétta hvoru öðru
hjálparhönd og jafnvel til að gefa
af mjög takmörkuðum eigum sín-
um. Þrátt fyrir ýmsa vankanta
þess, er ekki frá því, að mér hafi
þótt svolítið vænt um það.
Hússein
nánast tilbeðinn
Hvernig var að búa þarna?
Það var mjög gott, við bjuggum
á ágætum hótelum og kynntumst
eingöngu menntafólki og hæztu
stéttunum og það var ágætis fólk
og stóð Evrópubúum hvergi að
baki hvað þekkingu og framkomu
snerti. Amman er að verða tals-
vert nýtízkuleg borg, þar sem
vöruúrval er bæði gott og fylgir
tízkunni. Veitingahús og skemmti-
staðir eru einnig mjög vönduð og
mikið er um nýjar og vandaðar
byggingar. Síðustu árin hefur
mikil og ör uppbygging átt sér
stað þarna, en þó er auðvitað
greinilegur stéttamunur. Annað
hvort er fólkið mjög ríkt eða
bláfátækt og húsin eru ýmist
hallir eða hundakofar. Þrátt fyrir
þetta virtist okkur það vafamál
hverjir væru ánægðari, þeir ríku
eða fátæku. Það er gífurleg
ánægja með Hússein og fólkið
næstum tilbiður hann, enda er
Jórdanía talsvert framar hinum
arabaríkjunum og segja má að
hún sé perlan á meðal þeirra.
Böðullinn á
eftirlaun eftir
10.000 aftökur,
35 ára gamall
Hvernig er Saudi Arabía?
Það er enn meiri auður á enn
færri höndum. Ekta Saudi vinnur
ekki neitt, heldur flytja þeir Fil-
ippseyinga inn til óæðri starfa, en
Evrópumenn til skipulagningar og
uppbyggingar. Ríkidæmið er svo
mikið að það liggur við að amer-
íska lúxusbílnum sé hent þegar
öskubakkinn er orðinn fullur og
það er algeng sjón að sjá tugi
þessara lúxusvagna yfirgefna
meðfram hraðbrautunum. Oftast
þá vegna benzínleysis eða að
smárispur eru í lakkinu.
Lögin hjá þeim eru eins og allir
vita ekki beinlínis nútímaleg. Þeir
telja sig meta konuna mikils, hún
þarf ekkert að gera, en fær heldur
ekkert að gera. Þær verða að
klæða af sér alla mannsmynd og
hvergi má sjá í þær og oftast eru
þær geymdar heima eins og hvert
annað húsgagn.
Refsingar þar eru eins og í
fornöld og á hverjum föstudegi er
mönnum refsað opinberlega, ým-
ist með lífláti, aflimun eða tungu-
skurði eftir eðli „glæpsins". Einn
böðullinn hjá þeim var settur á
eftirlaun þegar hann hafði höggv-
ið af 10.000 hausa og þá var hann
ekki nema 35 ára, svo nóg virðist
að gera.
Ómetanleg
lífsreynsla
Hvernig kunnir þú við þig?
Mér fannst gott að vera þarna,
en eftir 5 mánaða útilegu var mig
vissulega farið að langa heim til
vina og ættingja. En þetta hefur
verið ómetanleg lifsreynsla, sem
ég hefði alls ekki viljað missa af.
,Souk“ samkomustaður og markaðstorg í Amman
1 I > I 1 \
íleióinni
Mjólkaði áður en kúnum var slátrað
I blaðinu Degi á Akureyri þann fjórða þessa mánaðr er eftirfarandi
frétt:
Stórgripasiátrun stendur nú yfir á Blönduósi. Bóndi nokkur kom með
tvær kýr til slátrunar að kvöldi dags og átti að geyma kýrnar í
sláturhúsinu yfir nóttina og slátra þeim næsta dag. Að morgni næsta
dags kom bóndi aftur og fékk lánaða fötu og mjókaði kýrnar skömmu
áður en þær voru sendar á gresjurnar miklu.
Sagan segir að bóndi hafi gengið með mjólkina í mjólkurstöðina, sem
er skammt frá sláturhúsinu. Að sjálfsögðu lagði bóndi mjólkina inn,
enda hræddur um að geta ekki framleitt í kvóta sinn. Af þessu tilefni
var ort:
Efla tap vill ýmsa þvinga
eftirtekja víða rýr,
er það vani Vindhælinga
að vilja mjólka dauðar kýr.
Seldu einseyringa með góðum hagnaði
Ennfremur í sama tölublaði Dags:
Nokkru eftir aðra heimsstyrjöldina voru einseyringarnir verðminnstu
peningar sem slegnir voru í heiminum. Þeir voru notaðir vegna
vísitölunnar, því verð endaði alltaf á 2 eða 3 aurum. Þá kostaði 11 aura
að slá hvert stykki og í einu kílói voru um 600 einseyringar. Sjómenn
sem sigldu til Þýzkalands keyptu gjarnan nokkur kíló af einseyringum
hér heima, en seldu síðan með góðum hagnaði í þýzkar málmbræðslur.
En nú er að koma betri tíð með blóm í haga og með nýrri skráningu
krónunnar dregst það enn um sinn að sjómenn geti hagnast á að selja
krónur og aura í bræðslur erlendis.
Níundi hver Flateyringur í tónlistarskóla
í Vestfirska fréttablaðinu frá 30. okt. er sagt frá stofnun
tónlistarskóla á Flateyri og kemur þar meðal annars fram að yfir 50
manns hafa látið skrá sig í skólann, en það er um níundi hver maður þar
í bæ. Það samsvarar því að tæplega 8 þúsund manns væru í
tónlistarskólanum hér í Reykjavík.
Skólastjóri tónlistarskólans verður Ragnar Jónsson frá Reykjavík, en
enn er óráðið með aðra kennara, en þeirra verður vissulega þörf vegna
þessarar gífurlegu þátttöku.
Um síldina í sjónum
og fólkið i landinu
í tilefni þess, að síldin
er komin í leitirnar og
unga kynslóðin rifjar
upp ævintýrið undir
handleiðslu eldri ævin-
týramanna þykir ókkur
Hlaðverpingum vel við
hæfi að birta hér 25 ára
gamalt Ijóð, sem birtist
í Stefni í marz 1955. Þá
voru þeir ritstjórar þar,
Gunnar G. Schram,
Matthías Johannessen
og Þorsteinn Thoraren-
sen. Ljóðið er eftir Gísla
Jónsson og heitir.
Ljóð um síldina í sjón-
um og fólkið í landinu:
Síld nefna menn eítt sjávardýr,
er sveimar um höfin gjarna.
Enginn veit hvar sé ormur býr,
öslar hann hérna og þarna.
Ef menn veiða hinn væna fisk,
vellíóan þeirra ágerisk
innan og ufan garna.
Ekki er síld und ægishjúp
alltaf jafndjúp í hafi.
Ýmist hún byggir undirdjúp
ellegar marar í kafi.
Horfir hún þá é himins dýrð,
hreistri fannhvitu gjörvöll skírö,
sem lébarn Ijósu trafi.
Er hafsíldin sést viö sjávarborð,
sjómenn þaö hvergi lasta,
sólhendast burt frá svalri storð,
sigla til norðurvasta,
hafandi meö sér nót og net
og niðursoðið dilkakét,
á kvikindið síðan kasta.
„Salta þær titt og salta þær ótt,
salta þær bæði dag og nótt“
Verður nú kveöjan hvergi blíð,
en kuldaleg vinahótin.
Endar nú síldar ævitíð,
ef ekki rifnar nótin,
en sjóarar gera stuttan stanz,
stöfnum beina til Norðurlands
og leggja iand undir fótinn.
En kerlingafans í hverri höfn
kreppir lófa að hjalti.
Þó þurrausi sjómenn þvera dröfn,
þær verða sízt að gjalti.
Salta þær títt og salta þær ótt,
salta þær bæði dag og nótt.
Þvílík óskapa eyðsla á salti.
kic'ítul 4 ll I It 4t »Ui .t'tl
iitituimiit
lllMllilMHMIKIII miI MI ««» *»<• «««•»*■ B ««««.1

» m ■ •.
n
J