Morgunblaðið - 15.11.1980, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. NÓVEMBER 1980
39
Margeir Margeirs-
son - Minningarorö
Hann tók virkan þátt í ýmiss
konar félagsstarfi í heimabyggð:
sönglífi, ungmennafélagi og sínu
pólitíska félagi, svo eitthvað sé
nefnt.
Hann var mikill samvinnumað-
ur og fylgdi Framsóknarflokknum
að málum, og þar átti flokkurinn
ötulan liðsmann og ósérhlífinn
sem ótalin störf vann í hans þágu.
En þó ákveðinn væri og fylginn
sér í skoðunum, þá fylgdi því
aldrei neitt persónubundið, hann
unni andstæðingum sannmælis og
lét aldrei þjóðmálaskoðun skyggja
á annað. Hann var sem að líkum
lætur vinamargur og vinsæll og
hrókur alls fagnaðar á gleðistund-
um.
Á helztu atriði úr ævi hans skal
hér minnzt.
Ólafur Sigurjónsson var fæddur
31. júlí 1896 að Ekkjufellsseli í
Fellahreppi.
Foreldrar hans voru þau hjónin
Salome Stefánsdóttir og Sigurjón
Sveinsson, en Sigurjón lézt árið
1898.
Ólafur fór að Brekkugerði í
Fljótsdal eins árs og í Egilsstaði í
Fljótsdal tveggja ára, en þegar
hann var fjögurra ára fór hann að
Skriðuklaustri og þaðan fermdist
hann. Hann var í Lýðskólanum í
Reykjavík 1915—1916, en fyrir
skólakostnaðinum vann hann í
síldarvinnu á Siglufirði. Eftir það
fór hann að Brekku í Fljótsdal og
þar bjó hann til 1936.
Á Brekku var læknissetur og
nokkurs konar sjúkrahús og þar
starfaði Valgerður Vigfúsdóttir
(vegaverkstjóra á Austurlandi), en
þau Ólafur gengu í hjónaband
1922.
Til Reyðarfjarðar fluttu þau
hjón 1936 og þá í Dvergastein, til
foreldra Valgerðar.
Valgerður lézt á bezta aldri,
árið 1954.
Þau hjónin eignuðust tvö börn:
Maríu, talsímavörð á Reyðarfirði,
og Vigfús, afgreiðslustjóra Lands-
bankans og oddvita á Reyðarfirði.
Kona hans er Sigrún Guðnadóttir
úr Reykjavík.
Þá eignaðist Ólafur einn son,
Magnús, með Ingibjörgu Sigurðar-
dóttur.
Það mun í engu ofmæit að
heimilisbragur var með sérstökum
fágætum og samheldni fjölskyld-
unnar mikil allt til loka. Bústörf
og afgreiðslustörf voru lífsstörf
Ólafs Sigurjónssonar. Þannig var
hann starfsmaður Kaupfélags
Héraðsbúa í rúma þrjá áratugi,
eða frá 1941—1972, og ávann sér í
því starfi vinsældir allra sem við
hann áttu skipti, svo sem áður er
að vikið.
Ólafur í Dvergasteini var at-
gervis- og atorkumaður og dreng-
lund hans og hjálpsemi settu
svipmót á alla hans lífssögu.
En í mínum huga var hann þó
fyrst og fremst sá ljúflingur sem
laðaði okkur alla að sér, ekki sízt
þá yngri og þar ríkir heiðríkja yfir
mætri minningu.
Enn fer um huganndeifturmynd
frá löngu horfinni tíð, þegar að
lokinni afgreiðslu var lagður lófi á
lítinn koll og „gangi þér nú vel
heim“ fylgdi með veganesti og
oftast eilítið meira.
Börnum hans og öðrum vanda-
mönnum votta ég innilega samúð.
Hér er hann kvaddur með hug-
hlýrri þökk, og blessuð sé minning
hans björt og góð.
Helgi Seljan.
Ég var svo gæfusamur að kynn-
ast þessum góða manni. Við vor-
um nábúar í tugi ára. Ekki datt
mér í hug þegar ég hitti hann í
sumar að það yrði síðasta hand-
takið er ég fengi frá honum. En
svona er lífið.
Eitt vitum við öll með vissu, að
öll förum við sömu leið og þessi
látni vinur. Hjónaband þeirra
Ólafs og Valgerðar konu hans var
yndislegt og til fyrirmyndar.
Einnig var hann góður faðir og
uppalandi eins og börn hans sýna,
María og Vigfús, sem bæði eru
góðir þjóðfélagsþegnar enda vel
gefin. Kannski voru það hans
stærstu kostir hve lipur og fyrir-
greiðslugóður hann var og fáa hef
ég þekkt sem komust nálægt
honum í þeim efnum. Enginn gekk
bónleiður til búðar frá honum og
slíkum mönnum er gott að kynn-
ast. Því miður man ég ekki hvar
hann er fæddur en mig minnir að
hann byrji sinn búskap á Héraði
en fluttist síðan til Reyðarfjarðar
og bjó þar til æviloka. Það vakti
athygli mína hvað hann var nær-
gætinn og reyndist tengdaforeldr-
um sínum vel, ekki hvað síst eftir
að þau gátu ekki lengur unnið.
Allir sem þekkja til vita, hve
annáluö gestrisni ríkti á heimili
hjónanna í Dvergasteini. Þar var
ég svo að segja daglegur gestur og
út mátti ég ekki fara fyrr en ég
hafði þegið góðgerðir. Ég færi
börnum þeirra alveg sérstakt
þakklæti fyrir sérstaka umönnun
foreldra sinna og þá ekki hvað síst
Maríu sem mest mæddi á.
Ég vil geta þess að þegar ég var
innan við fermingaraldur var mér
komið í vegagerð hjá Vigfúsi, afa
þeirra barna, sem þá var verk-
stjóri á Fagradal. Vigfús stundaði
einnig söðlasmíði. Það var gaman
að vera í tjöldum á Fagradal. Ég
man einnig að María kona Vigfús-
ar sagði við mig áður en ég fór að
sofa: „Mundu nú Jói minn að lesa
bænirnar þínar.“ — Lengi muna
börnin. Ólafur söng lengi í kirkju-
kórnum á Reyðarfirði og tók þátt í
starfi hans. Að lokum vil ég votta
aðstandendum Ólafs Sigurjóns-
sonar samúð mína. Hinn látna vin
minn kveð ég með þessum orðum:
Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt. Blessuð sé minnig Óla í
Dvergasteini, eins og hann var
ávallt nefndur.
Jóhann Þórólfsson.
Fæddur 24. október 1968.
Dáinn 5. nóvember 1980.
Guðsmaðurinn Job sagði á
reynslustund: „Drottinn gaf og
Drottinn tók. Lofað veri nafn
Drottiris." í öllu þessu syndgaði
Job ekki, eða átaldi Guð heimsku-
lega.
Svo hugrór bíó þín meó hlutskipti mitt.
Uns hversveifna svttrin öll íæ.
Mitt hjarta er ánæxt meó hjálpra'öi þitt.
Ef himninum færist nær.
Maggi, eins og hann var svo oft
kallaður, var Ijósgeisli sendur frá
Guði. Frá barnæsku tamdi hann
sér fagra framkomu. Ekki vildi
hann skrökva, ekki tala ljót orð og
hann fór mjög vel með allt er
honum var gefið og vildi aldrei
taka þátt í slæmum félagsskap.
Hann elskaði sunnudagaskólann.
Þar lærði hann um Guð og son
hans Jesú Krist, sem dó fyrir
syndir okkar og gaf okkur eiiíft líf.
Um Biblíuna söng hann Maggi:
„Biblían er bókin mín/ blessun
hennar aldrei dvín. / Hana alla
elska ég,/ af því hún er guðdóm-
leg.“
Hann gaf pabba sínum og
mömmu það besta, sem hann vissi,
Biblíuna, í fögru og mjög vönduðu
bandi. Davíð konungur segir í
sálmi 119 v. 9: „Með hverju getur
ungur maður haldið vegi sínum
hreinum? Með því að gefa gaum
að orði Drottins." Versið 11: „Ég
geymi orð þín í hjarta mínu, til
þess að ég skuli ekki syndga gegn
þér.“ „Ó, Faðir ger mig lítið ljós.“
Guð leyfði Magga að vera ljós.
Hann var líka hermaður Krists.
Hann söng svo oft í sunnudaga-
skólanum. „Ég er ekki í fótgöngu-
liði, riddaraliði, stórskotaliði. Ég
er ekki í flughernaði, en ég er
hermaður Krists.
í sjúkdómsþrautum var hann
svo þolgóður og Guðelskandi. Það
var vitnisburður um þá náð er Guð
gaf honum, þessum unga her-
manni Krists. Hann var hrifinn af
að heyra um og sjá myndir af
hetjum Biblíunnar, Daníel í ljóna-
gryfjunni og félögum hans í elds-
ofninum brennandi. Hversu þeir
vildu heldur deyja, en svíkja Guð.
En fegurst af öllu var nafnið Jesú.
Maggi var hjálpfús og vildi
vanda allra leysa. Sjálfur var
hann hetja á dauðastundinni.
Fékk hann að reyna „Ó, þá náð að
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem hirtast á í
miðvikudagsblaði, að berast i
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera i sendihréfs-
formi. Þess skal einnig getið.
af marggefnu tilefni, að frum-
ort Ijóð um hinn látna eru
ekki birt á minningarorðasið-
um Morgunblaðsins. Ilandrit
þurfa að vera vélrituð og með
góðu linubili.
eiga Jesú, einkavin í hverri þraut."
Maggi sagði svo oft: Mig langar að
fara heim til Jesú. Það væri miklu,
miklu betra. Þetta sagði Páll
postuli líka. Öll börnin í laugar-
dagsskólanum og sunnudagaskól-
um Fíladelfíu á Suðurnesjum færa
hinstu kveðjur og þakkir fyrir
samveruna. Þau segja öll: „Við
viljum elska Jesúm líka og vera
hermenn Hans.“ Maggi var gjald-
keri um árabil við Frímannssjóð. í
sumar talaði hann um, hve það
yrði gaman að senda svörtu börn-
unum í Afríku hjálp úr Frí-
mannssjóði, fyrir mat og svo þau
gætu lært að lesa. Nú er líkami
hans sofnaður, en andi hans og sál
eru í Paradís Guðs. í Þessaloniku-
bréfi 4. 13—18: „Ekki viljum við
láta yður bræður vera ókunnugt
um þá sem sofnaðir eru, til þess að
þér séuð ekki hryggir, eins og
hinir er ekki hafa von, því ef við
trúum því að Jesús sé dáinn og
upprisinn, þá mun Guð sömuleiðis,
fyrir Jesú, leiða ásamt honum
fram þá sem sofnaðir eru. Því það
segjum vér yður og höfum fyrir
oss orð Drottins, að vér sem lifum
og erum eftir við komu Drottins,
munum alls ekki verða fyrri hin-
um sofnuðu. Því sjálfur Drottinn
mun með kalli, með höfuðengils
raust og með básúnu Guðs, stíga
niður af himni og þeir sem dánir
eru í trú á Krist, munu fyrst upp
rísa. Síðan munum vér sem lifum,
sem eftir erum, verða ásamt þeim
hrifnir burt á skýjum, til fundar
við Drottin í loftinu. Síðan mun-
um vér vera með Drottni alla
tíma. Huggið því hver annan með
þessum orðum. Við þökkum fal-
lega framkomu Magga, Drottinn
blessi minningu hans.
Kristján Reykdal
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Ég er æskumaður með venjulegar hvatir og
langanir. Eg finn, að eg slaka á klónni til þess að falla
inn í hópinn, sem eg umgengst. Mig hryllir við þeirri
hugsun, að þeir útskúfi mér. Af þessum sökum geri eg
stundum eitt og annað, sem eg ætti ekki að gera.
Getið þér ráðið mér heilt, svo að eg geti haldið fast
við hugsjónir mínar og samt átt virðingu félaga
minna?
A unglingsárunum er okkur óskapleg þörf á því að
vera „einn af hópnum“. Þau árin virðist það eitt knýja
okkur áfram, að félagar okkar viðurkenni okkur. Hver
vill vera hornreka?
En þegar við þroskumst, förum við að gera okkur
grein fyrir, að manneðlið er margbrotið, að við erum
ekki öll eins, og ef allir klæddu sig eins, töluðu eins og
litu eins út, yrði heimurinn ósköp leiðinlegur.
Þessi sterka þörf á því að tilheyra hópnum er
eðlileg, en hún getur valdið okkur erfiðleikum, ef við
sjáum hana eina. Sérhver einstaklingur hefur sam-
vizku, en hópnúm hættir til að vera samvizkulausir. í
hópum gerir ungt fólk ýmislegt, sem það mundi aldrei
gera eitt sér.
Vöxtur er að öðrum þræði fólginn í því að við
þroskumst sem einstaklingar. Þegar þú tekur sjálfur
ákvörðun, missir þú alls ekki virðingu félaga þinna.
Þvert á móti: Þeir læra að meta þig. Hugsaðu um það
fólk, sem þú dáir. Eru það ekki einstaklingar, sem
hugsa og lifa á eigin ábyrgð? Sauðfé eltir hvað annað
ósjálfrátt.
Persónuleiki þinn fer ekki að þroskast í alvöru, fyrr
en þú ferð að skera úr um það sjálfur, hvað sé rétt og
hvað rangt. En gakktu úr skugga um, að þú kveðir upp
þann úrskurð á grundvelli Biblíunnar. Hún er orð
Guðs um, hvað sé rétt og hvað rangt.
Hausthappdrætti Sjálfstæðisflokksins
Dregið
kvöld
Afgreiöslan í Sjálfstæöishúsinu, Háaleitisbraut 1 er opin í dag til kl. 19.00. Sími 82900.
Greiðsla sótt heim ef óskað er.