Morgunblaðið - 04.08.1982, Blaðsíða 28

32
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. ÁGÚST 1982
Smáfréttir
að utan
Vissulega vakti það umtals-
verða athygli þegar EDDIE
CLARKE sagöi skilið við félaga
sína í MOTORHEAD sökum
óánægju meö samvinnu LENNY
(söngvara hávaðatríósins) og
WENDY O. WILLIAMS. Segja
kunnugir aö þaö hafi veriö ætlun
Eddie að hætta endanlega í
hljómsveitinní. Hann hafi búist
við því að hinir kæmu á eftir hon-
um, grátbiðjandi. BRIAN
ROBERTSON, sem eitt sinn lék
með THIN LIZZY, hefur tekið
hans sæti.
EDDIE CLARKE sítur þó ekki
auðum höndum eins og ætla
mætti. Kunnugir telja aö eitthvað
hafi slest upp á vinskapinn hjá
þeim kumpánum í UFO og sé
þess jafnvel aö vænta aö PETE
WAY, bassaleíkari UFO, segi skil-
ið við flokkinn og taki upp sam-
vinnu við Clarke.
COMSAT ANGELS, sem sækja
okkur hér heim í þessum mánuöi,
lentu í vandræðum víðar en hér
heima þar sem ekki fékkst neitt
húsnæði undír tónleika þeírra.
Þeir höfðu varla fyrr skrifað undir
samninga um fjölda tónleika í
Bandaríkjunum er þeim var til-
kynnt með telex-skeyti í dauðans
ofboði, að ef þeir notuðu nafnið
Comsat Angels yrðu þeir lögsótt-
ir vestra. Þar er nefnilega firma
skráð með nafninu Comsat Co.
Varð hljómsveitin að gera svo vel
að breyta nafni sínu áður en ferð-
in gat hafist.
Beint úr örm-
um Pamelu
í eiturlyfin
Andy Gibb, sem menn kannast
vel við úr falsettuflokknum Bee
Gees segist hafa hruniö saman á
taugum eftir að hann sagöi skilið
við „betri helming" sinn, nefni-
lega leikkonuna Victoriu Princip-
al (Pamela úr Dallas).
„Þetta hafa veriö mér vitiskval-
ir,“ segir Gibb, sem hellti sér á kaf
í eiturlyf í þeirri von aö finna friö-
þægingu af einhverju tagi í von-
leysi sínu. „Viö vorum svo mikiö
saman, að viö töpuðum öllum
okkar fyrri vinum. Viö máttum ekki
hvort af ööru sjá í fimm mínútur
þegar allt lék í lyndi.“
A endanum kom aö því að Andy
leitaöi ráöa hjá sálfræðingi, sem
hann segir hafa bjargað lifi sínu.
„Ég skýröi frá staðreyndum því ég
tel að aödáendur mínir eigi rétt á
því aö fá aö vita hvaö veriö hefur
að gerast,” sagöi Andy.
Babatunde Tony Ellis með sól-
gleraugu og að sjálfsögðu snúru-
greiöslu þeirra Jamaicabúa.
„Viö höfum starfað saman •
eitt ár og vegnað prýðilega í
Sviþjóð," sögöu þremenn-
ingarnir í hljómsveitinni Cho-
ice, sem er íslensk þrátt fyrir
nafnið. Hafa þeir félagar ekki
enn leikíð saman hér á landi,
a.m.k. ekki opinberlega en eru
nú komnir í heimsókn tii
heimalandsins og ætla sér að
spila eins víða og þeir geta,
áður en þeir halda utan á ný.
Hafa þeir í hyggju aö breyta
nafninu á hljómsveitinni á
meöan hún leikur hérlendis
og ber hún væntanlega nafnið
KOS (Komdu og sjáðu).
Choice á sér reyndar nokkuö
lengri sögu að baki. Upphaf-
lega voru fimm menn í hljóm-
sveitinni, en síöan var einn nú-
verandi meðlima á ferö í Malmö
með upptökur á segulbands-
spólu. Komst sænskur útvarps-
maður í Malmö í kynni viö tón-
listina og leist svo vel á aö
hljómsveitinni var boöið að
leika í klukkustundarlöngum
þætti í beinni útsendingu. Fóru
þeir þremenningar síöan til Sví-
þjóöar og léku víöa, m.a. í
Stokkhólmi og Gautaborg viö
ágætis undirtektir.
Hljómsveitin er skipuð þeim
Þresti Þórissyni, Þresti Þor-
bjarnarsyni og Jóni Björgvins-
syni. Járnsiðan spjallaöi stutt-
lega viö þá félaga fyrir
skömmu, er þeir voru nýkomnir
til landsins.
— Hvernig tónlist leikur svo
Choice?
„Viö erum meö alls kyns
tónlist, hálfgeröan rokk-
kokkteil, en viö leikum þó ekki
pönk. Það er oröiö útdautt
fyrirbrigði þó hérna á íslandi
eimi enn eftir af því. Viö erum
sennilega fremur Ameriskir."
— Hvaðan eruð þiö af land-
inu?
„Tveir úr Kópavoginum og
einn úr Reykjavík." Stutt og
laggott.
— Eruö þiö e.t.v. með plötu
i deiglunni?
„Já, þannig áform eru fyrir-
huguð. Viö erum búnir aö hafa
samband við nokkuð marga
aöila erlendis en eigum enn eft-
Þremenningarnir í Choice/KOS tylla sér á tréhestinn. Mynd/ Guöjón
ROKK-KOKKTEILL
Sagt frá hljómsveitinni Choice/KOS
ir aö fá ákveöin svör. Plata er
þó örugglega í sigtinu.”
— Hvernig kunnið þiö viö
þá sveiflu sem hér hefur ríkt?
„Viö kunnum a.m.k. ekki vel
viö hana þegar viö fórum. Þaö
má vera aö hér hafi eitthvaö
breyst. ísland viröist þó sem
betur fer að losna úr viöjum
diskósins. Svíar eru enn gikk-
fastir í þeirri tónlist."
— Hvernig gengur aö reka
svona hljómsveit í Svíþjóö?
„Þaö gengur ekki aö spila
einvöröungu. Þaö þarf aö vinna
meö og ekki síöur aö leggja
vinnu í tónlistina sjálfa. Þetta
kemur ekki aö sjálfu sér þar
frekar en hér heima. Hins vegar
ættum við aö geta komiö undir
okkur fótunum þar meö réttum
samböndum. Þetta byggist allt
á slíku. Reyndar heföum viö átt
ágæta möguleika á aö komast í
sjónvarp þarna úti, en vorum of
seinir aö átta okkur og misstum
af lestinni. Viö fáum vafalítiö
annaö tækifæri til aö koma
okkur á framfæri í sjónvarpi og
látum okkur sofandaháttinn aö
kenningu veröa."
— Hvenær mega poppunn-
endur hérlendis eiga von á aö
heyra í KOS og viö hverju mega
þeir búast?
„Viö leikum í hljómsveita-
keppninni í Atlavík og svo
kannski í Kópavoginum. Viö
leikum alls kyns rokk, en þó
með dálítiö bandarískum blæ.
Viö erum meö sveiflur héöan
og þaðan, jafnt yngri sem eldri,
en þetta er ekkert keyrslurokk.
Við leggjum áherslu á vandaöa
tónlist,“ sögöu þeir félagar og
þar meö slitum við spjallinu.
— SSv.
Af
stungnum
Skemmtileg lesendabréf hafa
ekki verið allt of mörg í Velvak-
anda Morgunblaðsins undan-
farna mánuöi. Eitt slíkt var þó að
finna á laugardag. Höfundur þess
er Helgi Magnússon, ritfær vel.
Finnur hann aö plötudómum
undirritaðs og kollega míns í þeim
efnum hér á Mbl., Finnboga Mar-
inóssonar, um plötu Fræbbblanna,
I kjölfar komandi kynslóöa.
Ekki verður farið út í að svara
Finnboga, en Helgi bölsótast yfir
áhuga undirritaðs á „æpandi
heavy-metal söngvurum sem
hljóma eins og stungnir grísir“, um
leiö og hann harmar ummælin um
„látlausan og traustan söngvara
eins og Valla", (söngvara Fræbbbl-
anna — innsk. SSv.).
Þaö er nú einu sinni svo, aö hver
hefur sitt áhugasviö, jafnt í tónlist
sem annars staöar. Sjálfur fer ég
ekki í launkofa meö að heavy-
metal rokk, sem ég leyfi mér aö
kalla bárujárnsrokk á okkar tungu,
hefur lengi veriö mér hugleikiö.
Deilur um tónlistarsmekk manna
eru ámóta vonlausar og trúar-
bragöadeilur. Þær veröa aldrei til
lykta leiddar af neinu viti.
Helgi segir einnig i ágætu bréfi
sínu: „Poppgagnrýnendur blaö-
anna hafa ætíö veriö þekktir fyrir
annaö en aö vera samkvæmir
sjálfum sér og Finnbogi og Sverrir
(?) eru þar engin undantekning."
Ekki nefnir Helgi neitt dæmi um
slíkt, a.m.k. ekki í umræddu bréfi.
Sjálfur minnist ég ekki aö hafa
hælt Valgarði Guöjónssyni í há-
stert fyrir söng hans. Ummæl1 mín
um hann eru því í samræmi viö
það sem ég hef áður sagt, sömu-
leiðis um Stefán.
Þaö er óhjákvæmilegt aö menn
séu ekki sammála plötudómum,
hver svo sem kann aö skrifa þá.
Tónlistarsmekkur manna er svo
misjafn. Plötudómar eru enginn
Stóridómur heldur einungis skoö-
un eins ákveöins manns. Þessu
viröast margir gleyma í hita lest-
rarins. Dómur um plötu hlýtur aö
taka miö af sannfæringu hvers og
eins.
í lokin langar mig til aö koma því
á framfæri, aö séu lesendur Járn-
síðunnar ósáttir viö þau skrif sem
þar birtast er þeim velkomiö aö
láta frá sér heyra.
Sigurður Sverrisson
flokkur sækir oss heim
Reggae-
ÞAD veröur nóg um aö vera á
tónlistarsviðinu í ágúst. Áður
höföum við skýrt frá því aö von
væri á bresku hljómsveitunum
Eyeless in Gaza og Comsat Ang-
els og nú hefur frést af enn einum
flokknum, sem er aö því leytinu
til merkilegt nýnæmi fyrir mör-
landann, að hér er á ferðinni
reggae-flokkur undir forystu
náunga, sem nefnir sig Babat-
unde Tony Ellis. Koma með hon-
um 7 manns, 2 Svíar og 5
Jamaicabúar, en sjálfur er Ellis
þessi ættaður þaðan. Kemur
hljómsveitin fram í Laugardals-
höllinni föstudaginn 6. ágúst og í
íþróttaskemmunni á Akureyri
daginn eftir. Er þaö Þorsteinn
Viggósson, sem stendur á bak
viö þessa heimsókn.
Umsjónarmaöur Járnsíöunnar
hefur reyndar aldrei heyrt þessa
reggae-manna getiö, en þaö segir
ekki alla söguna. Babatunde þessi
náöi m.a. aö afreka þaö aö smala
saman 35.000 manns á minn-
ingartónleika um Bob Marley. Fóru
þeir fram í Fælledparken í kóngs-
ins Kaupinhavn. Af plötu sem
Járnsíöan komst yfir meö þessum
ágæta manni er ekki annaö að
heyra en hér sé á feröinni fram-
bærilegasti hópur manna, þótt
sænskblandaður sé.
Babatunde Ellis þessi hefur náö
umtalsveröum vinsældum fyrir
tónlist sína á Noröurlöndum, eink-
um í Danmörk og Svíþjóö. Fékk
plata flokksins, Change will come,
góöar viötökur er hún kom út fyrir
jól í fyrra.
Þótt ekki sé hægt aö flokka
þessa reggae-pilta í hóp þeirra
bestu á markaönum ætti heimsókn
þeirra engu aö síður aö vera kær-
komin öllum þeim fjölda manns
hér á landi sem aöhyllast þessa
seiöandi tónlist frá suöurhöfum.
Hnuplaði stoppistöð
Það er ýmislegt, sem popparar heimsins gera sér til dundurs
þegar þeir eru ekki að spila. löulega eru athafnir þeirra ekki allar
hinar gæfulegustu, eins og dæmin sanna með Topper Headon,
fyrrum trommara Clash.
Hann var látinn laus fyrir nokkru gegn tryggingu eftir að hafa
orðið uppvís að því að stela strætisvagnastoppistöð. Ekki fylgir
sögunni hvernig honum gekk að koma henni í örugga höfn.