Morgunblaðið - 01.12.1981, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. DESEMBER 1981
37
Guðiijundur H. Jens-
son Olafsvík - Minning
Fæddur 19. ágúst 1911.
Dáinn 10. nóvember 1981.
Þeim Ólafsvíkingum fer nú
óðum að fækka, sem í bernsku
sinni hófu brauðstrit sitt fyrir
50—60 árum á áraskipum, sem frá
landnámstíð höfðu verið aðalfar-
kostur til sjósókna og veiða.
Einn af þeim, sem hóf þannig
starf sjtt, var Guðmundur Jens-
son, útgerðarmaður, Ólafsbraut
28, Ólafsvík, en hann lézt 10. nóv-
ember síðastliðinn, og var jarð-
settur að viðstöddu miklu fjöl-
menni frá Ólafsvíkurkirkju hinn
17. sama mánaðar.
Guðmundur var fæddur í Páls-
húsi í Ólafsvík 19. ágúst 1911. For-
eldrar hans voru hjónin Metta
Kristjánsdóttir og Jens Pétur
Guðmundsson, sjómaður, búsett á
sama stað.
Systkini Guðmundar voru átta,
fjögur frá fyrra hjónabandi móður
hans, þrír bræður af seinna hjóna-
bandi hennar og einn bróðir, sem
faðir hans hafði eignazt fyrir
hjónaband.
Móðir hans hafði misst fyrri
mann sinn í sjóslysi og þrjá syni
hafði hún misst í frumbernsku.
Hún stóð því uppi með dóttur sína,
þegar hún kynntist seinni manni
sínum átta árum síðar.
Eins og áður er getið eignaðist
hún með honum fjóra syni, og lézt
einn þeirra tveggja ára. Auk þess
ól hún upp Eggert Guðmundsson,
sem kom til hennar á unga aldri.
Þegar Guðmundur var 9 ára
gamall dó faðir þeirra bræðra af
slysförum, og stóð þá móðirin uppi
með börnin sín fjögur.
Fljótt hófst þátttaka Guðmund-
ar til hjálpar framfærslu heimilis-
ins, og beygðist þá krókurinn til
þess sem verða vildi, því sjórinn
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hliðst-
ætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendi-
bréfsformi. Þess skal einnig get-
ið, af marggefnu tilefni, að frum-
ort Ijóð um hinn látna eru ekki
birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa
að vera vélrituð og með góðu
línubili.
heillaði hug hans allan.
Strax eftir fermingu klæddist
hann hinum forna búningi sjófar-
enda, brókinni og stakknum, og
hóf sitt lífsstarf. Hann þótti ötull,
laginn og aðgætinn, þó hann gengi
ekki alltaf heill til skógar.
Inn á litlu víkina, við engin
hafnarskilyrði, ruddist vélaöldin,
þó í smáum stíl væri, með opnum
vélbúnum bátum, og má segja, að
innan við tvítugsaldur væri Guð-
mundur orðinn bæði vélstjóri og
formaður að miklum hluta.
Árið 1939 eignaðist Guðmundur,
ásamt tveimur öðrum, lítinn þilj-
aðan vélbát, og eftir það var hann
samfleytt skipstjóri á smáum og
stórum bátum í rúm 30 ár.
Snemma trúði Guðmundur því,
að litla þorpið hans ætti eftir að
stækka og verða eitt með meiri
athafnastöðum þessa lands. Þenn-
an draum sá hann rætast í ríkum
mæli og átti ekki hvað minnstan
þátt í því sjálfur.
Félagsmálamaður var hann
mikill í eðli sínu og lagði öllum
slíkum málum lið sitt, því að hann
vissi, að án þeirra mála gat ekkert
þjóðlíf þróazt.
Á langri samleið okkar átti ég
því láni að fagna að vera skipverji
hjá honum margar vertíðir. Varð
mér þá strax ljóst hvílíkur af-
burða stjórnandi og sjómaður
hann var, því það má segja með
sanni, að þegar veður gerðust vá-
lynd og aðgæzlu þurfti sem mesta,
fann maður að bátur og maður
urðu sem eitt og aldrei urðu þar
slys né mannskaðar. Á mínum sjó-
mannsferli kynntist ég aðeins
tveimur mönnum, sem áttu þetta
sameiginlegt, Guðmundi og Sig-
urði heitnum Guðbrandssyni,
skipstjóra á togaranum „Snorra
goða“, þótt þar væru farkostir
ólíkir.
Eitt atvik er mér minnisstætt
frá þessum tíma, þegar hörmulegt
sjóslys átti sér stað í Ólafsvíkur-
höfn. Þar bjargaði Guðmundur,
ásamt skipshöfn sinni, tveimur
mannslífum, sem nú eru báðir
orðnir fulltíða menn. Margoft var
Guðmundur öðrum til hjálpar og
bjargar, en lét lítt yfir því. Að eðl-
isfari var hann dulur og flíkaði
ekki tilfinningum sínum.
Hann aflaði sér ekki vinsælda
með smjaðri eða fláttskap. En
hógværð hans og látleysi urðu til
þess, að hann var hverjum manni
vinsælli. Hann vildi leysa vanda
allra þeirra, sem til hans leituðu,
þá á þann hátt, að sem hljóðlegast
færi, svo yfirlætislaus var hann.
Eftir þrotlaust starf við sjó-
mennsku varð hann að láta af
þeim störfum, en það var síður en
svo, að hann vildi gefast upp. Og
eftir að hafa stundað ýmis störf í
landi byrjaði hann, ásamt mágum
sínum tveimur, Oliver og Magnúsi
Kristjánssonum, fiskverkun í
smáum stíl, sem síðar varð að fjöl-
skyldufyrirtækinu „Bakka sf.“,
sem smátt og smátt reis upp með
reisn og myndarskap, og sem
stendur nú sem minnisvarði yfir
óbrotlegri minningu hans.
Nú skyldi margur ætla, að hann
hefði verið þarna einn á ferð, en
svo var ekki. Þann 20. desember
1941 gekk hann að eiga eftirlifandi
konu sína, Jóhönnu Kristjánsdótt-
ur, sem komin er af Ytri-Skógar-
nessætt, og er hún gædd mörgum
beztu eiginleikum þeirrar ættar,
auk þess sem hún erfði beztu eig-
inleika móður sinnar.
Efnin voru smá og húsakynnin
lág. En saman héldust þau hönd í
hönd, og með hagsýni og sparsemi
eignuðust þau sitt eigið hús, og
þar bjó Jóhanna manni sínum fal-
legt og friðsælt heimili, sem varð
síðan samkomustaður barna og
barnabarna.
Hugtakið — heima er bezt —
var Guðmundi avo einlægt, að
hvergi fannst honum hann geta
stoppað að óþörfu. Eignuðust þau
hjón fjórar dætur, sem eru Jenný,
gift Jónasi Gunnarssyni, Bára,
gift Óttari Guðlaugssyni, Kristín,
gift Pétri F. Karlssyni og Metta,
gift Sigurði P. Jónssyni.
Ollu þessu fólki hjálpuðu þau
hjón til þess að verða sjálfstæð í
lífsbaráttunni. Eftir andlát móður
okkar átti Eggert ætíð athvarf hjá
Jóhönnu og Guðmundi.
Það er margs að minnast frá
langri samleið, sem þó verður ekki
rakin hér. Ég vil þó þakka honum
fyrir hönd okkar systkina alla um-
hyggju og samúð, en sérstaklega
vil ég þakka þeim hjónum báðum,
hve vel þau reyndust hálfsystur
okkar, Sigríði, í hennar miklu
raunum.
Og að lokum vil ég þakka bróður
mínum og vini samfylgdina, vin-
áttuna og kærleikann, og taka mér
í munn orð skáldsins D. St.
„Ini skalt Tarmanna kufli klæðast,
knerri þínum hrinda á flot.
Kkki skaltu hrannir hræðast,
hríðarél né ísahrot.
Sé við ekkert illt að stríða
er ekki sigur neinn að fá.
Kögur lönd í fjarska bíða
falin bak við úfinn sjá.“
I guðs friði.
Kr. Jensson
STAÐA 0G H0RFUR
í IÐNAÐI
Félag íslenskra iönrekenda boöar til almenns félagsfundar um
ástand og horfur í íslenskum iönaöi.
Dagsetning: Föstudagur 4. sesember kl. 13:30—17:00.
Staður: Hótel Loftleiöir, ráöstefnusalur.
Dagskrá:
Kl. 13.30
1. Ávarp — Daviö Sch. Thorsteinsson, formaöur Ffl.
2. Almennt yflrllt um þröun á þessu árl — Valur Valsson, framkv.stjórl Fll.
3. Stutt yfirlit um ástand og horfur í
__ Matvælaiönaöi — Siguröur Björnsson. framkv.stjóri, Islensk mat-
vssli hf.
— Drykkjavöruiönaöi — Örn Hjaltalín, framkv.stjóri, Ólgeröin Egill
Skallagri'msson hf.
__ Fataiönaöi — Bjarni Björnsson. forstjóri, Dúkur hf.
__ Prjónaiönaöi — Práinn Þorvaldsson, framkvstjóri, Hilda hf.
__ Húsgagnaiönaöi — Reimar Charlesson, framkv.stjóri, Víöir hf.
__ Hreinlætisvöruiönaöi — Gunnar J. Friöriksson. forstjóri, Sápu-
geröin Frlgg.
__ Einingahúsaiönaöi — Guömundur Sigurösson, framkv.stjóri,
Trésm. Sig. Guömundssonar hf.
— Raftaekjaiönaöi — Ingvi Ingason, framkv.stjórl, RAFHA hf.
— Plastiönaöi — Haukur Eggertsson, framkv.stjóri, Plastprent hf.
4. Umræöur og fyrirspurnir.
Félag islenskra lönrekenda
Gísli Kristjánsson: SEXTÁN KONUR
Benedikt Gröndal: RIT I
Hér er rakinn ferill og framtak sextán
kvenna í nútímahlutverkum. Starfsvett-
vangur kvenna er alltaf aö stækka. Á æ
fleiri sviðum, sem áöur voru talin sér-
sviö karla, hafa konur haslað sér völl.
Hér segja frá menntun sinni og störfum:
Veöurfræöingur, rithöfundur, læknir,
loftskeytamaöur, deildarstjóri í ráöu-
neyti, safnvöröur, alþingismaöur, fiski-
fræðingur, Ijósmóöir, jaröfræðingur,
íþróttakennari, oddviti, garöyrkjukandi-
dat, félagsráögjafi og arkitekt. Frásagn-
ir þeirra geisla af starfsáhuga og lifs-
gleði og fjölbreytni efnis er einstök.
Sígilt og skemmtilegt
safnrit.
Benedikt Gröndal er meöal afkasta-
mestu rithöfunda íslenskra að fomu og
nýju og einna fjölhæfastur og fyndnast-
ur þeirra allra. Þetta fyrsta bindi rita
hans hefur að geyma kvæöi, leikrit og
sögur, m.a. er hér „Sagan af Heljarslóö-
arorrustu“ og „Þóröar saga Geirmunds-
sonar“, báðar bráöfyndnar og stór-
skemmtilegar. f síðari bindum þessa
safns veröa blaöagreinar hans og rit-
gerðirog sjálfsævisagan Dægradvöl.
SKUGGSJÁ BÓKABÚÐ
OUVERS STEINS SE
SKUGGSJA BÓKABÚO OUVERS STEIMS
SE