Morgunblaðið - 23.01.1983, Page 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. JANÚAR 1983
Ásdís Ingólfs-
dóttir — Minning
Fædd 23. júní 1922
Dáin 16. janúar 1983
Þann 16. janúar síðastliðinn
andaðist tengdamóðir mín, Ragna
Ásdís Ingólfsdóttir, í Landspítal-
anum eftir erfiða sjúkdómslegu.
Það var fyrir tæpu hálfu ári að
Ásdís kenndi þess sjúkdóms er að
lokum hafði yfirhöndina. Óvænt
kom þá í ljós hvað við var að etja
og hverjar batahorfur voru. Við
þeim tíðindum brást Ásdís með
einstöku hugrekki og æðruleysi,
sem varaði ailt til hinstu stundar.
Aldrei varð vart kvíða eða ótta við
þau örlög sem virtust smátt og
smátt nálgast, heldur beindist
hugur hennar ávallt að sínum
nánustu og velferð þeirra, en sem
fæst orð höfð um eigin hag. Ekki
kom mér þessi andlegi styrkur
Ásdísar á óvart eftir öll okkar
kynni, heldur minntu mig á Katr-
ínu móður hennar, sem mér þótti
einstök kona að allri gerð. Báðar
höfðu þær hæglátt yfirbragð ívaf-
ið ástúð og hlýju, en samt kjark og
dugnað sem aldrei var flíkað.
Ásdís var fædd á Víðirhóli á
Hólsfjöllum 23. júní 1922. Foreldr-
ar hennar voru Ingólfur Krist-
jánsson, bóndi á Grímsstöðum á
Fjöllum, Víðirhóli og síðast Kaup-
angsbakka í Eyjafirði, og kona
hans Katrín Magnúsdóttir Hann-
essonar bónda í Böðvarsdal í
Vopnafirði. Varð þeim 15 barna
auðið og Ásdís sú fimmta í ald-
ursröðinni. Eru enn eftirlifandi 11
af þessum glæsilega systkinahóp.
Hefur ávallt haldist mikil og góð
samheldni með þeim öllum.
Árið 1946 giftist Ásdís eftirlif-
andi eiginmanni sínum Guðjóni
Kristni Eymundssyni, verkstjóra,
frá Reykjavík. Bjuggu þau fyrst í
Reykjavík en síðar á Akureyri og
Keflavík í nokkur ár en fluttust
svo aftur til Reykjavíkur 1962 og
hafa búið þar síðan. Börn þeirra
Ásdísar og Guðjóns eru: Ingólfur
sálfræðingur, kvæntur Susan
Guðjónsson og eiga þau tvö börn,
auk þess átti Ingólfur son fyrir
hjónaband. Áslaug Sif ritari, gift
Karli F. Garðarssyni og eiga þau
tvö börn. Kolbrún stúdent gift
Jóni Sævari Jónssyni rekstrar-
verkfræðingi og eiga þau tvö börn.
Bergljót bankamaður, gift Helga
Bergmann Ingólfssyni vélstjóra og
eiga þau eitt barn. Hörður
menntaskólanemi er býr enn í for-
eldrahúsi.
Á þessu ári verða 17 ár liðin frá
því ég kom fyrst á heimili Ásdíar
og Guðjóns. Strax í upphafi mætti
mér hjartahlýja og góðvild. Fljótt
sá ég að það sama gilti gagnvart
öllum er þangað komu, félögum
barna þeirra jafnt sem vinum og
vandamönnum. Ótalinn sjóður
góðra minninga hefur safnast á
þessu tímabili samveru, en heimili
þeirra varð brátt sem mitt annað
heimili. Ótal tækifæri höfðum við
Ásdís til að spjalla saman enda
kom ég svo til daglega til hennar
fyrstu árin eftir að ég tengdist
fjölskyldunni. Einkennandi fannst
mér í fari Ásdísar að láta alla
njóta sín, unga sem gamla, taka
fullt tillit til skoðana þeirra og
virða þær, jafnvel þótt andstæðar
væru. Hógværð og ljúfmennsku
var frekar beitt heldur en hinu.
Barnabörnum sínum var Ásdís
ætið sérlegur verndari og áttu þau
sterkt athvarf þar sem amma var.
Margar af hennar helstu ánægju-
stundum voru þegar hún fékk
barnabörnin í heimsókn eða ferð-
aðist með þeim um landið í lengri
eða skemmri ferðum. Þá kom oft í
ljós hve ríka tilfinningu Ásdís
hafði fyrir náttúru landsins, feg-
urð þess og tign. Áhrifa frá æsku-
stöðvunum gætti þar eins og í
mörgu öðru.
Þegar komið er að því að kveðja
í hinsta sinn er mér efst í huga
góðvild, hlýja og hjálgsemi Ásdís-
ar. Það viðmót ber að þakka en
ekki taka í mót sem sjálfsögðum
hlut. Þeir sem sá slíkum frækorn-
um í akur tilverunnar uppskera
kærleik í huga þeirra er njóta.
Blessuð sé minning Ásdísar.
Megi algóður Guð varðveita hana í
náðarfaðmi sínum.
Karl F. Garðarsson
Mánudaginn 24. janúar kveðjum
við okkar elskulegu vinkonu
hinstu kveðju.
Hugurinn reikar 16 ár aftur í
tímann er frumbyggjar byggðu
sér ból í Árbæjarhverfi. Það var
þá er við eignuðumst góða og
trausta nágranna, fjölskylduna að
Hraunbæ 23. Góðar minningar
tengjast þessum árum.
Asdís unni heimili sínu, það var
lærdómsríkt að fylgjast með
hennar starfa innan þess, hún var
heilsteyptur persónuleiki, greind,
réttsyn, mikilhæfur uppalandi,
hafði glöggt auga fyrir þörfum
hvers einstaklings sem speglaðist
í allri hennar framkomu og við-
móti.
SannUr og einlægur vinur var
hún á heimili okkar. Ógleymanleg-
ar verða okkur þær stundur er við
áttum í samræðum um lífið og til-
veruna, því frásagnargáfa Ásdísar
var einstök, einnig var athyglis-
vert hve hún laðaði að sér fólk og
brúaði ávallt bil kynslóðanna.
Síðastliðið sumar kenndi Ásdís
sér þess meins er bar hana ofur-
liði, en í veikindum sínum æðrað-
ist hún ekki, frá henni ljómaði og
hún brosti sínu bjarta og hug-
hreystandi brosi.
Að leiðarlokum viljum við
þakka Ásdísi.
Við biðjum algóðan Guð, að
vernda og styrkja eiginmann
hennar, börn og barnabörn.
Blessuð sé minning hennar.
Ásta Gunnarsdóttir,
Elín Bára Magnúsdóttir.
Ásdís Ingólfsdóttir var fædd á
Víðirhóli á Hólsfjöllum 23. júní
1922, fimmta barn foreldra sinna,
Katrínar Magnúsdóttur og Ingólfs
Kristjánssonar. Katrín var ættuð
úr Böðvarsdal í Vopnafirði, dóttir
hjónanna Elísabetar Olsen frá
Klakksvík í Færeyjum og Magnús-
ar Hannessonar, en Ingólfur frá
Víðikeri í Bárðardal, sonur Aldís-
ar Einarsdóttur og Kristjáns Sig-
urðssonar, sem síðar fluttust að
Grímsstöðum og bjuggu þar stór-
búi. Kristján var annálaður
bændahöfðingi og einn fjárflesti
bóndi landsins.
Katrín og Ingólfur bjuggu
fyrstu búskaparár sín á Gríms-
stöðum, en fluttust síðar að Víðir-
hóli norðar á Fjöllum. Þar var Ás-
dís alin upp, ásamt fjórtán systk-
inum sínum. Þar var mannmargt
og skjólgott.
Ingólfur Kristjánsson var
glöggur fjárbóndi og farnaðist vel,
en heimilið var stórt og þurftu þau
Katrín á að halda öllu sínú til að
koma barnahópnum á legg. Þau
voru samhent í því sem öðru, enda
var sambúð þeirra svo góð og ást-
úðarfull að minnisstætt er öllum
sem til þekkja. Katrín var fyrir-
myndarhúsfreyja og lík Bergþóru
að því leyti að hún var ekki síður
húsbóndi á heimilinu en Ingólfur,
sem hneigðist til bóka og mundi
allt sem hann las eða heyrði.
Katrín var ekki síður miklum
kostum búin og sá meðal annars
um sönginn í Víðirhólskirkju og
hafði þá forystu aðra fyrir söfnuð-
inum sem minnisstætt verður og
séra Ágúst Sigurðsson hefur fag-
urlega lýst í ágætu ritverki sínu,
Forn frægdarsetur. Uppeldi barn-
anna var með þeim hætti að þau
fóru með óvenjugott veganesti út í
lífið, en þó einkum hógværð og
æðruleysi sem þau sóttu til for-
eldra sinna. Þeir eðliskostir eru
kynfylgja þessarar fjölmennu ætt-
ar. Ásdís átti mikið af þessum eðl-
iskostum og komu þeir fram í öllu
dagfari hennar, svo og sú hlýja og
það manneskjulega viðmót sem
fylgir einnig þessu fólki. Og þá
ekki síður heiðríkja hugans, í ætt
við fjallbláa kyrrðina þar sem
Herðubreið ber við himin á heið-
um degi. Ur eldhúsglugganum á
Víðirhóli var drottning fjallanna
tilkomumest, að margra dómi.
Þaðan horfði Ásdís oft í æsku
sinni, og þau systkin öll. Það er
mikil gæfa að eignast ungur slíka
útsýn til hálendis íslands. Þögnin
fer auðninni bezt. En þegar hún
tekur til máls, verður það minnis-
stætt. Öræfin mæla það eitt, sem
ekki verður aftur tekið.
Það hefur verið verðmæt
reynsla að kynnast svo traustu
fólki, en þó einkum höfuðprýði
þess upp til hópa, en það er hve
orðvart það er og laust við dóm-
hörku og tómyrði. Þeir eðliskostir
eru ekki sízt mikilvægir á þessum
rótlausu tímum. Enginn skilji
samt orð mín svo, að þau frænd-
systkin séu einhverjar liðleskjur
sem eltast einlægt við að kaupa
sér frið, þvert á móti eru þau föst
fyrir og láta engan veginn yfir sig
ganga. Þau fengu einnig kraft og
dugnað í arf. Foreldrar þeirra
lögðu kapp á að börnin kæmust til
mennta. Katrín hafði ung hleypt
heimdraganum og það skorti ekk-
ert á að hún hefði ákveðnar skoð-
anir á mönnum og málefnum sam-
tíma síns. En hún var mild í dóm-
um og tillitssöm við aðra. Það var
Ásdís einnig og nauðalík móður
sinni eins og henni er lýst í minn-
ingargrein, þegar hún lézt á út-
mánuðunum 1978: „Hún var ekki
orðmörg um sig og sína, viðhafði
ekki hégómlegt né marklaust tal“,
segir Aðalsteinn Eiríksson náms-
stjóri sem minnist hennar af hlýju
og raunsæi. Ásdís Ingólfsdóttir
t
Útför móður okkar og tengdamóöur,
FRÚ GUORÚNAR ÁGÚSTSDÓTTUR,
verður gerö frá Dómkirkjunni mánudaginn 24. janúar kl. 13.30.
Anna G. Hallsdóttir, S. Ágúst Hallsson,
Ásgeir Hallsson, Margrét Halldóra Sveinsdóttir,
Kristínn Þ. Hallsson, Hjördís Þ. Siguröardóttir.
t
Eiginmaöur minn,
ÞORVALDUR SKÚLI SIVERTSEN,
Laufásvegi 10,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 25. janúar kl.
13.30 e.h.
Blóm vinsamlegast afþökkuö, en þeim, sem vilja minnast hins
látna er bent á Barnaspítala Hringsins.
Ingibjörg Guónadóttir.
t
Eiginmaöur minn,
KRISTJÁN SVEINBJORNSSON,
Mýrargötu 14,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 25. janúar kl.
10.30,
Fyrir hönd barna minna, tengdabarna, barnabarna og annarra
vandamanna,
Guðrún Bjarnadóttir.
t
Bálför móður okkar, systur og ömmu,
KRISTÍNAR ÞORVARDARDÓTTUR,
veröur gerð frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 25. janúar kl. 15.00.
Heiöveig, Selma og Sunna Guömundsdætur,
Kristbjörg Þorvaröardóttur og dætrabörn.
t
Eiginmaður minn, faöir, tengdafaöir og afi,
BENEDIKT J. ÞÓRARINSSON,
yfirlögregluþjónn, Keflavíkurflugvelli,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 25. janúar kl.
13.30 e.h.
Sigríöur Guömundsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Litli sonur okkar og bróöir,
VIÐAR ÞÓR HAFÞÓRSSON,
veröur jarösunginn frá Bústaöakirkju mánudaginn 24. janúar kl.
13.30.
Þeir, sem vildu minnast hins látna, eru vlnsamlegast beðnir aö láta
Barnaspitala Hringsins eöa Styrktarfólag lamaöra og fatlaöra
njóta þess.
Lilja Hjördís Halldórsdóttir.Hafþór Jónsson
og systkini hins lótna.
var jafnlynd. Æðruleysi hennar
var með þeim eindæmum, að ekki
er unnt að gleyma baráttu hennar
í ójöfnum leik við erfiðan sjúkdóm
nokkra undanfarna mánuði, svo
karlmannlega horfðist hún í augu
við blákaldar staðreyndir óum-
flýjanlegra örlaga.
Ingólfur Kristjánsson og Katrín
Magnúsdóttir fluttust frá Víðir-
hóli 1950 og saknaði hann þess
mjög, en hún síður. Þau héldu
áfram búskap að Kaupvangsbakka
í Eyjafirði, þar til Ingólfur féll frá
tæpum fjórum árum síðar, ein-
ungis 64 ára að aldri. Gott var að
gista á Grímsstöðum á Fjöllum
eins og frægt er orðið og ekki síður
skemmtilegt á Víðirhóli og Kaup-
vangsbakka, þótt flest börnin
væru þá flogin úr hreiðrinu og
Ásdís nokkrum árum áður, þegar
hún ung að aldri giftist eftirlif-
andi manni sínum Guðjóni Ey-
mundssyni rafvirkjameistara úr
Reykjavík, 1946. Þau þóttu glæsi-
leg ung hjón.
En Ásdís kynntist einnig þungri
sorg eins og foreldrar hennar og
systkin. Einn bræðranna, Hörður,
drukknaði á unglingsaldri við
Möðrudal á Efra-Fjalli, en annar,
Magnús að nafni, varð úti á leið-
inni frá Fagradal, 16 ára gamall,
en þau Ásdís höfðu skroppið þang-
að í stutta sunnudagsheimsókn.
Fólkið í Fagradal vildi að þau yrðu
nóttina vegna veðurútlits, en
Magnús kvaðst eiga að kenna við
barnaskólann daginn eftir og lagði
því einn af stað undir kvöld. Hann
þótti óvenjuþroskaður og mikið
mannsefni og hafði tekið við far-
kennslu í sveitinni, þegar hann
fórst. Hann varð öllum harmdauði
og þeir Hörður báðir og hvíldi
skuggi yfir heimilinu á Víðirhóli
eftir andlát þeirra bræðra. En
báðir hvíla þeir í kirkjugarðinum
á Víðirhóli. Hann stendur í túninu
sunnan við gamla bæinn sem nú er
horfinn. Helzta vísbending þess að
á Víðirhóli var eitt sinn iðandi
mannlíf. Nú þögnin ein.
Víðirshólsfólkið er trúað og dul-
rænt, en sár þessa endurtekna
harmleiks greru aldrei. Förin að
Fagradal fylgdi Ásdísi alla tíð, svo
nærri henni sem þá var höggvið.
Ásdís Ingólfsdóttir og Guðjón
Eymundsson bjuggu fyrstu bú-
skaparár sín í Reykjavík, en síðar
á Akureyri þar sem Guðjón rak
fyrirtækið Raforku um nokkurra
ára skeið. Þá fluttust þau til
Keflavíkur og bjuggu þar nokkurn
tíma, en fluttust þá aftur á æsku-
slóðir Guðjóns í Reykjavík, þar
sem heimili þeirra hefur verið
undanfarna tvo áratugi. Ásdís var
húsbóndi á sínu fallega heimili
ekki síður en Katrín, móðir henn-
ar, og í skjóli þeirra Guðjóns hlutu
börnin ómetanlegt veganesti sem
hefur orðið þeim dýrmæt gjöf í
lífsbaráttunni. Á heimili Ásdísar
og Guðjóns ríkti ást og samheldni
sem börnin og makar þeirra hafa
hlotið að erfðum, svo og barna-
börnin sem voru gleði og stolt
ömmu sinnar.
Börn Ásdísar og Guðjóns eru:
Ingólfur, sálfræðingur, kvæntur
enskri konu, Susan Mona Price,
landfræðingi, og búa þau í Eng-
landi, Áslaug Sif, skrifstofumað-
ur, gift Karli Garðarsyni við-
skiptafræðingi, Kolbrún, húsmóð-
ir, gift Jóni Sævari Jónssyni
rekstrarverkfræðingi hjá Hafskip,
Bergljót, bankamaður, gift Helga
Bergmann Ingólfssyni vélstjóra
sem rekur eigið fyrirtæki ásamt
öðrum, Istraktor hf., og Hörður,
sem er í Menntaskólanum við
Sund, í heimahúsum.
Ásdísar Ingólfsdóttur, mágkonu
minnar, er sárt saknað af öllum
sem kynntust henni. En þegar hún
verður borin til grafar á morgun,
er þakklæti efst í hugum okkar
sem eignuðumst hana að vini.
Minningarnar um Ásdísi eru
bjartar og hlýjar. Þær eru eins og
ljós frá stjörnu sem sjálf er horf-
in. Mikilvægri stjörnu í lífi okkar.
Sólir ganga sína leiA
M-m þú, drotlinn, býAur...
segir Björn Gunnlaugsson, þessi
barnslegi vísindamaður sem
horfði öðrum mönnum oftar til
himins.
Matthías Johannessen